Orðtøkini kap. 26

1 Sum kavi um summarið og regn um heystið, so illa hóskar heiður dáranum.

2 Sum spurvurin flagsar avstað, og svalan flýgur, so rámar ikki illbøn hin sakleysa.

3 Koyril til ross, teym til esil, og stav til rygg dárans!

4 Svara ikki dáranum eftir dárskapi hansara – verð tú ikki sjálvur honum líkur!

5 Svara dáranum eftir dárskapi hansara, so hann verður ikki vísur í egnum eygum!

6 Tann, ið sendir boð við dára, høggur føturnar av sær og fær vanlukku at drekka.

7 Máttleys hanga bein hins lamna, og so eru orðtøk í munni dárans.

8 Sum tann, ið leggur steinin í sleingibandið, er tann, ið veitir dáranum heiður.

9 Sum tornagrein í hondini á druknum manni er orðtak í munni dáranna.

10 Meistari ger alt sjálvur, men dárin leigar, og leigar hin fyrsta, sum framvið kemur.

11 Sum hundurin, ið vendir aftur til spýggju sína, er dárin, ið kemur aftur við dárskapi sínum.

12 Sært tú mann, sum er vísur í egnum eygum – meiri vón er um dáran enn um hann!

13 Letingin sigur: „Villdýr er á vegnum, leyva er á gøtunum!“

14 Hurðin melur á hongslinum – og letingin vendir sær á legu síni.

15 Letingin rættir seg at fatinum, men tímir ikki at lyfta hondini at aftur munninum.

16 Letingin er vísari í egnum eygum enn sjey, ið svara við skili.

17 Sum tann, ið tekur í oyrað á hundi, er tann, ið framvið kemur og blandar seg upp í stríð, sum ikki kemur honum við.

18 Sum óður maður, ið skjýtur við brennandi pílum – drepandi skot –

19 er tann, ið svíkur næsta sín og so sigur: „Eg narrist jú bert!“

20 Táið einki brenni er eftir, kólnar eldurin út, og táið eingin útspillari er, heldur stríð uppat.

21 Sum gløður koma av koli, og eldur av viði, elvist kjak av trætisjúkum manni.

22 Orð útspillarans eru sum leskiligur rættur; tey glíða væl niður – inn í hjartadýpið.

23 Sum leirílat við silvuri uttaná eru kærleiksgløðandi varrar, táið hjartað er ónt.

24 Hin hatski hyklar við vørrunum, men í hjartanum goymir hann svik.

25 Trúgv honum ikki, táið hann ger seg blíðmæltan, tí sjey andstygdir eru í hjarta hansara!

26 Hin hatski fjalir seg í sviki, men óndskapur hansara verður opinberur í samkomuni.

27 Tann, ið grevur grøv, skal falla í hana, og tann, ið rullar upp stein, skal hann rulla aftur á.

28 Lygitungan hatar tann, ið hon hevur sorað sundur, og falskur muður voldir fall.

Orðtøkini kap. 26 Uppsetan