Pinkudagur / Pentecost

Jóhannes 15:17 Jóhannes

Hetta er boð Mítt, at tit skulu elska hvør annan.

2

Jóhannes 15:18 Jóhannes

Táið heimurin hatar tykkum, skulu tit vita, at hann hevur hatað Meg, áðrenn hann hataði tykkum.

2

Jóhannes 15:19 Jóhannes

Vóru tit av heiminum, hevði heimurin elskað sítt egna; men við tað at tit eru ikki av heiminum – nei, Eg havi útvalt tykkum úr heiminum – tí hatar heimurin tykkum.

2

Jóhannes 15:20 Jóhannes

Minnist orðið, Eg segði við tykkum: „Tænarin er ikki størri enn harri hansara“! Hava tey søkt at Mær, fara tey at søkja at tykkum við; hava tey hildið orð Mítt, fara tey at halda tykkara við.

2

Jóhannes 15:21 Jóhannes

Alt hetta fara tey at gera við tykkum fyri navns Míns skuld – tí tey kenna ikki Hann, sum hevur sent Meg.

2

Jóhannes 15:22 Jóhannes

Var Eg ikki komin og hevði talað til teirra, høvdu tey ikki synd; men nú hava tey onga avsakan fyri synd sína.

2

Jóhannes 15:23 Jóhannes

Tann, ið hatar Meg, hatar Faðir Mín við!

2

Jóhannes 15:24 Jóhannes

Hevði Eg ikki gjørt tey verk millum teirra, sum eingin annar hevur gjørt, høvdu tey ikki synd; men nú hava tey sæð tey og tó hatað bæði Meg og Faðir Mín.

2

Jóhannes 15:25 Jóhannes

Men orðið mátti jú ganga út, sum skrivað er í lóg teirra: „Tey hataðu Meg við ongari grund.“

2

Jóhannes 15:26 Jóhannes

Men táið Talsmaðurin kemur, sum Eg skal senda tykkum frá Faðirinum, Andi sannleikans, sum út gongur frá Faðirinum – Hann skal vitna um Meg.

2

Jóhannes 15:27 Jóhannes

Og eisini tit skulu vitna; tí tit hava verið við Mær frá upphavi.“

2

Jóhannes 16:1 Jóhannes

„Hetta havi Eg talað til tykkara, fyri at einki skal verða tykkum til ástoyt.

2

Jóhannes 16:2 Jóhannes

Teir skulu koyra tykkum úr sýnagogunum, ja, tann tíð skal koma, táið hvør tann, ið drepur tykkum, fer at halda seg dýrka Gud við tí.

2

Jóhannes 16:3 Jóhannes

Hetta fara teir at gera, tí teir kenna hvørki Faðirin ella Meg.

2

Jóhannes 16:4 Jóhannes

Eg havi talað hetta til tykkara, fyri at tit, táið tíðin kemur, skulu minnast, at Eg havi sagt tykkum tað; men hetta segði Eg tykkum ikki frá upphavi, tí Eg var hjá tykkum.

2

Jóhannes 16:5 Jóhannes

Nú fari Eg burtur til Hansara, sum hevur sent Meg, og eingin av tykkum spyr Meg: „Hvar fert Tú?“

2

Jóhannes 16:6 Jóhannes

Men hjarta tykkara er vorðið fult av sorg, tí Eg havi talað hetta til tykkara.

2

Jóhannes 16:7 Jóhannes

Tó, Eg sigi tykkum sannleikan: Tað er tykkum til gagn, at Eg fari burtur; tí fari Eg ikki burtur, kemur Talsmaðurin ikki til tykkara, men fari Eg burtur, skal Eg senda tykkum Hann.

2

Jóhannes 16:8 Jóhannes

Táið Hann kemur, skal Hann sannføra heimin um synd, rættvísi og dóm –

2

Jóhannes 16:10 Jóhannes

um rættvísi, tí Eg fari til Faðir Mín, og tit síggja Meg ikki longur,

2

Jóhannes 16:11 Jóhannes

um dóm, tí høvdingin yvir hesum heimi er dømdur.

2

Jóhannes 16:12 Jóhannes

Eg havi nógv at siga tykkum enn, men tit fáa ikki borið tað nú.

2

Men táið Hann, Andi sannleikans, kemur, skal Hann leiða tykkum í allan sannleikan. Tí Hann skal ikki tala av Sær sjálvum, nei, tað, sum Hann hoyrir, skal Hann tala, og tað, sum koma skal, fer Hann at kunngera tykkum.

2

Jóhannes 16:14 Jóhannes

Hann skal dýrmeta Meg, tí Hann skal taka av Mínum og kunngera tykkum.

2

Jóhannes 16:15 Jóhannes

Alt, sum Faðirin hevur, er Mítt; tí segði Eg, at Hann skal taka av Mínum og kunngera tykkum.

2

Jóhannes 16:16 Jóhannes

Lítla stund, so síggja tit Meg ikki longur, og aftur lítla stund, so skulu tit síggja Meg!“

2

Jóhannes 16:17 Jóhannes

Tá søgdu nakrir av lærisveinum Hansara hvør við annan: „Hvat er hetta, Hann sigur við okkum: „Lítla stund, so síggja tit Meg ikki, og aftur lítla stund, so skulu tit síggja Meg“, og: „Eg fari til Faðirin“?“

2

Jóhannes 16:18 Jóhannes

Teir søgdu tá: „Hvat er hetta, Hann sigur: „Lítla stund“? Vit skilja ikki, hvat Hann meinir.“

2

Jóhannes 16:19 Jóhannes

Jesus visti, at teir fóru at spyrja Hann, og Hann segði við teir: „Tit tala hvør við annan um hetta, sum Eg segði: „Lítla stund, so síggja tit Meg ikki, og aftur lítla stund, so skulu tit síggja Meg!“

2

Jóhannes 16:20 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Tit skulu gráta og vena tykkum, men heimurin skal gleðast; tit skulu hava sorg, men sorg tykkara skal vendast í gleði.

2

Jóhannes 16:21 Jóhannes

Táið kvinnan eigur, hevur hon sorg, tí tími hennara er komin; men táið hon hevur átt barnið, minnist hon ikki longur angist sína av gleði um, at menniskja er borið í heim.

2

Jóhannes 16:22 Jóhannes

Soleiðis hava eisini tit nú sorg, men Eg skal síggja tykkum aftur, og hjarta tykkara skal gleðast, og eingin tekur gleði tykkara frá tykkum.

2

Jóhannes 16:23 Jóhannes

Tann dag fara tit einki at spyrja Meg um. Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Hvat tit so biðja Faðirin um, skal Hann geva tykkum í navni Mínum.

2

Jóhannes 16:24 Jóhannes

Higartil hava tit einki biðið um í navni Mínum. Biðið, og tit skulu fáa, fyri at gleði tykkara kann verða fullkomin!

2

Jóhannes 16:25 Jóhannes

Hetta havi Eg talað til tykkara í líknilsum; tann tíð kemur, táið Eg ikki longur skal tala til tykkara í líknilsum, men beint fram siga tykkum frá Faðirinum.

2

Jóhannes 16:26 Jóhannes

Tann dag skulu tit biðja í navni Mínum, og Eg sigi ikki við tykkum, at Eg skal biðja Faðirin fyri tykkum;

2

Jóhannes 16:27 Jóhannes

tí Faðirin elskar tykkum sjálvur, aftur fyri at tit hava elskað Meg og trúð, at Eg eri gingin út frá Gudi.

2

Jóhannes 16:28 Jóhannes

Eg gekk út frá Faðirinum og eri komin í heimin; Eg fari úr aftur heiminum og fari til Faðirin.“

2

Jóhannes 16:29 Jóhannes

Tá søgdu lærisveinar Hansara: „Nú talar Tú beint fram og sigur einki líknilsi!

2

Jóhannes 16:30 Jóhannes

Nú vita vit, at Tú veitst alt og hevur ikki fyri neyðini, at nakar spyr Teg; tí trúgva vit, at Tú ert gingin út frá Gudi.“

2

Jóhannes 16:31 Jóhannes

Jesus svaraði teimum: „Nú trúgva tit!

2

Jóhannes 16:32 Jóhannes

Men tann stund kemur – og hon er komin – táið tit skulu verða spjaddir hvør til sítt og lata Meg einsamallan; tó, Eg eri ikki einsamallur, tí Faðirin er við Mær.

2

Jóhannes 16:33 Jóhannes

Hetta havi Eg talað til tykkara, fyri at tit skulu hava frið í Mær. Í heiminum hava tit trongd, men verið hugreystir – Eg havi sigrað yvir heiminum!“

2

Ápostlasøgan 1:1 Ápostlasøgan

Hina fyrru bókina skrivaði eg, Teofilus, um alt tað, sum Jesus fór undir at gera og læra,

2

Ápostlasøgan 1:2 Ápostlasøgan

inntil tann dag Hann varð tikin upp, eftir at Hann við Heilaga Andanum hevði givið ápostlunum, sum Hann hevði útvalt, boð.

2

Ápostlasøgan 1:3 Ápostlasøgan

Fyri teimum hevði Hann eisini, eftir at Hann hevði liðið, víst Seg livandi við mongum prógvum, við tað at Hann í 40 dagar læt teir síggja Seg, og talaði um tað, sum hoyrir ríki Guds til.

2

Ápostlasøgan 1:4 Ápostlasøgan

Meðan Hann nú var saman við teimum, gav Hann teimum tað boð, at teir skuldu ikki fara úr Jerusalem, men bíða eftir tí, sum Faðirin hevði lovað – „sum tit“, segði Hann, „hava hoyrt Meg tala um.

2

Ápostlasøgan 1:5 Ápostlasøgan

Tí Jóhannes doypti við vatni; men tit skulu verða doyptir í Heilaga Andanum, áðrenn nógvir dagar eru umlidnir.“

2

Ápostlasøgan 1:6 Ápostlasøgan

Táið teir nú vóru komnir saman, spurdu teir Hann: „Harri! Er hetta tíðin, táið Tú endurreisir Ísrael ríkið?“

2