vaktsmaður
194 versir um "vaktsmaður"
Versir
Síða 3 av 4Dániel 12:9 Dániel
Hann svaraði: „Far, Dániel! Tí hesi orð skulu vera goymd og innsiglað líka til tíð endans.
Dániel 12:10 Dániel
Mong skulu verða reinsað, tváað og roynd; hini gudleysu skulu vera gudleys við sama lagi, og eingin av hinum gudleysu skal skilja hetta; men hini vitigu skulu skilja tað.
Dániel 12:11 Dániel
Frá tí at hitt dagliga ofrið verður avtikið, og viðurstygd oyðingarinnar sett upp, skulu ganga 1290 dagar.
Dániel 12:12 Dániel
Sælur er hann, ið bíðar og vinnur fram til 1335 dagar.
Dániel 12:13 Dániel
Men gakk tú endanum ímóti! Tú skalt hvíla og standa upp og taka við luti tínum, táið dagarnir eru at enda.“
Habakkuk 2:1 Habakkuk
Niðan á varða mín skal eg fara, og standa á vaktarstaði mínum; eg skal hyggja út og fáa at vita, hvat Hann fer at tala í mær, hvat svar eg fái upp á klagu mína.
Habakkuk 2:2 Habakkuk
Og HARRIN gav mær hesi orð til svar: Skriva upp sjónina – skriva hana skilliga á talvurnar, so hon er góð at lesa!
Habakkuk 2:3 Habakkuk
Tí enn má sjónin bíða eftir tíð síni; men hon gongur við skundi móti endanum og lýgur ikki. Um hon so drálar, bíða eftir henni! Tí koma skal hon, tað skal ikki svitast.
Habakkuk 2:4 Habakkuk
Hástór og óærlig er sál hansara í honum – men hin rættvísi skal liva við trúgv síni.
Habakkuk 2:5 Habakkuk
Tí eins og vínið ikki er at líta á, so skal hesin hugmóðigi ikki verða búgvandi í friði, hann, ið spílar upp gap sítt sum deyðaríkið og mettast ikki heldur enn deyðin, hann, ið hevur sankað inn undir seg allar tjóðir og savnað til sín øll fólk.
Habakkuk 2:6 Habakkuk
Sanniliga, tey skulu øll somul fara at kvøða táttar og háðkvæði um hann, gera gátur um hann og siga: „Vei honum, ið dungar saman tað, sum hann eigur ikki – hvussu leingi! – og sum laðar á seg pantað góðs!“
Habakkuk 2:7 Habakkuk
Sanniliga, óvart skulu teir reisast, sum skulu pína teg, og teir vakna, sum skulu styggja teg upp, so tú verður teimum rán!
Habakkuk 2:8 Habakkuk
Eins og tú hevur rænt mong fólkasløg, so skulu allar tær, sum eftir verða av tjóðunum, ræna teg fyri blóðskyld tína móti menniskjunum og yvirgangsverk tíni móti jørðini, móti býnum og øllum, sum í honum búgva.
Habakkuk 2:9 Habakkuk
Vei tí, sum liggur eftir skammiligum vinningi fyri hús sítt, fyri at fáa bygt reiður sítt høgt og bjarga sær undan hond vanlukkunnar!
Habakkuk 2:10 Habakkuk
Tú hevur lagt upp ráð, sum verða húsi tínum til skomm, lagt upp ráð um at gera enda á mongum fólkasløgum – og hevur harvið syndað móti tær sjálvum!
Habakkuk 2:11 Habakkuk
Tí steinurin í vegginum skal rópa, og bjálkin í træverkinum skal svara honum.
Habakkuk 2:12 Habakkuk
Vei tí, sum byggir bý við blóði og grundar stað við órætti!
Habakkuk 2:13 Habakkuk
Tað er jú frá HARRANUM Gudi herskaranna, tað kemur, at tjóðir skulu arbeiða seg móðar fyri eldin, og fólkasløg pøsa seg út til einkis.
Habakkuk 2:14 Habakkuk
Tí jørðin skal verða full av kunnskapi um dýrd HARRANS, eins og havsdjúpið er fult av vatni.
Habakkuk 2:15 Habakkuk
Vei tí, sum gevur næsta sínum at drekka úr skál brennandi vreiði sínar – ja, drekkur tey full, so hann fær hugt at blygd teirra!
Habakkuk 2:16 Habakkuk
Tú verður mettaður av skomm og ikki av heiðuri – drekk tú við og vís yvirhúð tína! Steypið í høgru hond HARRANS skal á tíð síni koma til tín, og vanæra skal fjala heiður tín!
Habakkuk 2:17 Habakkuk
Tí yvir teg skal koma heimsøking sum hon, ið kom yvir Libanon, og oyðing sum hon, ið styggir burt dýrini har – aftur fyri blóðskyld tína móti menniskjum og yvirgangsverk tíni móti jørðini, móti býnum og øllum, sum í honum búgva.
Habakkuk 2:18 Habakkuk
Hvat batar útskorin mynd, síðani smiðurin sker hana út! Ella hvørja nyttu ger stoypt mynd – lygilærari – síðani hann, ið stoypt hana hevur, lítur so á hana, at hann ger sær málleysar avgudar!
Habakkuk 2:19 Habakkuk
Vei tí, sum sigur við træ: „Vakna!“ og við málleysan stein: „Reis teg!“ – Skuldi hann verið lærari! Nei – um hann so er klæddur við gulli og silvuri – eingin andi er í honum!
Habakkuk 2:20 Habakkuk
Men HARRIN er í heilaga templi Sínum – øll jørðin veri still fyri Honum!
Matteus 24:37 Matteus
Men eins og var á døgum Nóa, so skal eisini verða, táið Menniskjasonurin kemur.
Orðtøkini 8:34 Orðtøkini
Sælur er tann, ið lurtar eftir mær, so hann dag um dag vakir við dyr mínar og heldur vakt við durastavir mínar!
Esaias 21:5 Esaias
Teir seta borðini fram, vaktin vakir; teir eta og drekka – „upp, høvdingar, salvið skjøldirnar!“
Esaias 21:6 Esaias
Tí so segði HARRIN við meg: „Far og set út vaktarmannin! Tí, sum hann sær, skal hann siga frá.
Esaias 21:7 Esaias
Sær hann fylgi, ríðandi menn, tveir og tveir, fylgi av eslum, fylgi av kamelum, skal hann akta eftir, ja, akta væl eftir!“
Esaias 21:8 Esaias
Hann rópti sum leyva: „Harri, her standi eg á vakt støðugt, allan dagin, og eg verði verandi her og hyggi eftir nátt eftir nátt!
Esaias 21:9 Esaias
Og hygg, nú kemur her fylgi av monnum, ríðandi menn, tveir og tveir!“ – Og hann tók til orða og segði: „Fallið, fallið er Bábel! Allar gudamyndir tess hevur hann sorað sundur, líka í grund!“
Esaias 21:10 Esaias
– Á, tú sundursoraða, treskta fólk Mítt! Tað, sum eg havi hoyrt frá HARRANUM Gudi herskaranna, frá Gudi Ísraels, havi eg kunngjørt tykkum.
Esaias 21:11 Esaias
Spádómur um Duma.* Teir rópa til mín úr Se’ir: „Vaktari, hvat líður náttini? Vaktari, hvat líður náttini?“
Esaias 21:12 Esaias
Vaktarin svarar: „Morgunin er komin, og tó er nátt! Vilja tit spyrja, so spyrjið – komið aftur!“
Jeremias 31:6 Jeremias
Tí tann dagur kemur, táið vaktarar skulu rópa á Efra’imsfjøllum: „Komið, latið okkum fara til Zion, til HARRAN Gud okkara!““
Dániel 8:1 Dániel
Triðja árið ið Belsazar kongur sat við stýrið, sá eg, Dániel, sjón, eina, sum kom eftir hana, ið eg áður hevði sæð.
Dániel 8:2 Dániel
Táið eg sá hesa sjón, var tað mær, sum eg var í borgini Susan í landspartinum Elam; og eg sá meg í sjónini standa við Ulaiá.
Dániel 8:3 Dániel
Táið eg hugdi upp, fekk eg at síggja veðr, ið stóð við ánna; hann hevði tvey horn, sum bæði vóru høg; tó var annað hægri enn hitt, og hetta hægra vaks seinni upp.
Dániel 8:4 Dániel
Eg sá veðrin stúta móti vestri, norðri og suðri, og einki dýr var ment at standa seg móti honum; eingin kundi frelsa undan valdi hansara; hann gjørdi, sum hann vildi, og hevði hugmóðigan atburð.
Dániel 8:5 Dániel
Táið eg nú framvegis gav gætur, fekk eg at síggja bukk, ið kom vestaneftir; hann streyk fram yvir alla jørðina, men bar ikki við hana; bukkurin hevði óføra stórt horn millum eyguni.
Dániel 8:6 Dániel
Hann kom til veðrin, sum hevði tvey horn, hann, ið eg hevði sæð standa við ánna, og legði á hann í óførari øði.
Dániel 8:7 Dániel
Eg sá, hvussu hann, táið hann var komin tætt til veðrin, leyp á hann í øði, rendi undir hann og breyt bæði hornini av honum; veðrurin var ikki mentur at verja seg fyri honum; hann feldi hann til jarðar og traðkaði hann undir, og har var eingin, ið kundi frelsa veðrin undan valdi hansara.
Dániel 8:8 Dániel
Bukkurin fekk ovurhonds stórt vald; men júst táið máttur hansara var sum mestur, varð hitt stóra hornið brotið av, og í staðin fyri vuksu upp fýra veldig horn, sum vendu móti hinum fýra høvuðsættunum.
Dániel 8:9 Dániel
Út úr einum teirra kom eitt nýtt horn, lítið í fyrstuni; men seinni varð tað ovurhonds stórt suðureftir, eystureftir og móti hinum fagra landi.
Dániel 8:10 Dániel
Tað vaks líka upp til her himmalsins og kastaði til jarðar nakrar av herinum og av stjørnunum og traðkaði tey undir.
Dániel 8:11 Dániel
Ja, líka móti høvdinga hersins hugmóðaði tað sær; tað tók frá honum hitt dagliga ofrið, og halgidómsbústaður hansara varð niðurrivin.
Dániel 8:12 Dániel
Saman við hinum dagliga ofrinum varð herurin givin upp til oyðing – tað voldi fráfallið; og hornið kastaði sannleikan til jarðar, og tað hevði eydnu við sær í øllum, sum tað gjørdi.
Dániel 8:18 Dániel
Meðan hann tosaði við meg, lá eg sansaleysur við andlitinum til jarðar; tá nam hann við meg og reisti meg aftur á føtur.
Dániel 8:19 Dániel
Og hann segði: „Nú skal eg kunngera tær tað, ið henda skal hina síðstu vreiðitíð; tí sjónin sipar til ásettu tíð endans.