Sálmarnir kap. 56

1 Til songmeistaran. Eftir hini stummu dúvu langt burtur. Eftir Dávid. Songur. Táið Filistarar tóku hann í Gat.

2 Ver mær náðigur, Gud! Tí menniskju liggja mær eftir lívinum; samt og javnt treingja teir meg við stríði.

3 Samt og javnt liggja teir mær eftir lívinum, teir, ið elta meg, ja, mangir eru teir, sum í hugmóði stríða móti mær.

4 Men táið ræðsla fellur á meg, líti eg á Teg!

5 Við hjálp Guds skal eg prísa orði Hansara; á Gud líti eg, eg óttist ikki – hvat skal hold fáa gjørt mær!

6 Allan dagin gera teir mær lívið beiskt, allar hugsanir teirra eru vendar móti mær, til tað illa.

7 Teir taka seg saman, teir lúra, teir hava eyguni eftir mær, hvussu eg stígi; tí teir liggja mær eftir lívinum.

8 Skulu teir sleppa undan við øllum óndskapi sínum! – Nei, slá fólkasløgini niður í vreiði Tíni, Gud!

9 Tú hevur talt, hvussu mangan eg havi flýtt; tár míni eru goymd í skinnsekki Tínum – standa tey ikki í bók Tíni?

10 – So skulu fíggindar mínir víkja, tann dag eg rópi; tað veit eg, at Gud er við mær!

11 Við hjálp Guds skal eg prísa orði Hansara, við hjálp HARRANS skal eg prísa orði Hansara.

12 Eg líti á Gud, eg óttist ikki – hvat kann menniskja gera mær!

13 Á mær hvíla lyfti til Tín, Gud – eg skal gjalda Tær við takkofrum!

14 Tí Tú hevur fríað sál mína frá deyðanum, ja, føtur mínar frá falli, so eg kann ganga fyri ásjón Guds í ljósi teirra, sum liva.

Sálmarnir kap. 56 Uppsetan