vaktsmaður
194 versir um "vaktsmaður"
Versir
Síða 2 av 4Fyrsta Mósebók 6:12 Fyrsta Mósebók
Gud sá jørðina – hon var spilt; tí alt hold hevði spilt veg sín á jørðini.
Fyrsta Mósebók 6:13 Fyrsta Mósebók
Tá segði Gud við Nóa: „Eg havi gjørt av, at Eg skal gera enda á øllum holdi, tí tey hava fylt jørðina við órætti; nú skal Eg forkoma bæði teimum og jørðini.
Fyrsta Mósebók 6:14 Fyrsta Mósebók
Men tú skalt gera tær ørk av goferviði; við kømurum skalt tú gera hana og bika hana bæði innan og uttan.
Fyrsta Mósebók 6:15 Fyrsta Mósebók
Soleiðis skalt tú gera ørkina: Hon skal vera 300 alin long, 50 alin breið og 30 alin høg.
Fyrsta Mósebók 6:16 Fyrsta Mósebók
Eitt vindeyga skalt tú gera á ørkini í erva, eina alin høgt allan vegin, og dyr arkarinnar skalt tú gera á síðu hennara; tú skalt gera hana við eini niðastu, eini mittastu og eini ovastu hædd.
Fyrsta Mósebók 6:17 Fyrsta Mósebók
Eg lati nú vatnflóð koma yvir jørðina til at týna alt hold undir himli, sum lívsandi er í; alt tað, ið á jørðini er, skal ganga til grundar.
Fyrsta Mósebók 6:18 Fyrsta Mósebók
Men við teg geri Eg sáttmála Mín; tú skalt fara inn í ørkina, tú og synir tínir, kona tín og sonarkonur tínar við tær.
Fyrsta Mósebók 6:19 Fyrsta Mósebók
Av øllum, ið livir, av øllum holdi, skalt tú taka eitt par av hvørjum slagi inn í ørkina fyri at halda tey á lívi saman við tær; hannslag og honslag skal tað vera.
Fyrsta Mósebók 6:20 Fyrsta Mósebók
Av fuglunum eftir teirra slagi, av fænum eftir slagi tess, og av øllum skriðdýrum á jørðini eftir teirra slagi skal eitt par av hvørjum fara inn til tín fyri at verða hildin á lívi.
Fyrsta Mósebók 6:21 Fyrsta Mósebók
Tú skalt fáa tær av alskyns føði, ið etin verður, og savna tað til tín, so tað kann vera tær og teimum til føði.“
Fyrsta Mósebók 6:22 Fyrsta Mósebók
Nóa so gjørdi; í einum og øllum gjørdi hann, sum Gud hevði sagt við hann.
Esaias 52:8 Esaias
Hoyr! Vaktarar tínir lyfta upp røddina, teir fegnast allir samlir; tí beint fyri eygum sínum síggja teir HARRAN koma aftur til Zion.
Efesusbrævið 6:12 Efesusbrævið
Tí hjá okkum stendur bardagin ikki við blóð og hold, men við tignirnar og veldini, við harrar heimsins í hesum myrkri, við andaher óndskaparins í himmalrúminum.
Jákupsbrævið 3:16 Jákupsbrævið
Tí har øvund er, og hugur til stríð, er óskil og alt, sum ilt er.
Jákupsbrævið 3:17 Jákupsbrævið
Vísdómurin omanífrá er fyrst reinur, síðani friðsamur, mildur, lagaligur, fullur av miskunn og góðum ávøkstum, uttan flokkakenslu – og ikki bert eiti.
Jákupsbrævið 3:18 Jákupsbrævið
Og ávøkstur rættvísinnar verður í friði sáaður teimum, sum fáa frið í lag.
Nehemias 4:9 Nehemias
Men vit bóðu til Gud okkara, og vit settu vakt ímóti teimum dag og nátt, av ótta fyri teimum.
Sálmarnir 83:1 Sálmarnir
Songur. Sálmur. Eftir Asaf.
Sálmarnir 83:2 Sálmarnir
Gud, ver ikki tigandi! Ver ikki stillur og halt Teg ikki kvirran, Gud!
Sálmarnir 83:3 Sálmarnir
Tí Tú sært, at fíggindar Tínir gera óljóð; teir, ið hata Teg, lyfta høvdinum.
Sálmarnir 83:4 Sálmarnir
Móti fólki Tínum leggja teir loynilig svikaráð; teir ganga saman í ráð móti teimum, ið Tú verjir;
Sálmarnir 83:5 Sálmarnir
teir siga: „Komið, latið okkum beina fyri teimum, so tey eru ikki eitt fólk longur! Eingin skal aftur minnast navn Ísraels!“
Sálmarnir 83:6 Sálmarnir
Ja, í felagsskapi leggja teir ráð og gera sáttmála móti Tær,
Sálmarnir 83:7 Sálmarnir
tjøld Edoms og Ísmaelitar, Móab og Hagritar,
Sálmarnir 83:8 Sálmarnir
Gebal, Ammon, Amalek, Filistaraland saman við teimum, sum búgva í Týrus;
Sálmarnir 83:9 Sálmarnir
Assur við er farin í lag við teimum, teir eru vorðnir børnum Lots ein armur. – Sela.
Sálmarnir 83:10 Sálmarnir
Ger við teir sum við Midjan, sum við Sisera, sum við Jabin við Kisonsløk!
Sálmarnir 83:11 Sálmarnir
Teir vórðu oyddir við En-Dor, vórðu tøð á markini.
Sálmarnir 83:12 Sálmarnir
Lat gangast teimum, fremstu monnum teirra, sum Oreb og Ze’eb, øllum høvdingum teirra sum Zeba og Zalmunna,
Sálmarnir 83:13 Sálmarnir
teimum, ið siga: „Latið okkum taka okkum bústaðir Guds í ogn!“
Sálmarnir 83:14 Sálmarnir
– Gud mín, lat teir verða sum leyvið, ið fýkur, sum dumbu fyri vindinum!
Sálmarnir 83:15 Sálmarnir
Sum eldur brennir skóg, og sum login ger fjøllini til bál,
Sálmarnir 83:16 Sálmarnir
rek Tú teir soleiðis við stormi Tínum, ræð teir við harðveðri Tínum!
Sálmarnir 83:17 Sálmarnir
Fyll andlit teirra við skomm, so teir søkja navn Títt, HARRI!
Sálmarnir 83:18 Sálmarnir
Lat teir verða til skammar og ræðast til ævigar tíðir, lat teir verða til spott og ganga til grundar!
Jeremias 51:12 Jeremias
Reisið merki móti múrum Bábels, haldið sterka vakt, setið út vaktarmenn, leggið menn á lúr! Tí HARRIN hevur bæði upphugsað og setur í verk tað, ið Hann hevur talað móti teimum, sum í Bábel búgva.
Dániel 2:43 Dániel
At jarnið, ið tú sást, var blandað við leir, talar um, at teir við giftum skulu blanda seg saman, men at kortini einki samanhald skal vera teirra millum – eins og jarn og leir ikki samtykkja.
Dániel 8:13 Dániel
So hoyrdi eg ein av hinum heilagu tala; og ein annar heilagur segði við hann, ið talaði: „Hvussu langa tíð sipar hon til, sjónin um hitt dagliga ofrið og hitt oyðandi fráfall – at bæði halgidómur og herur verða givin upp til undirtraðking?“
Dániel 8:14 Dániel
Hann segði við meg: „2300 kvøld og morgnar; so skal halgidómurin koma aftur til rætt sín.“
Dániel 8:15 Dániel
Táið nú eg, Dániel, sá hesa sjón, royndi eg at skilja hana. Og alt í einum stóð framman fyri mær ein, ið sá út sum maður.
Dániel 8:16 Dániel
Og eg hoyrdi menniskjarødd rópa yvir um Ulai: „Gabriel! Greið honum frá sjónini!“
Dániel 8:17 Dániel
Hann kom nú, hagar sum eg stóð; og táið hann kom, ræddist eg og fall á andlit mítt. Hann segði við meg: „Akta eftir hesum, menniskjasonur! Tí sjónin sipar til tíð endans.“
Dániel 12:1 Dániel
„Um ta tíðina skal Mikael stíga fram, hin stóri høvdingi, ið stendur sum vernd landsmanna tína; og trongdartíð skal koma, sum ikki hevur verið, frá tí degi menniskju vórðu til, og líka til tá. Men um ta tíðina skulu øll tey av fólki tínum verða frelst, sum skrivað standa í bókini.
Dániel 12:2 Dániel
Og mong, sum í moldini sova, skulu vakna upp, summi til ævigt lív, og summi til skomm, til æviga andstygd.
Dániel 12:3 Dániel
Men hini vitigu skulu skína, sum himmalhvølvið skínur, og tey, sum hava leitt mong til rættvísi, sum stjørnurnar, í aldur og allar ævir.
Dániel 12:4 Dániel
Og tú Dániel! Goym hesi orð og innsigla bókina inntil tíð endans! Mong skulu granska í henni, og kunnskapurin skal verða stórur.“
Dániel 12:5 Dániel
So fekk eg, Dániel, í sjón míni tveir aðrar at síggja, sum stóðu har, hvør á sínum áarbakkanum.
Dániel 12:6 Dániel
Annar teirra segði við mannin í línklæðum, sum stóð uppi yvir vatninum í ánni: „Hvussu leingi verður tað, áðrenn hetta undurfulla er at enda?“
Dániel 12:7 Dániel
Tá hoyrdi eg, hvat maðurin í línklæðum segði, hann, sum stóð uppi yvir vatninum í ánni; hann lyfti báðar hendur upp móti himli og svór um Hann, sum livir í allar ævir: „Tíð, tíðir og hálva tíð; og táið vald hins heilaga fólks er sorað í grund, skal alt hetta ganga út.“
Dániel 12:8 Dániel
Eg hoyrdi tað, men skilti tað ikki. So spurdi eg: „Harri! Hvat er hitt síðsta av hesum?“