Merkaba (mystiskt hugtak)
474 versir um "Merkaba (mystiskt hugtak)"
Versir
Síða 3 av 10Onnur Mósebók 2:20 Onnur Mósebók
Tá segði hann við døtur sínar: „Hvar er hann tá? Hví lótu tit mannin verða verandi harúti? Bjóðið honum inn, so hann kann fáa at eta!“
Onnur Mósebók 2:21 Onnur Mósebók
Og Móses samtykti í at verða verandi hjá manninum, og hann gav Mósesi dóttur sína Zipporu til konu.
Onnur Mósebók 2:22 Onnur Mósebók
Hon fekk son, og hann gav honum navnið Gersom; „tí,“ segði hann, „eg eri vorðin gestur í fremmandum landi.“
Onnur Mósebók 2:23 Onnur Mósebók
So gekk nú long tíð, og ímeðan doyði kongurin í Egyptalandi. Og Ísraelsmenn suffaðu undir trældómi sínum og gramdu seg; og róp teirra undan trældóminum náddu upp til Gud.
Onnur Mósebók 2:24 Onnur Mósebók
Gud hoyrdi suff teirra, og Gud mintist sáttmála Sín við Ábraham, Ísak og Jákup;
Onnur Mósebók 2:25 Onnur Mósebók
Gud sá til Ísraelsmenn, og Gud kendist við teir.
Josva 2:1 Josva
Josva, sonur Nun, sendi loyniliga tveir njósnarar úr Sittim og segði: „Farið og kannið landið, serliga Jeriko!“ Teir fóru so avstað og komu inn hjá eini skøkju, ið æt Rahab, og løgdu seg til hvíldar har.
Josva 2:2 Josva
Boð vórðu nú borin konginum í Jeriko: „Higar eru komnir í nátt nakrir Ísraelsmenn at kanna landið!“
Josva 2:3 Josva
Tá sendi kongurin í Jeriko boð til Rahab og læt siga: „Út við monnunum, ið til tín eru komnir, og sum tú hevur hýst! Teir eru komnir at kanna alt landið.“
Josva 2:4 Josva
Men kvinnan tók og fjaldi menninar báðar, og so svaraði hon: „Jú, víst komu menninir til mín, men eg visti ikki, hvaðani teir vóru;
Josva 2:5 Josva
og í skýmingini, táið portrið skuldi læsast, fóru menninir avstað; eg veit ikki, hvar teir fóru. Skundið tykkum og haldið eftir teimum, so munnu tit fara at fáa teir aftur!“
Josva 2:6 Josva
Men hon hevði latið teir fara upp á takið og fjalt teir undir línstelkunum, ið hon hevði liggjandi ristar har á takinum.
Josva 2:7 Josva
Menninir hildu nú eftir teimum leiðina at Jordan, til vaðini; og portrið varð stongt, við tað sama sum teir, ið hildu eftir teimum, vóru farnir avstað.
Josva 2:8 Josva
Men áðrenn njósnararnir vóru lagstir, fór hon upp á takið til teirra;
Josva 2:9 Josva
og hon segði við teir: „Eg veit, at HARRIN hevur givið tykkum landið; tí ræðsla fyri tykkum er komin á okkum, ja, angist fyri tykkum er á øllum, sum í landinum búgva.
Josva 2:10 Josva
Vit hava frætt, hvussu HARRIN turkaði upp vatnið í Reyðahavi fyri tykkum, táið tit fóru út av Egyptalandi, og vit hava frætt tað, ið tit gjørdu við báðar amoritakongarnar hinumegin Jordan, Sihon og Og, sum tit slógu við banni.
Josva 2:11 Josva
Táið vit frættu hetta, varð hjarta okkara fult av angist, og eingin er meir, sum hevur mót at fara ímóti tykkum; tí HARRIN Gud tykkara, Hann er Gud, bæði uppi í Himli og niðri á jørðini.
Josva 2:12 Josva
Gerið mær tí nú eið um HARRAN, at tit skulu vísa fedrahúsi mínum miskunn, eins og eg havi víst tykkum miskunn, og gevið mær álítandi tekin um hetta
Josva 2:13 Josva
– at tit skulu lata faðir mín og móður mína, brøður og systrar mínar og øll teirra sleppa at liva og bjarga okkum undan deyðanum!“
Josva 2:14 Josva
Menninir svaraðu henni: „Við okkara egna lívi skulu vit svara fyri tykkara! So satt sum tit ongan lata fáa at vita um ørindi okkara, so skulu vit, táið HARRIN gevur okkum landið, vísa tær miskunn og trúfesti.“
Josva 2:15 Josva
So sígdi hon teir niður úr vindeyganum í togi; tí hús hennara stóð við býmúrin, hon búði úti við múrin.
Josva 2:16 Josva
Og hon segði við teir: „Haldið í fjøllini, so teir, ið leita eftir tykkum, finna tykkum ikki, og krógvið tykkum har í tríggjar dagar, inntil teir koma aftur! So kunnu tit fara leið tykkara!“
Josva 2:17 Josva
Nú søgdu menninir við hana: „Gert tú ikki, sum vit nú siga, so eru vit leysir frá eiðinum, ið tú lætst okkum svørja:
Josva 2:18 Josva
Táið vit koma inn í landið, skalt tú binda henda reyða tráðin í vindeygað, sum tú hevur sígt okkum niður úr, og so savnar tú faðir tín og móður tína, brøður tínar og alla ætt tína inn í húsið til tín.
Josva 2:19 Josva
Ein og hvør, ið fer út um húsdyr tínar, blóð hansara skal koma yvir hansara egna høvd, og vit eru sakleysir; men verður hond løgd á nakran, ið hjá tær er í húsinum, so skal blóð hansara koma yvir høvd okkara.
Josva 2:20 Josva
Og letur tú nakran fáa nakað at vita um ørindi okkara, so eru vit leysir frá eiðinum, ið tú lætst okkum svørja.“
Josva 2:21 Josva
Hon svaraði: „Latið vera, sum tit siga!“ So læt hon teir fara, og teir fóru avstað. Hon bant so tann reyða tráðin í vindeygað.
Josva 2:22 Josva
Teir fóru nú og komu sær niðan í fjøllini; har vórðu teir í tríggjar dagar, inntil teir, ið leitaðu, vóru afturvendir. Teir leitaðu allastaðni eftir vegnum, men funnu teir ikki.
Josva 2:23 Josva
So fóru teir báðir menninir heimaftur; teir fóru oman úr fjøllunum, gingu um ánna og komu til Josva, son Nun; honum søgdu teir alt, ið hent teir hevði.
Josva 2:24 Josva
Og teir søgdu við Josva: „HARRIN hevur givið alt landið í hendur okkara; øll, sum í landinum búgva, ræðast okkum!“
Dómararnir 2:1 Dómararnir
Eingil HARRANS kom úr Gilgal til Bokim. Hann segði: „Eg leiddi tykkum út av Egyptalandi og læt tykkum koma inn í landið, sum Eg við eiði hevði lovað fedrum tykkara. Og Eg segði: „Aldri í allar ævir skal Eg bróta sáttmála Mín við tykkum!
Dómararnir 2:2 Dómararnir
Men tit mugu ikki gera sáttmála við teir, sum her í landinum búgva; altar teirra skulu tit bróta niður!“ Men tit hava ikki lurtað eftir orðum Mínum – hvat er tað, tit hava gjørt!
Dómararnir 2:3 Dómararnir
Eg segði eisini: „Eg skal ikki reka teir burtur fyri tykkum; teir skulu verða broddar í síðum tykkara, og gudar teirra skulu verða tykkum snerra!““
Dómararnir 2:4 Dómararnir
Táið eingil HARRANS segði hetta við allar Ísraelsmenn, skar fólkið í at gráta.
Dómararnir 2:5 Dómararnir
Tí varð hetta stað kallað Bokim. – Og tey ofraðu har til HARRAN.
Dómararnir 2:6 Dómararnir
Táið Josva hevði latið fólkið fara, fóru Ísraelsmenn hvør til arvalut sín, til at taka landið í ogn.
Dómararnir 2:7 Dómararnir
Og fólkið dýrkaði HARRAN, so leingi sum Josva livdi, og so leingi sum hinir elstu vóru á lívi, sum livdu longur enn Josva, teir, ið høvdu sæð alt stórverkið, ið HARRIN hevði gjørt fyri Ísrael.
Dómararnir 2:8 Dómararnir
Men tænari HARRANS Josva, sonur Nun, doyði, táið hann var 110 ár;
Dómararnir 2:9 Dómararnir
og teir jarðaðu hann í arvaluti hansara, í Timnat-Heres í Efra’imsfjøllum, norðan fyri Ga’asfjall.
Dómararnir 2:10 Dómararnir
Eisini alt tað ættarliðið savnaðist til fedrar sínar, og eftir tey kom eitt annað ættarlið, sum hvørki kendi HARRAN ella verkið, ið Hann hevði gjørt fyri Ísrael.
Dómararnir 2:11 Dómararnir
Tá gjørdu Ísraelsmenn tað, ið ónt var í eygum HARRANS, og dýrkaðu Ba’alarnar.
Dómararnir 2:12 Dómararnir
Tey vendu sær frá HARRANUM Gudi fedra sína, sum hevði leitt tey út av Egyptalandi, og hildu seg til aðrar gudar, gudar tjóðanna, ið rundan um tey búðu, og tilbóðu teir og vaktu vreiði HARRANS;
Dómararnir 2:13 Dómararnir
tey vendu sær frá HARRANUM og dýrkaðu Ba’al og Astartu.
Dómararnir 2:14 Dómararnir
Tá tendraðist vreiði HARRANS móti Ísrael, og Hann gav tey ránsmonnum í hendur, og teir rændu tey; Hann seldi tey í hendur fígginda teirra, sum rundan um tey búðu, so tey vóru ikki longur ment at standa seg móti fíggindunum.
Dómararnir 2:15 Dómararnir
Hvar tey so hildu fram, var hond HARRANS móti teimum, so at teimum gekst illa – sum HARRIN hevði sagt við tey, og sum HARRIN hevði svorið – og tey komu í stóra neyð.
Dómararnir 2:16 Dómararnir
Tá vakti HARRIN upp dómarar, sum frelstu tey úr hondum ránsmannanna.
Dómararnir 2:17 Dómararnir
Tó, heldur ikki dómarar sínar aktaðu tey; tey runnu í trúleysum fráfalli aftan á øðrum gudum og tilbóðu teir. Skjótt viku tey burtur av leiðini, ið fedrar teirra høvdu gingið í lýdni fyri boðum HARRANS – tey bregðaðu ikki til teirra.
Dómararnir 2:18 Dómararnir
Men hvørja ferð HARRIN læt dómara stíga fram millum teirra, var HARRIN við dómaranum og frelsti tey úr hondum fígginda teirra, so leingi sum dómarin livdi; tí HARRANUM tyktist synd í teimum, táið tey góvu seg undan teimum, ið plágaðu og kúgaðu tey.
Dómararnir 2:19 Dómararnir
Men við tað sama sum dómarin var deyður, bóru tey seg aftur illa at, ja, enn verri enn fedrar teirra – tey hildu seg til aðrar gudar og dýrkaðu og tilbóðu teir; tey góvust ikki við óndu gerðum og ólýdna atburði sínum.
Dómararnir 2:20 Dómararnir
Tá tendraðist vreiði HARRANS móti Ísrael, og Hann segði: „Av tí at hetta fólk hevur brotið sáttmála Mín, sum Eg gjørdi við fedrar teirra, og ikki aktað orð Míni,