Job kap. 8

ii. Bildad’s First Speech

8:1-10:22

1. Job Should Repent

8:1-22:1

1 Nú tók Bildad Suhitur til orða og segði:

2 „Hvussu leingi fert tú at tosa so? Hvussu leingi skulu orðini av munni tínum vera sum harðveður?

3 Man Gud boyggja rættin! Man hin Alvaldi boyggja rættferðina!

4 Hava synir tínir syndað móti Honum, og hevur Hann givið teir misbrotum teirra í vald,

5 so leita tú nú til Gud og bið hin Alvalda um náði!

6 Um tú ert reinur og sannhjartaður, ja, so skal Hann vakja yvir tær og endurreisa rættvísibústað tín,

7 og lukka tín í teirri farnu tíð skal tykjast lítil móti lukku tíni í komandi tíð – hon skal vera sára stór.

8 Tí spyr bert hitt farna ættarliðið, legg til merkis tað, ið fedrarnir hava granskað út

9 – tí vit eru síðani í gjár og vita einki, skuggi eru dagar okkara á jørðini –

10 teir skulu læra teg og siga tær tað og geva tær svar av hjartanum:

11 „Man sev vaksa, uttan bloti er! Verður størurin síður, har sum einki vatn er!

12 Nei, best sum hann stendur grønur – uttan at verða sligin – følnar hann, fyrrenn alt annað gras.

13 Soleiðis gongst øllum teimum, ið gloyma Gud, og vón hins gudleysa gleppur;

14 álit hansara verður kvett av; eiturfon er tað, ið hann dúvar uppá;

15 hann styðjar seg á hús sítt, men tað fellur; hann heldur sær við tað, men tað stendur ikki fast.

16 Grønur stendur hann har í sólskininum, og greinar hansara breiða seg út um garð hansara;

17 uttan um grótrúgvur vevjast røtur hansara, millum steinar otar hann seg fram.

18 Men verður hann ryktur burt úr staði sínum, so avnoktar tað hann og sigur: „Eg havi aldri sæð teg!“

19 Ja, tað er gleðin, ið hann hevur á vegi sínum – og úr moldini spretta aðrir upp!“

20 Nei, Gud vrakar ikki ein, ið ólastandi er, og Hann heldur ikki í hond illgerðarmanna!

21 Enn skal Hann fylla munn tín við látri, varrar tínar við gleðirópum;

22 teir, ið hata teg, skulu verða klæddir í skomm, og tjald hinna gudleysu skal ikki vera at finna meir.“

Job kap. 8 Uppsetan