førleiki
595 versir um "førleiki"
Versir
Síða 7 av 12Sálmarnir 20:9 Sálmarnir
Teir hokna og falla, men vit reisast og koma aftur á føtur.
Sálmarnir 20:10 Sálmarnir
Gev sigur, HARRI! Ja, kongurin svari okkum, tann dag vit rópa!
Sálmarnir 21:1 Sálmarnir
Til songmeistaran. Sálmur. Eftir Dávid.
Sálmarnir 21:2 Sálmarnir
HARRI, kongurin gleðist um veldi Títt – hvussu stórliga frøist hann ikki um frelsu Tína!
Sálmarnir 21:3 Sálmarnir
Tað, ið hjarta hansara ynskti sær, gavst Tú honum; tað, ið varrar hansara bóðu um, sýtti Tú honum ikki. – Sela.
Sálmarnir 21:4 Sálmarnir
Við signing og lukku komst Tú ímóti honum, setti krúnu av gulli á høvd hansara.
Sálmarnir 21:5 Sálmarnir
Hann bað Teg um lív; Tú gavst honum tað, langt lív, í aldur og allar ævir.
Sálmarnir 21:6 Sálmarnir
Mikil er heiður hansara við frelsu Tíni; stórleika og dýrd leggur Tú á hann.
Sálmarnir 21:7 Sálmarnir
Ja, Tú letur hann verða til signing í allar ævir, Tú frøir hann við gleði fyri ásjón Tíni.
Sálmarnir 21:8 Sálmarnir
Tí kongurin lítur á HARRAN, og við náði hins Hægsta skal hann ikki vikast.
Sálmarnir 21:9 Sálmarnir
Hond Tín skal finna allar fíggindar Tínar, høgra hond Tín skal ráma allar teir, ið hata Teg.
Sálmarnir 21:10 Sálmarnir
Tú skalt gera teir sum gløðandi ovn, táið Tú vísir ásjón Tína, HARRIN skal gloypa teimum í vreiði Síni, eldur skal oyða teir!
Sálmarnir 21:11 Sálmarnir
Tú skalt týna ávøkst teirra av jørðini, avkom teirra millum menniskjabørnini.
Sálmarnir 21:12 Sálmarnir
Tí Tær royna teir at volda ilt, teir hava upphugsað ónd ráð – men teir skulu einki vera mentir!
Sálmarnir 21:13 Sálmarnir
Nei, Tú gert, at teir flýggja; við boga Tínum miðar Tú á andlit teirra.
Sálmarnir 21:14 Sálmarnir
Reis Teg, HARRI, í veldi Tínum! Vit skulu syngja um stórverk Títt og prísa tí!
Sálmarnir 22:1 Sálmarnir
Til songmeistaran. Eftir hind morgunroðans. Sálmur. Eftir Dávid.
Sálmarnir 22:2 Sálmarnir
Gud Mín, Gud Mín, hví ert Tú farin frá Mær? Langt burtur er frelsa Mín, tóat Eg rópi um hjálp.
Sálmarnir 22:3 Sálmarnir
Gud Mín! Eg rópi um dagin, og Tú svarar ikki, um náttina við – og finni onga hvíld.
Sálmarnir 22:4 Sálmarnir
Og tó ert Tú hin Heilagi, sum situr uppi yvir lovsongum Ísraels.
Sálmarnir 22:5 Sálmarnir
Á Teg litu fedrar okkara; teir litu á Teg, og Tú bjargaði teimum.
Sálmarnir 22:6 Sálmarnir
Til Tín róptu teir, og fingu hjálp, á Teg litu teir, og vórðu ikki til skammar.
Sálmarnir 22:7 Sálmarnir
Men Eg eri maðkur og ikki maður, menniskjum til spott og vanvirdur av fólki;
Sálmarnir 22:8 Sálmarnir
øll, ið síggja Meg, háða Meg, gálva, rista við høvdinum og siga:
Sálmarnir 22:9 Sálmarnir
„Kasta tað á HARRAN! Hann frelsi Hann, Hann bjargi Honum, táið Hann hevur slíkan tokka til Hansara!“
Sálmarnir 22:10 Sálmarnir
Ja, Tú ert tann, sum dró Meg út úr móðurlívi, sum lætst Meg hvíla trygt við móðurbróst.
Sálmarnir 22:11 Sálmarnir
Á Teg eri Eg kastaður úr móðurfangi; úr móðurlívi ert Tú Gud Mín.
Sálmarnir 22:12 Sálmarnir
Ver ikki langt frá Mær, tí neyðin er nær, og eingin er, sum hjálpir!
Sálmarnir 22:13 Sálmarnir
Sterkir tarvar standa rundan um Meg, hinir veldigu Basans kringseta Meg.
Sálmarnir 22:14 Sálmarnir
Teir gapa móti Mær sum brølandi leyva, ið skræðir sundur.
Sálmarnir 22:15 Sálmarnir
Eg eri sum vatn, ið verður stoytt niður, allir liðir Mínir fara sundur; hjarta Mítt er vorðið sum vaks, tað bráðnar í brósti Mínum.
Sálmarnir 22:16 Sálmarnir
Máttur Mín er tornaður upp sum pottabrot, tungan loðar føst í gómum Mínum, og Tú leggur Meg niður í dust deyðans.
Sálmarnir 22:17 Sálmarnir
Tí hundar standa rundan um Meg, hinir óndu í hópatali sláa ring um Meg; teir hava stungið Meg ígjøgnum hendur og føtur.
Sálmarnir 22:18 Sálmarnir
Eg fái talt øll bein Míni; teir hyggja at Mær og halda frægd at tí.
Sálmarnir 22:19 Sálmarnir
Klæði Míni býta teir ímillum sín, um kyrtilin kasta teir lut.
Sálmarnir 22:20 Sálmarnir
Men Tú HARRI, ver ikki langt burtur, styrki Mín, skunda Tær at koma Mær til hjálpar!
Sálmarnir 22:21 Sálmarnir
Bjarga sál Míni undan svørðinum, hini einastu Míni undan hundavaldi!
Sálmarnir 22:22 Sálmarnir
Frels Meg úr leyvugapinum – ja, Tú bønhoyrir Meg og bjargar Mær undan hornum villtarvsins!
Sálmarnir 22:23 Sálmarnir
Eg skal kunngera brøðrum Mínum navn Títt, mitt í samkomuni skal Eg lova Tær.
Sálmarnir 22:24 Sálmarnir
Tit, ið óttast HARRAN, lovið Honum! Ær Hann, øll ætt Jákups, hav ótta fyri Honum, øll ætt Ísraels!
Sálmarnir 22:25 Sálmarnir
Tí Hann vanvirdi ikki og skýggjaði ikki armóð hins arma, fjaldi ikki andlitið fyri Honum, men hoyrdi, táið Hann rópti til Hansara.
Sálmarnir 22:26 Sálmarnir
Frá Tær kemur lovsongur Mín í stórari samkomu; lyfti Míni skal Eg halda, fyri eygum teirra, ið óttast Hann.
Sálmarnir 22:27 Sálmarnir
Hini eyðmjúku skulu eta og verða mett; tey, ið søkja HARRAN, skulu lova Honum, ja, hjarta tykkara skal liva í allar ævir.
Sálmarnir 22:28 Sálmarnir
Allir endar jarðarinnar skulu minnast tað og venda við til HARRAN, allar ættir fólkanna skulu tilbiðja fyri ásjón Tíni.
Sálmarnir 22:29 Sálmarnir
Tí ríkið hoyrir HARRANUM til, Hann ræður yvir fólkunum.
Sálmarnir 22:30 Sálmarnir
Ja, allir stórmenn jarðarinnar skulu eta og tilbiðja; fyri ásjón Hansara skulu tey boyggja knæ, øll, sum fara niður í dustið, og tann, ið ikki kann halda sál síni á lívi.
Sálmarnir 22:31 Sálmarnir
Honum skulu eftirkomararnir tæna; frá HARRANUM skal verða sagt ættarliðinum, ið kemur.
Sálmarnir 22:32 Sálmarnir
Tey skulu stíga fram og kunngera rættvísi Hansara fyri fólkinum, ið føtt verður – hvat Hann gjørdi!
Sálmarnir 23:1 Sálmarnir
Sálmur. Eftir Dávid. HARRIN er hirði mín; mær fattast einki.
Sálmarnir 23:2 Sálmarnir
Hann letur meg liggja á grønum eingjum, leiðir meg at hvíldarvøtnum;