Merkaba (mystiskt hugtak)

Ezekiel 1:23 Ezekiel

Undir hvølvinum stóðu veingir teirra beint út, so teir numu hvør við annan; hvør teirra hevði báðumegin tveir veingir, sum fjaldu likam teirra.

5

Táið tær gingu, hoyrdi eg ljóðið av veingjum teirra, tað var sum ljóðið av stórum vøtnum, sum rødd hins Alvalda, ógvuligur duni, sum gnýggið, har ein herur hevur tilhald. Men táið tær stóðu, lótu tær veingirnar síga.

5

Ezekiel 1:25 Ezekiel

Rødd hoyrdist uppi yvir hvølvinum, ið var yvir høvdum teirra. Men táið tær stóðu, lótu tær veingirnar síga.

5

Ezekiel 1:26 Ezekiel

Uppi yvir hvølvinum, ið var yvir høvdum teirra, var nakað, ið sá út til at vera av safirsteini, og sum líktist hásæti; og uppi á hesum, ið líktist hásæti, var Ein, sum av útsjónd líktist menniskja.

5

Ezekiel 1:27 Ezekiel

Eg sá nakað, ið líktist blonkum málmi – sum eld at síggja – við ringi av ljósi rundanum, frá har sum lendar Hansara tyktust at vera og uppeftir. Men frá har sum lendar Hansara tyktust at vera og niðureftir, sá eg nakað, ið sá út sum eldur, og rundan um Hann var bjart skin.

5

Ezekiel 1:28 Ezekiel

Eins og at síggja bogan í skýnum regndag, var at síggja skinið har rundanum. – Soleiðis sá dýrd HARRANS út – sum hon vísti seg fyri mær. Táið eg sá tað, fall eg á andlit mítt og hoyrdi rødd Eins, ið tosaði.

5

Fyrsta Mósebók 2:1 Fyrsta Mósebók

Soleiðis fullførdust himmalin og jørðin og allur herur teirra.

4

Fyrsta Mósebók 2:2 Fyrsta Mósebók

Sjeynda dagin fullførdi Gud verkið, ið Hann hevði gjørt; og Hann hvíldi sjeynda dagin frá øllum verkinum, ið Hann hevði gjørt.

4

Fyrsta Mósebók 2:3 Fyrsta Mósebók

Gud signaði sjeynda dagin og halgaði hann; tí tann dagin hvíldi Hann frá øllum verki Sínum, tí, ið Gud hevði gjørt, táið Hann skapti.

4

Fyrsta Mósebók 2:4 Fyrsta Mósebók

Hetta er søgan um himmal og jørð, táið tey vórðu skapt, tann dag ið Gud HARRIN gjørdi jørð og himmal:

4

Fyrsta Mósebók 2:5 Fyrsta Mósebók

Enn var á jørðini eingin runnur á markini, og ongar urtir vóru enn vaksnar upp á markini; tí Gud HARRIN hevði ikki latið regna á jørðini, og einki menniskja var at dýrka jørðina.

4

Fyrsta Mósebók 2:6 Fyrsta Mósebók

Tá steig toka upp úr jørðini og vatnaði alla markina.

4

Fyrsta Mósebók 2:7 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN myndaði menniskjað úr moldini í jørðini og blásti lívsanda í nøs hansara, so at menniskjað varð livandi sál.

4

Fyrsta Mósebók 2:8 Fyrsta Mósebók

Síðani plantaði Gud HARRIN urtagarð í Eden, úti eysturi, og har setti Hann menniskjað, sum Hann hevði myndað.

4

Fyrsta Mósebók 2:9 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN læt upp av jørðini vaksa alskyns trø, sum vóru eygunum ein lystur og góð at eta av, eisini træ lívsins, sum stóð mitt í urtagarðinum, og træið til kunnskap um gott og ilt.

4

Fyrsta Mósebók 2:10 Fyrsta Mósebók

Ein á rann út úr Eden; hon vatnaði urtagarðin, og síðani skilti hon seg sundur í fýra høvuðsgreinar.

4

Fyrsta Mósebók 2:11 Fyrsta Mósebók

Hin fyrsta eitur Pison; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Havila, har sum gull er at fáa.

4

Fyrsta Mósebók 2:12 Fyrsta Mósebók

Gullið í tí landi er gott; har fæst eisini bdellium og sjóamsteinur.

4

Fyrsta Mósebók 2:13 Fyrsta Mósebók

Onnur áin eitur Gihon; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Kus.

4

Fyrsta Mósebók 2:14 Fyrsta Mósebók

Triðja áin eitur Hiddekel; tað er hon, ið rennur eystan fyri Assur. Fjórða áin er Frat.

4

Fyrsta Mósebók 2:15 Fyrsta Mósebók

So tók Gud HARRIN Ádam og setti hann í urtagarðin Eden at dýrka hann og varðveita hann.

4

Fyrsta Mósebók 2:16 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN gav Ádami hetta boð: „Tú hevur loyvi at eta av øllum trøum í urtagarðinum

4

Fyrsta Mósebók 2:17 Fyrsta Mósebók

uttan av trænum til kunnskap um gott og ilt; av tí mást tú ikki eta; tann dag ið tú etur av tí, skalt tú vissuliga doyggja.“

4

Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“

4

Fyrsta Mósebók 2:19 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN hevði úr jørðini myndað øll dýr á markini og allar fuglar undir himli; og Hann leiddi tey til Ádam fyri at vita, hvat hann fór at kalla tey; tað, ið Ádam kallaði hvønn livandi skapning, tað skuldi vera navn hansara.

4

Fyrsta Mósebók 2:20 Fyrsta Mósebók

Ádam gav tá øllum fænum navn, somuleiðis fuglunum undir himli og øllum dýrunum á markini; men Ádami var eingin hjálp at finna, slík, sum hóskaði honum.

4

Fyrsta Mósebók 2:21 Fyrsta Mósebók

Tá læt Gud HARRIN fastan svøvn falla á Ádam, og táið hann var sovnaður, tók Hann eitt av rivum hansara og fylti aftur í aftur við holdi.

4

Fyrsta Mósebók 2:22 Fyrsta Mósebók

Av rivinum, ið Hann hevði tikið úr Ádami, myndaði Gud HARRIN kvinnu og leiddi hana til Ádam.

4

Fyrsta Mósebók 2:23 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ádam: „Hesa ferð er tað bein av mínum beinum og hold av mínum holdi! Hon skal eita kvinna, tí av manninum er hon tikin.“

4

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

4

Fyrsta Mósebók 2:25 Fyrsta Mósebók

– Tey vóru nakin, bæði Ádam og kona hansara; men tey blúgvaðust ikki.

4

Onnur Mósebók 2:1 Onnur Mósebók

Nú var maður av ætt Levi, sum giftist við eini Levi dóttur.

4

Onnur Mósebók 2:2 Onnur Mósebók

Og kvinnan varð við barn og átti son. Táið hon sá, at barnið var vakurt, hevði hon hann krógvaðan í tríggjar mánaðir.

4

Onnur Mósebók 2:3 Onnur Mósebók

Men táið hon ikki fekk krógvað hann longur, tók hon kistu av røri, tætti hana við jørðbiki og tjøru, legði so drongin í hana og setti hana í sevið við áarbakkan.

4

Onnur Mósebók 2:4 Onnur Mósebók

Og systir hansara stóð nakað burtur frá fyri at vita, hvussu fór at gangast við honum.

4

Onnur Mósebók 2:5 Onnur Mósebók

Tá kom dóttir Farao at baða sær í ánni, og gentur hennara gingu har á áarbakkanum. Hon kom tá at síggja kistuna í sevinum og sendi gentu sína avstað at taka hana.

4

Onnur Mósebók 2:6 Onnur Mósebók

Táið hon nú læt hana upp, sá hon barnið – har lá ein drongur og græt. Tá tykti henni synd í honum, og hon segði: „Hetta er eitt av dreingjabørnum Hebrearanna!“

4

Onnur Mósebók 2:7 Onnur Mósebók

Nú segði systir hansara við dóttur Farao: „Skal eg fara og fáa tær eina daddu av teimum hebraisku kvinnunum at fostra tær barnið upp?“

4

Onnur Mósebók 2:8 Onnur Mósebók

Dóttir Farao svaraði henni: „Ja, far!“ – Og gentan fór eftir mammuni at barninum.

4

Onnur Mósebók 2:9 Onnur Mósebók

Dóttir Farao segði tá við hana: „Tak henda drongin og fostra mær hann upp, eg skal lata teg fáa løn fyri tað!“ So tók konan drongin og fostraði hann upp.

4

Onnur Mósebók 2:10 Onnur Mósebók

Men táið drongurin var tilkomin, fór hon við honum til dóttur Farao, og hon tók hann sum son sín og gav honum navnið Móses; „tí,“ segði hon, „eg havi drigið hann upp úr vatninum.“

4

Onnur Mósebók 2:11 Onnur Mósebók

Um hesa tíðina fór Móses, sum nú var vaksin, út til brøður sínar og hugdi at, hvussu teir trælaðu og sleipaðu. Og tá fekk hann at síggja ein Egypta sláa ein Hebreara, ein av brøðrum sínum.

4

Onnur Mósebók 2:12 Onnur Mósebók

Tá hugdi hann rundan um seg í allar ættir, og táið hann sá, at eingin var har um vegir, so drap hann Egyptan og gróv hann niður í sandin.

4

Onnur Mósebók 2:13 Onnur Mósebók

Men táið hann so dagin eftir aftur fór út, fekk hann at síggja tveir Hebrearar berjast. Tá segði hann við hann, ið órættin hevði: „Skalt tú sláa landsmann tín!“

4

Onnur Mósebók 2:14 Onnur Mósebók

Hann svaraði: „Hvør hevur sett teg til høvdinga og dómara yvir okkum! Tú ætlar kanska at drepa meg, sum tú drapst Egyptan!“ – Tá varð Móses ræddur og hugsaði: „So sanniliga er tað komið út!“

4

Onnur Mósebók 2:15 Onnur Mósebók

Eisini Farao fekk tað at vita og royndi at fáa Móses dripnan; men Móses flýddi undan Farao og slapp sær til Midjansland, og har setti hann seg við ein brunn.

4

Onnur Mósebók 2:16 Onnur Mósebók

Presturin í Midjan hevði sjey døtur; tær komu nú hagar og oystu vatn upp og fyltu trogini fyri at brynna smáfænum hjá faðir sínum.

4

Onnur Mósebók 2:17 Onnur Mósebók

Tá komu hirðarnir og ætlaðu at reka tær burtur; men Móses reisti seg og hjálpti teimum og brynti smáfæi teirra.

4

Onnur Mósebók 2:18 Onnur Mósebók

Táið tær so komu heimaftur til Re’uel, faðir sín, segði hann: „Hvussu ber tað til, at tit koma so tíðliga til hús í dag?“

4

Onnur Mósebók 2:19 Onnur Mósebók

Tær svaraðu: „Har var ein Egypti, sum hjálpti okkum móti hirðunum, ja, hann oysti eisini vatn fyri okkum og brynti smáfænum.“

4