Sálmarnir kap. 44

Uppsetan
Bíbliu útgáva
American Standard Version EN Danska Bíblian DK King James Version EN Victor Danielsen FO
Tema
Ljóst tema Myrkt tema
Skriftstødd
Lítil Miðal Stór
Fleir
Strong's Orð Jesusar í reyðum
1 Til songmeistaran. Eftir synir Kora. Songur.
2 Gud, vit hava hoyrt tað við okkara egnu oyrum, fedrar okkara hava sagt okkum tað, verkið, ið Tú gjørdi á døgum teirra, í forðum:
3 Tú rakst burt heidningarnar við hond Tíni, men tey plantaði Tú, fólkasløg týndi Tú, men tey lætst Tú breiða seg;
4 tí ikki var tað við svørðinum, tey fingu landið í ogn, ikki var tað armur teirra, ið gav teimum sigur, nei, tað var høgra hond Tín, armur Tín og ljós andlits Tíns – tí Tú hevði tey kær.
5 Tú, Tú ert kongur mín, Gud mín, sum sendir Jákupi sigur.
6 Við Tær stinga vit fíggindan niður, í navni Tínum traðka vit niður teir, sum reisa seg móti okkum.
7 Tí tað er ikki boga mín, eg líti á, svørð mítt gevur mær ongan sigur;
8 nei, Tú hevur givið okkum sigur yvir fíggindum okkara, og teir, ið hata okkum, letur Tú verða til skammar.
9 Av Gudi rósa vit okkum allan dagin, navni Tínum lova vit í allar ævir. – Sela.
10 Og tó hevur Tú nú kastað okkum frá Tær, gjørt okkum til spott, Tú fert ikki út við herum okkara!
11 Tú letur okkum víkja fyri fíggindanum, teir, ið hata okkum, taka sær fong!
12 Tú hevur givið okkum til at verða etin sum seyð, og spjatt okkum millum fólkini;
13 fyri einki hevur Tú selt fólk Títt – ikki vart Tú ríkur av søluni!
14 Tú gert okkum grannum okkara til háð, teimum til spott og spæ, sum rundan um okkum búgva;
15 Tú gert okkum til orðtak millum fólkini, letur fólkasløgini rista við høvdinum eftir okkum.
16 Allan dagin er skemd mín fyri eygum mínum, skomm fjalir andlit mítt
17 – táið eg hoyri spottaran og háðaran, táið eg síggi fíggindan og hin hevnisama.
18 Alt hetta kom á okkum, tóat vit ikki gloymdu Teg og ikki sviku sáttmála Tín;
19 hjarta okkara veik ikki frá Tær, og stig okkara viku ikki út av leið Tíni
20 – so Tú skuldi sora okkum sundur, har sum sjakalar búgva, og breiða deyðaskugga út yvir okkum.
21 Høvdu vit gloymt navn Guds okkara, breitt út hendurnar móti fremmandum Gudi
22 – hevði Gud tá ikki komið eftir tí! Hann kennir jú loyniligu hugsanir hjartans!
23 Nei, fyri Tína skuld verða vit dripin allan dagin, vit eru roknað sum skurðseyður!
24 Vakna! Hví svevur Tú, Harri? Vakna, kasta okkum ikki frá Tær í allar ævir!
25 Hví fjalir Tú ásjón Tína, hví gloymir Tú armóð og trongd okkara?
26 Sál okkara liggur boygd í dustið, og likam okkara loðar við jørðina.
27 Reis Teg og kom okkum til hjálpar, frels okkum, fyri náði Tínar skuld!
0 vers vald

Trýst á vers fyri at leggja afturat ella taka burtur.

Fyrri kapittul
Næsti kapittul