Esaias kap. 38

Uppsetan
Bíbliu útgáva
American Standard Version EN Danska Bíblian DK King James Version EN Victor Danielsen FO
Tema
Ljóst tema Myrkt tema
Skriftstødd
Lítil Miðal Stór
Fleir
Strong's Orð Jesusar í reyðum Yvirskriftir
b. Hezekiah’s Illness and Recovery
38:1-22:1
1 Um hesa tíðina varð Ezekias deyðasjúkur. Tá kom Esaias, sonur Amoz, profeturin, til hansara og segði við hann: „So sigur HARRIN: Skipa fyri húsi tínum, tí tú skalt doyggja og ikki liva!“
2 Tá vendi Ezekias sær móti bróstinum og bað soleiðis til HARRAN:
3 „Á HARRI! Minst tó, hvussu eg havi livað fyri ásjón Tíni í trúfesti og við heilum hjarta og gjørt tað, sum gott er í eygum Tínum!“ – Og Ezekias græt hart.
4 Tá kom orð HARRANS til Esaias; Hann segði:
5 „Far og sig við Ezekias: So sigur HARRIN, Gud Dávids, faðirs tíns: Eg havi hoyrt bøn tína, Eg havi sæð tár tíni. Eg skal leggja fimtan ár aftrat lívi tínum.
6 Og Eg skal bjarga tær og hesum staði úr hondum assýriakongs, ja, Eg skal verja henda stað!
7 Og hetta skalt tú hava til tekin frá HARRANUM, at HARRIN skal halda tað, ið Hann nú hevur lovað:
8 Eg skal lata skuggan ganga tær strikurnar aftur, sum hann hevur førkað seg við sólini á sóluri Akazar, tíggju strikur!“ Og sólin gekk aftur tær tíggju strikurnar, ið hon hevði førkað seg á sólurinum.
9 Songur, sum Ezekias kongur í Juda skrivaði, táið hann hevði verið sjúkur og var vorðin frískur aftur av sjúkuni:
10 „Eg segði: „Á besta aldri mínum má eg fara inn um portur deyðaríkisins, eg má bøta við tí, ið eftir er av árum mínum!“
11 Eg segði: „Eg fái ikki meiri HARRAN at síggja, HARRAN í landi teirra, sum liva; hjá teimum, sum búgva í skuggaríkinum, fái eg ikki meiri menniskju at síggja!
12 Bústaður mín verður ryktur upp og borin burtur frá mær sum tjald hirðans; eins og vevari havi eg rullað lív mítt saman; frá avsetrunum sker Hann* meg; áðrenn nátt fylgir degi, ert Tú liðugur við meg.“
13 Eg fekk sál mína at vera stilla til morguns; sum leyva sorar Hann øll bein míni; áðrenn nátt fylgir degi, ert Tú liðugur við meg.
14 Eg eymkaði meg sum svala, sum trani, kurraði sum dúva; við tárum hugdi eg móti Himli: „HARRI, eg eri neyðstaddur – gakk í ábyrgd fyri meg!“
15 – Hvat skal eg siga? Hann hevur sagt mær tað, og sjálvur hevur Hann gjørt tað – eyðmjúkur skal eg liva øll ár míni eftir beisku sálarsorg mína!
16 Harri! Av teimum* livir menniskjan, og tey halda uppi øllum lívi anda míns – so ger meg tá frískan og lat meg liva!
17 Ja, til frið varð mær hitt beiska, ja, hitt beiska, og í kærleika bjargaði Tú sál míni frá undirgangsgrøvini, tí allar syndir mínar kastaði Tú aftur um bak!
18 Tí deyðaríkið takkar Tær ikki, deyðin lovar Tær ikki; ikki vóna tey á miskunn Tína, tey, sum søkka í grøvina.
19 Tey, sum liva, tey, sum liva, tey prísa Tær – sum eg í dag – faðir lærir børn síni um trúfesti Tína!
20 HARRIN skal frelsa meg, og songir mínar skulu vit spæla allar lívsdagar okkara í húsi HARRANS.“
21 Esaias segði, at fikukøka skuldi verða tikin og løgd sum plástur á kýlið, so hann kundi verða frískur aftur.
22 Men Ezekias segði: „Hvat skal eg hava til merki um, at eg skal fara niðan í hús HARRANS?“
0 vers vald

Trýst á vers fyri at leggja afturat ella taka burtur.

Fyrri kapittul
Næsti kapittul