Orðtøkini kap. 12

c. Loving Discipline and Knowledge

12:1-28:1

1 Hann, ið elskar tykt, elskar kunnskap; tann, ið hatar revsing, er býttur.

2 Hin góði vinnur náði frá HARRANUM, men hin svikafulla dómfellir Hann.

3 Gudloysi hjálpir ongum at standa fast, men rót hinna rættvísu vikast ikki.

4 Góð kona er krúna mans síns, men ring kona er sum rot í beinum hansara.

5 Hugsanir rættvísra stevna eftir rætti, men ráð gudleysra eru svik.

6 Orð gudleysra lúra eftir blóði, men muður hinna sannhjartaðu frelsir tey.

7 Gudleys verða kollvelt og eru so ikki til longur, men hús rættvísra stendur fast.

8 Maðurin fær rós, eftir sum hann er vitigur til, men tann, ið hevur rangvørgt hjarta, verður vanvirdur.

9 Betri er at verða hugdur niður á – og halda træl, enn at spæla stórur – og ikki eiga breyð!

10 Hin rættvísi hevur umsorgan fyri fæi sínum, men hjarta hins gudleysa er hart.

11 Tann, ið dýrkar jørð sína, verður mettaður av breyði, men tann, sum rennur eftir tí, ið tómt er, honum fattast vit.

12 Hin gudleysi tráar eftir tí, ið er hinum óndu snerra, men rættvísum gevur Gud fasta rót.

13 Tann, ið óndur er, kemur fastur í syndina, sum varrar hansara gera, men hin rættvísi sleppur úr neyðini.

14 Av ávøksti muns síns verður maðurin mettaður við góðum, og tað, ið hendur menniskjans hava gjørt, verður tí afturlønt.

15 Vegur dárans er beinur í hansara egnu eygum, men tann, ið lurtar eftir ráðum, er vísur.

16 Vreiði dárans verður kend sama dag, men hin klóki verður spottaður – og letst sum einki.

17 Tann, sum talar tað, ið rætt er, fremur sannleika, men falskt vitni talar svik.

18 Mong tala orð, ið stinga sum svørð, men tunga hinna vísu er heilsubót.

19 Sannorðað vørr verður standandi í allar ævir, men lygitunga bert eina løtu.

20 Tey, sum smíða ilt, hava svik í hjartanum, men tey, sum fáa frið í lag, hava gleði.

21 Einki ilt rámar hin rættvísa, men gudleysum trýtur ikki vanlukka.

22 Falskar varrar eru HARRANUM andstygd, men Honum líkar hini ærligu.

23 Hin klóki dylur kunnskap sín, men hjarta dáranna rópar út dárskap sín.

24 Hond hins hugagóða kemur at stýra, men leti verður trælur.

25 Hjartasorg nívir til jarðar, men blídligt orð gleðir.

26 Hin rættvísi vegleiðir næsta sín, men vegur gudleysra villleiðir tey sjálv.

27 Leti steikir ikki veiðu sína, men ídni er menniskjanum dýrabarur skattur.

28 Á rættvísivegi er lív, og gøtur hansara leiða ikki í deyðan.

Orðtøkini kap. 12 Uppsetan