ilmandi olja / parfuma

Jóhannes 12:40 Jóhannes

„Hann hevur blindað eygu teirra og gjørt hjarta teirra hart, so tey skulu ikki síggja við eygunum og skilja við hjartanum og venda við, so Eg kundi grøtt tey.“

3

Jóhannes 12:41 Jóhannes

Hetta segði Esaias, tí hann sá dýrd Hansara og talaði um Hann.

3

Jóhannes 12:42 Jóhannes

Tó vóru mangir, sum trúðu á Hann, eisini av ráðharrunum; men teir kendust ikki við tað; tí teir óttaðust Fariseararnar og vildu sleppa frá at verða koyrdir úr sýnagoguni.

3

Jóhannes 12:43 Jóhannes

Teir elskaðu meiri heiður frá menniskjum enn heiður frá Gudi.

3

Jóhannes 12:44 Jóhannes

Men Jesus rópti: „Tann, ið trýr á Meg, trýr ikki á Meg, men á Hann, ið sendi Meg!

3

Jóhannes 12:45 Jóhannes

Og tann, ið sær Meg, sær Hann, ið sendi Meg!

3

Jóhannes 12:46 Jóhannes

Eg eri komin sum ljós í heimin, fyri at eingin, sum trýr á Meg, skal verða verandi í myrkri.

3

Jóhannes 12:47 Jóhannes

Um onkur hoyrir orð Míni og leggur sær tey ikki á hjarta – hann dømi ikki Eg; tí Eg eri ikki komin at døma heimin, men at frelsa heimin.

3

Jóhannes 12:48 Jóhannes

Tann, ið vrakar Meg og tekur ikki við orðum Mínum, hevur tann, ið dømir hann; orðið, ið Eg havi talað, skal døma hann síðsta dag.

3

Jóhannes 12:49 Jóhannes

Tí Eg havi ikki talað av Mær sjálvum; nei, Faðirin, sum sendi Meg, hevur givið Mær boð um tað, sum Eg skal siga, og tað, sum Eg skal tala.

3

Jóhannes 12:50 Jóhannes

Og Eg veit, at boð Hansara er ævigt lív. Tað, sum Eg tí tali, tali Eg, soleiðis sum Faðirin hevur sagt Mær.“

3

Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið

Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.

3

Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið

Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!

3

Rómverjabrævið 12:3 Rómverjabrævið

Tí við náðini, ið mær er givin, sigi eg við ein og hvønn tykkara, at hann má ikki hugsa hægri, enn hann eigur at hugsa, men hugsa við vísdómi, alt eftir sum Gud hevur býtt einum og hvørjum mál hansara av trúgv.

3

Jóhannes 11:1 Jóhannes

Maður lá sjúkur, Lazarus úr Betania, bygdini, sum Maria og systir hennara, Marta, búðu í.

2

Jóhannes 11:2 Jóhannes

Tað var Maria, sum salvaði Harran við salvu og turkaði føtur Hansara við hári sínum; bróðir hennara, Lazarus, lá sjúkur.

2

Jóhannes 11:3 Jóhannes

Tá sendu systrarnar Jesusi boð og lótu siga: „Harri! Hann, ið Tú elskar, er sjúkur.“

2

Jóhannes 11:4 Jóhannes

Táið Jesus hoyrdi hetta, segði Hann: „Henda sjúka er ikki til deyða, men Gudi til dýrd – at Sonur Guds skal verða dýrmætur við henni.“

2

Jóhannes 11:5 Jóhannes

– Jesus elskaði Martu og systur hennara og Lazarus.

2

Jóhannes 11:6 Jóhannes

Táið Hann nú hoyrdi, at hann var sjúkur, varð Hann verandi, har sum Hann var, tveir dagar enn.

2

Jóhannes 11:7 Jóhannes

Tá fyrsta segði Hann við lærisveinarnar: „Latið okkum fara aftur til Judea!“

2

Jóhannes 11:8 Jóhannes

Lærisveinarnir søgdu við Hann: „Rabbi! Tað er stutt síðani, at Jødarnir ætlaðu at steina Teg, og Tú fert aftur hagar!“

2

Jóhannes 11:9 Jóhannes

Jesus svaraði: „Hevur ikki dagurin tólv tímar? Tann, sum gongur á degi, snávar ikki; tí hann sær ljósið í hesum heimi.

2

Jóhannes 11:10 Jóhannes

Men tann, sum gongur á nátt, snávar; tí ljósið er ikki í honum.“

2

Jóhannes 11:11 Jóhannes

– Hetta talaði Hann; og so segði Hann við teir: „Lazarus, vinur okkara, er sovnaður; men Eg fari at vekja hann upp úr svøvni.“

2

Jóhannes 11:12 Jóhannes

Tá søgdu lærisveinarnir við Hann: „Harri, svevur hann, so verður hann frískur aftur!“

2

Jóhannes 11:13 Jóhannes

– Jesus hevði talað um deyða hansara, men teir hildu Hann tala um vanligan svøvn.

2

Jóhannes 11:14 Jóhannes

Jesus segði teimum tí, sum var: „Lazarus er deyður.

2

Jóhannes 11:15 Jóhannes

Og fyri tykkara skuld eri Eg glaður, at Eg var ikki har, fyri at tit skulu trúgva. – Men latið okkum fara til hansara!“

2

Jóhannes 11:16 Jóhannes

Tummas – sum kallaðist Tvíburi – segði tá við hinar lærisveinarnar: „Latið okkum við fara, so vit fáa doyð saman við Honum!“

2

Jóhannes 11:17 Jóhannes

Táið Jesus nú kom, fekk Hann at vita, at hann hevði longu ligið fýra dagar í grøvini.

2

Jóhannes 11:18 Jóhannes

Nú var Betania nær við Jerusalem; einar fimtan stadiur vóru ímillum.

2

Jóhannes 11:19 Jóhannes

Og nógvir av Jødunum vóru komnir til Martu og Mariu at troysta tær eftir bróður teirra.

2

Jóhannes 11:20 Jóhannes

Táið nú Marta fekk at hoyra, at Jesus kom, fór hon ímóti Honum, men Maria varð sitandi heima við hús.

2

Jóhannes 11:21 Jóhannes

Marta segði við Jesus: „Harri! Hevði Tú verið her, so hevði bróðir ikki doyð!

2

Jóhannes 11:22 Jóhannes

Men eisini nú veit eg, at hvat Tú so biður Gud um, gevur Gud Tær.“

2

Jóhannes 11:23 Jóhannes

Jesus segði við hana: „Bróðir tín skal rísa upp aftur!“

2

Jóhannes 11:24 Jóhannes

Marta svaraði Honum: „Eg veit, at hann skal rísa upp í uppreisnini síðsta dag.“

2

Jóhannes 11:25 Jóhannes

Jesus segði við hana: „Eg eri uppreisnin og lívið, tann, ið trýr á Meg, skal liva, um hann so doyr.

2

Jóhannes 11:26 Jóhannes

Og hvør tann, ið livir og trýr á Meg, skal í allar ævir ikki doyggja. Trýrt tú hesum?“

2

Jóhannes 11:27 Jóhannes

Hon svaraði Honum: „Ja, Harri, eg trúgvi, at Tú ert Kristus, Sonur Guds, Hann, sum skal koma í heimin!“

2

Jóhannes 11:28 Jóhannes

Táið hon hetta hevði sagt, fór hon avstað, rópti loyniliga systur sína, Mariu, og segði: „Meistarin er her og vil finna teg!“

2

Jóhannes 11:29 Jóhannes

Táið hon hoyrdi hetta, reistist hon skundisliga og fór til Hansara.

2

Jóhannes 11:30 Jóhannes

Jesus var enn ikki komin inn í bygdina, men var staddur, har sum Marta hevði møtt Honum.

2

Jóhannes 11:31 Jóhannes

Táið nú Jødarnir, sum vóru heima hjá henni og troystaðu hana, sóu, at Maria skundisliga reistist og fór út, fóru teir aftan á henni, við tað at teir hildu, at hon fór út til grøvina at gráta har.

2

Jóhannes 11:32 Jóhannes

Táið nú Maria kom, hagar sum Jesus var, og sá Hann, fall hon niður fyri føtur Hansara og segði við Hann: „Harri! Hevði Tú verið her, so hevði bróðir ikki doyð!“

2

Jóhannes 11:33 Jóhannes

Táið Jesus nú sá hana gráta og sá Jødarnar, ið við henni vóru komnir, gráta, suffaði Hann í andanum, varð ógvuliga rørdur og segði:

2

Jóhannes 11:34 Jóhannes

„Hvar hava tit lagt hann?“ Tey svaraðu Honum: „Harri, kom og síggj!“

2

Jóhannes 11:35 Jóhannes

Jesus græt.

2

Jóhannes 11:36 Jóhannes

Tá søgdu Jødarnir: „Hygg, hvussu Hann elskaði hann!“

2