Fyrsta Mósebók kap. 8

Uppsetan
Bíbliu útgáva
American Standard Version EN Danska Bíblian DK King James Version EN Victor Danielsen FO
Tema
Ljóst tema Myrkt tema
Skriftstødd
Lítil Miðal Stór
Fleir
Strong's Orð Jesusar í reyðum Yvirskriftir
1 Men Gud mintist Nóa og øll tey villu dýrini og alt fæið, ið við honum vóru í ørkini. Gud læt ein vind blása yvir jørðina, so at vatnið fall;
2 keldurnar í tí stóra djúpinum og lúkurnar á himli lótust aftur, og regnið av himli sleit í.
3 Vatnið svann so við og við burtur av jørðini – vatnið fór at minka, táið 150 dagar vóru umlidnir.
4 Tann seytjanda í sjeynda mánaði stóð ørkin, á Áraratsfjøllum.
5 Vatnið helt á at minka inntil tíggjunda mánað; tann fyrsta í hesum mánaði komu fjallatindarnir undan.
6 Táið 40 dagar vóru gingnir, læt Nóa upp vindeygað, ið hann hevði gjørt á ørkina,
7 og sendi ravn út; hann fleyg aftur og fram, inntil vatnið var tornað burtur av jørðini.
8 Síðani sendi hann dúvu út fyri at vita, um vatnið var svunnið burtur av jørðini.
9 Men dúvan fann einki hvíldarstað fyri fót sín og kom tí aftur til hansara í ørkina – tí enn stóð øll jørðin undir vatni. Tá rætti hann út hondina og tók hana inn í ørkina til sín.
10 Hann steðgaði nú sjey dagar aftrat og sendi so eina ferð enn dúvuna út úr ørkini.
11 Móti kvøldi kom dúvan aftur til hansara og hevði tá í nevinum grønt blað av oljutræi; tá skilti Nóa, at vatnið var svunnið burtur av jørðini.
12 Hann steðgaði so uppaftur sjey dagar, og táið hann tá sendi dúvuna út, kom hon ikki aftur til hansara meir.
13 Tað árið ið Nóa var 601 ár, tann fyrsta í fyrsta mánaði, var vatnið tornað burtur av jørðini. Tá tók Nóa takið av ørkini og hugdi út og sá nú, at jørðin var turr.
14 Sjeynda og tjúgunda í øðrum mánaði var jørðin heilt turr.
15 Tá talaði Gud við Nóa og segði:
16 „Far út úr ørkini, tú og kona tín, synir tínir og sonarkonur tínar við tær!
17 Øll dýrini, ið hjá tær eru, alt hold, bæði fuglar og fæ og øll skriðdýr, ið á jørðini skríða, skalt tú lata fara út við tær, fyri at jørðin kann verða full av teimum, og tey kunnu vera fruktbør og vaksa í tali á jørðini.“
18 Tá fór Nóa út, og synir hansara, kona hansara og sonarkonur hansara við honum.
19 Og øll dýrini, øll skriðdýrini, allir fuglarnir, alt tað, ið á jørðini rørist, hvørt eftir sínum slagi, fór út úr ørkini.
iv. The Noahic Covenant
8:20-9:17
20 Nóa reisti nú HARRANUM altar, og hann tók av øllum teimum reinu dýrunum og av øllum teimum reinu fuglunum og ofraði brennioffur á altarinum.
21 Táið HARRIN kendi tann góða angan, segði Hann í hjarta Sínum: „Eg skal aldri aftur banna jørðini fyri menniskjans skuld, tí menniskjahjartans tankar eru óndir líka frá ungdóminum. Eg skal aldri aftur forkoma øllum livandi, soleiðis sum Eg havi gjørt nú.
22 Hereftir skal, so leingi sum jørðin stendur, vár og heyst, kuldi og hiti, summar og vetur, dagur og nátt, aldri halda uppat.“
0 vers vald

Trýst á vers fyri at leggja afturat ella taka burtur.

Fyrri kapittul
Næsti kapittul