Job kap. 9
Uppsetan
Bíbliu útgáva
Tema
2.
Job Replies to Bildad
9:1-10:22
a.
How Can I Contend with God?
9:1-35:1
1
Tá tók Job til orða og segði:
2
„Ja, vissuliga, eg veit, at so er – hvussu skuldi menniskjað kunnað havt rætt móti Gudi!
3
Vildi Gud farið til dóms við honum, kundi hann ikki svarað Honum til eitt av túsund!
4
Vísur í hjarta og veldigur í styrki – hvør setti seg ímóti Honum og varð óstraffaður
5
– Hann, sum flytur fjøll, áðrenn tey vita av, koyrir tey umkoll í vreiði Síni,
6
sum ristir jørðina, so hon flytist úr stað, og grundstólpar hennara biva,
7
sum býður sólini, og hon kemur ikki undan, og sum setur innsigli fyri stjørnurnar,
8
sum einsamallur spennir út himmalin og gongur eftir aldukambunum,
9
sum skapti Bjørnina, Orion, Sjeystjørnuna og stjørnukømur suðursins,
10
sum ger ófatandi stórverk og óteljandi undur!
11
Gongur Hann fram við mær, síggi eg Hann ikki; fer Hann framvið, verði eg ikki varur við Hann;
12
grípur Hann rán Sítt, hvør man tá kunna forða Honum, hvør kann siga við Hann: „Hvat gert Tú!“
13
Gud heldur ikki vreiði Síni aftur, fyri Honum máttu hjálparmenn havdrekans lúta.
14
– Hvussu skuldi eg tá kunnað svarað Honum, valt orð míni ímóti Honum!
15
Um eg so hevði rætt, kundi eg ikki svarað Honum, men mátti biðið dómara mín um náði.
16
Stevndi eg Honum – Hann svaraði mær ikki; eg trúgvi ikki, Hann hoyrdi rødd mína,
17
Hann, sum rívur meg burtur í storminum og uttan grund gevur mær eitt sárið fyri og annað eftir,
18
ikki unnir mær at draga andan, men mettar meg við tí, sum beiskt er.
19
Er tað um styrki at gera, so sigur Hann: „Hygg her eri Eg!“ Er tað um rætt at gera: „Hvør vil stevna Mær!“
20
Um eg so hevði rætt, skuldi tó mín egni muður felt meg; um eg var sakleysur, hevði Hann kortini sagt, at eg hevði órætt.
21
Sakleysur eri eg! Eg leggi ikki í at liva, eg vanvirði lív mítt!
22
Sama ger! Tí sigi eg: Sakleysur ella sekur – Hann ger báðar til einkis!
23
Táið koyrilin snøggliga rámar við deyða, spottar Hann hjartakvøl hinna sakleysu.
24
Jørðina hevur Hann givið gudleysum í hendur; Hann bindur fyri andlitið á dómarum hennara – er tað ikki Hann, ið ger tað, hvør er tað tá!
25
Skjótari enn snarboðið flugu dagar mínir; teir svunnu og sóu ikki lukku,
26
fóru avstað sum rørbátar, sum ørn, ið skjýtur seg niður á fong sín.
27
Um eg sigi: „Eg skal gloyma sorg mína, eg skal lata myrka andlit mítt fara og vera glaður!“
28
so má eg kortini skelva fyri øllum kvølum mínum; eg veit jú, at Tú dømir meg ikki leysan.
29
Eg skal nú vera sekur – hví skal eg tá pøsa meg til onga nyttu!
30
Um eg so vaskaði mær í kava og reinsaði hendur mínar í lúti,
31
so hevði Tú kortini dripið meg niður í díkið, so klæðum mínum hevði staðist við meg!
32
Tí Hann er ikki maður, mær líkur, so eg kundi svarað, so vit saman kundu farið fyri rættin;
33
eingin gerðadómari er, sum kann leggja hondina á okkum báðar.
34
Hevði Hann bert tikið koyril Sín burtur frá mær og ikki loypt ótta á meg við ræðslu Síni,
35
so skuldi eg talað uttan at ræðst Hann; tí dómur mín um meg sjálvan er ein annar!“