Sálmarnir kap. 64

1 Til songmeistaran. Sálmur. Eftir Dávid.

2 Gud! Hoyr rødd mína, táið eg gevi meg, varða lív mítt móti hinum øgiliga fígginda!

3 Fjal meg fyri loyniráði hinna óndu, fyri flokki illgerðarmannanna, ið gera óljóð,

4 sum brýna tunguna sum svørð, miða við píli sínum, hinum beiska orði,

5 fyri í loyndum at skjóta hin sakleysa – alt í einum skjóta teir hann og ræðast ikki!

6 Teir styrkja seg í ónda ráði sínum; teir siga frá, hvussu teir skulu leggja loyndar snerrur; teir siga: „Hvør sær tær!“

7 Teir upphugsa illgerðir: „Vit eru lidnir, ráðini eru løgd!“ – Og djúp eru hjarta og tankar menniskjans.

8 Tá skjýtur Gud teir; alt í einum kemur pílurin, slagið hevur rakt teir.

9 Og teir verða omanstoyttir; tunga teirra kemur yvir teir; øll, ið síggja teir, rista við høvdinum.

10 Og øll menniskju óttast og kunngera tað, ið Gud hevur gjørt; tey skilja verk Hansara.

11 Hin rættvísi gleðist í HARRANUM og leitar sær skjól hjá Honum, og øll sannhjartað prísa seg lukkulig.

Sálmarnir kap. 64 Uppsetan