Josva kap. 8
Uppsetan
Bíbliu útgáva
Tema
3.
The Conquest of Ai
8:1-29:1
1
Nú segði HARRIN við Josva: „Óttast ikki og ver ikki ræddur! Tak alt herfólkið við tær, ger teg til reiðar og far ímóti Ai! Eg havi givið kongin í Ai og fólk hansara, bý hansara og land hansara í hendur tínar.
2
Tú skalt gera tað sama við Ai og kongin har, sum tú gjørdi við Jeriko og kongin har; men góðsið, ið tit ræna har, kunnu tit hava sjálvir sum herfong, somuleiðis fæið har. Legg nú menn á lúr vestan fyri býin!“
3
Tá gjørdi Josva og alt herfólkið seg til og hildu móti Ai. Josva valdi út 30000 mans, djarvar hermenn, og sendi teir avstað um náttina.
4
Hann gav teimum hetta boð: „Nú skulu tit leggja tykkum á lúr aftan fyri býin, ikki ov langt frá honum, og verið allir til reiðar!
5
Men eg og alt tað fólkið, ið hjá mær er, vit skulu nærkast býnum, og táið teir tá halda út ímóti okkum sum hina fyrru ferðina, skulu vit flýggja undan teimum.
6
So fara teir at koma út aftan á okkum, so vit fáa lokkað teir burtur frá býnum; tí teir fara at hugsa: „Teir flýggja fyri okkum sum hina fyrru ferðina!“ Men táið vit nú flýggja fyri teimum,
7
skulu tit leypa fram, haðani sum tit liggja á lúri, og taka býin, og HARRIN Gud tykkara skal geva hann í hendur tykkara.
8
Táið tit tá hava tikið býin, skulu tit seta eld á hann; tit skulu gera eftir orði HARRANS. Nú havi eg sagt tykkum tað, ið tit skulu gera!“
9
So sendi Josva teir avstað, og teir fóru og løgdu seg á lúr millum Betel og Ai, vestan fyri Ai. Men Josva sjálvur varð verandi hjá fólkinum ta náttina.
10
Tíðliga morgunin eftir kannaði Josva fólkið, og hann og hinir elstu í Ísrael fóru á odda hjá fólkinum móti Ai.
11
Alt herfólkið, ið við honum var, fór hagar, og teir hildu fram, inntil teir vóru beint fyri býnum; har tóku teir støðu, norðan fyri Ai, og høvdu dalin millum seg og Ai.
12
Og hann tók um 5000 mans og legði teir á lúr millum Betel og Ai, vestan fyri býin.
13
Síðani fylktu teir herfólkið, bæði allan herin, ið norðan fyri býin var, og tann partin, ið lá á lúri vestan fyri býin; men Josva fór hesa somu náttina mitt oman í dalin.
14
Táið kongurin í Ai sá hetta, skundaðu býmenninir sær, hann sjálvur og alt fólk hansara, og herjaðu tíðliga um morgunin á til bardaga móti Ísrael á tí ásetta staðnum eystan fyri slættlendið; men hann visti ikki, at menn lógu á lúri móti honum vestan fyri býin.
15
Táið nú Josva og alt Ísrael lótust at tapa fyri teimum og flýddu yvir ímóti oyðimørkini,
16
varð alt fólkið í býnum stevnt saman at halda aftan á teimum, og meðan teir eltu Josva, komu teir longur og longur burtur frá býnum.
17
Ikki ein maður varð eftir í Ai og Betel; teir hildu allir avstað eftir Ísrael; býin lótu teir standa opnan eftir seg, meðan teir eltu Ísrael.
18
Tá segði HARRIN við Josva: „Rætt spjótið, ið tú hevur í hondini, út móti Ai! Tí Eg gevi býin í hendur tínar.“ Josva rætti tá spjótið, ið hann hevði í hondini, út móti býnum.
19
Við tað sama sum hann rætti út hondina, hildu teir avstað, sum lógu á lúri, haðani sum teir lógu; teir vóru kvikir og komu inn í býin og tóku hann og skundaðu sær síðani at seta eld á hann.
20
Táið nú menninir úr Ai vendu sær á, sóu teir roykin av býnum stíga upp móti himli; og teir fingu ongan veg flýtt, hvørki higar ella hagar; tí herfólkið, sum flýtt hevði í oyðimørkina, vendi sær nú móti teimum, ið eltu teir.
21
Tí táið Josva og alt Ísrael sóu, at teir, ið høvdu ligið á lúri, høvdu tikið býin, og at roykurin av býnum steig upp, vendu teir sær og gjørdu álop á menninar úr Ai.
22
Og hinir hildu út úr býnum ímóti teimum, so at teir komu mitt ímillum Ísraelsmenn og fingu teir rundan um seg frá báðum síðum. So høgdu teir teir niður og lótu ikki so mikið sum ein sleppa undan og bjarga sær.
23
Men kongin í Ai tóku teir livandi og komu til Josva við honum.
24
Táið Ísrael nú úti á opnari mark, í oyðimørkini, hevði høgt niður allar teir, sum í Ai búðu, og sum høvdu elt teir hagar, og teir allir, líka til síðsta mann, vóru falnir fyri svørði, tá fór alt Ísrael aftur til Ai og høgdi niður við svørði øll, ið har vóru.
25
Tey, ið fullu henda dagin, menn og kvinnur, vóru 12000 – øll, sum í Ai búðu.
26
Josva tók ikki aftur hond sína, sum hann hevði rætt út við spjótinum, fyrrenn hann hevði sligið við banni øll, sum í Ai búðu.
27
Bert fæið og góðsið, ið teir rændu í hesum býi, hevði Ísrael sum herfong – eftir orði HARRANS, soleiðis sum Hann hevði sagt við Josva.
28
Josva brendi Ai av og gjørdi hann til ævigan eyrdunga – til ta oyðimørk, ið hann er enn í dag.
29
Men kongin í Ai læt hann heingja á træ, og har hekk hann til kvølds; táið sólin gekk undir, segði Josva við teir, at teir skuldu taka lík hansara niður av trænum og tveita tað uttan fyri býportrið; har laðaðu teir yvir hann stóra grótrúgvu, sum er har enn í dag.
iii.
Mount Ebal and Mount Gerizim
8:30-35:1
30
Tá reisti Josva HARRANUM Gudi Ísraels altar á Ebalsfjalli,
31
soleiðis sum tænari HARRANS Móses hevði álagt Ísraelsmonnum – eftir tí, ið skrivað stendur í lógbók Mósesar, altar av óhøgdum gróti, sum einki jarnamboð var sett á; á tí ofraðu teir HARRANUM brennioffur og drópu takkoffur.
32
Og hann læt har á steinarnar seta avskrift av Móselóg – lógini, ið Móses hevði skrivað og lagt fram fyri Ísraelsmenn.
33
Og alt Ísrael við elstu, umsjónarmonnum og dómarum sínum stóð báðumegin ørkina, beint yvir av hinum levitisku prestunum, ið bóru sáttmálaørk HARRANS – alt Ísrael, bæði hini fremmandu og Ísraelsmenn, onnur helvtin yvir ímóti Garizimsfjalli, og onnur yvir ímóti Ebalsfjalli – soleiðis sum tænari HARRANS Móses áður hevði givið boð um at signa Ísraelsfólk.
34
Síðani las hann upp øll orðini í lógini, signingina og bannið – á allan hátt so sum skrivað stendur í lógbókini.
35
Ikki var eitt orð av øllum, ið Móses hevði givið boð um, sum Josva ikki las upp fyri allari samkomu Ísraels við bæði kvinnum og børnum og fyri hinum fremmandu, ið við teimum vóru komin.