Jeremias kap. 7
Uppsetan
Bíbliu útgáva
Tema
iv.
The Temple Sermon
7:1-10:25
1
Hetta er orðið, ið kom til Jeremias frá HARRANUM; Hann segði:
2
Far og statt í portri hús HARRANS, og prædika har hetta orð – sig: Hoyrið orð HARRANS, alt Juda, tit, ið inn koma um hesi portur at tilbiðja HARRAN!
3
So sigur HARRIN Gud herskaranna, Gud Ísraels: Bøtið leiðir og atburð tykkara! So skal Eg loyva tykkum at búgva á hesum staði.
4
Lítið ikki á slíka lygitalu sum hesa: „Her er tempul HARRANS, tempul HARRANS, tempul HARRANS!“
5
Nei – so satt sum leiðir og atburður tykkara batna, so satt sum tit skifta rætt manna millum,
6
kúga ikki hin fremmanda, hin faðirleysa og einkjuna, úthella ikki sakleyst blóð á hesum staði og halda tykkum ikki til aðrar gudar – tykkum sjálvum til vanlukku! –
7
so skal Eg loyva tykkum at búgva á hesum staði, í landinum, sum Eg gav fedrum tykkara, í aldur og allar ævir.
8
Men tit líta á lygitalu – til onga nyttu!
9
Hvat! Tit stjala, drepa, dríva hor, svørja rangt, brenna roykilsi fyri Ba’al og halda tykkum til aðrar gudar – sum tit ikki kenna –
10
og so koma tit og stíga fram fyri ásjón Mína í hesum húsi, ið kallað er við navni Mínum, og siga: „Vit eru frelst!“ til síðani at gera alt hetta viðurstyggiliga við sama lagi!
11
Er tá hetta hús, ið kallað er við navni Mínum, vorðið ránsmannabøli í eygum tykkara? Jú, sanniliga havi Eg sæð tað við! – sigur HARRIN.
12
Farið til bústað Mín í Silo, har sum Eg í fornum døgum læt navn Mítt búgva, og síggið, hvat Eg havi gjørt við tað aftur fyri óndskap Ísraels, fólks Míns!
13
Og nú – aftur fyri at tit fremja øll hesi verk – sigur HARRIN – og hava ikki viljað lurtað eftir, tóat Eg tíðliga og seint havi talað til tykkara, og hava ikki viljað svarað, tóat Eg havi rópt á tykkum,
14
so skal Eg gera við húsið, ið kallað er við navni Mínum, og sum er álit tykkara, og við staðið, ið Eg gav tykkum og fedrum tykkara, eins og Eg gjørdi við Silo;
15
og Eg skal blaka tykkum burt frá ásjón Míni, eins og Eg havi blakað burt allar brøður tykkara, alla ætt Efra’ims.
16
Tú mást tí nú ikki biðja fyri hesum fólki, ikki eymka teg um tað ella bera fram forbøn fyri tí og ikki ganga á Meg – tí Eg hoyri teg ikki!
17
Sært tú ikki, hvat tey gera í býum Juda og á gøtum Jerusalems?
18
Børnini sanka brenni, fedrarnir kynda eld, og kvinnurnar knoða deiggj til at baka himmaldrotningini offurkøkur av; og tey hella øðrum gudum út drykkjuoffur – til at volda Mær sorg!
19
Man tað vera Mær, tey volda sorg! – sigur HARRIN – man tað ikki vera sær sjálvum, so andlit teirra koma at rodna av skomm!
20
Tí sigur Harrin HARRIN so: Vreiði Mín og bræði Mín skal verða úthelt yvir hetta stað, yvir fólk og fæ, yvir trøini á markini og ávøkst jarðarinnar; og hon skal brenna og ikki sløkna.
21
So sigur HARRIN Gud herskaranna, Gud Ísraels: Leggið tit brennioffur tykkara aftrat sláturofrum tykkara, og etið kjøt!
22
Tí ta ferðina Eg leiddi fedrar tykkara út av Egyptalandi, talaði Eg ikki við teir um brennioffur og sláturoffur og gav teimum einki boð um slíkt.
23
Men hetta boð gav Eg teimum: „Hoyrið rødd Mína! So skal Eg vera Gud tykkara, og tit skulu vera fólk Mítt; og gangið í øllum leiðina, sum Eg gevi tykkum boð um, so tykkum kann gangast væl!“
24
Men teir lurtaðu ikki eftir og boygdu ikki oyrað til Mín; nei, teir gingu eftir sínum egnu ráðum, ónda harða hjarta sínum, og teir vendu Mær bakið og ikki andlitið.
25
Frá tí degi fedrar tykkara fóru út av Egyptalandi og líka til henda dag, havi Eg sent til tykkara allar tænarar Mínar profetarnar, dagliga, tíðliga og seint.
26
Men tey lurtaðu ikki eftir Mær og boygdu ikki oyrað til Mín; tey gjørdu hálsin harðan og bóru seg verri at enn fedrar teirra.
27
– Og tú skalt tala øll hesi orð við tey, men tey skulu ikki lurta eftir tær; tú skalt rópa á tey, men tey skulu ikki svara tær.
28
Tí skalt tú siga við tey: „Hetta er fólkið, ið ikki hevur lurtað eftir rødd HARRANS Guds síns og ikki hevur tikið við tykt; sannleikin er burtur, er horvin úr munni teirra!“
29
Klipp hárið av tær og blaka tað frá tær, og hevja upp sorgarsong á naknum hæddum! Tí HARRIN hevur vrakað og koyrt frá Sær ættina, ið Hann er illur við.
30
Tí synir Juda hava gjørt tað, sum ónt er í eygum Mínum – sigur HARRIN – teir hava sett viðurstygdir sínar í húsið, sum kallað er við navni Mínum, og gjørt tað óreint.
31
Teir hava bygt Tofethæddir í Hinnomssonardali, til at brenna synir og døtur sínar á – slíkt, sum Eg ikki havi álagt teimum, og sum aldri hevur verið Mær í huga!
32
Tí skulu dagar koma – sigur HARRIN – táið ikki longur skal verða sagt „Tofet“ ella „Hinnomssonardalur“, men „Drápsdalur“; og tey skulu jarða hini deyðu í Tofet, av tí at pláss er ikki aðrastaðni.
33
Og líkini av hesum fólki skulu verða fuglum himmalsins føði og dýrum jarðarinnar – og eingin skal styggja tey burt!
34
Hvørki frøiróp ella gleðiróp, hvørki mál brúðgóms ella mál brúðar, skal Eg lata hoyrast longur í býum Juda og á gøtum Jerusalems – tí oyðimørk skal landið verða!