ilmandi olja / parfuma

Lukas 7:39 Lukas

Táið nú Farisearin, ið hevði boðið Honum inn, sá hetta, segði hann við sær sjálvum: „Var hesin profetur, so visti Hann, hvør og hvussu henda kvinna er, ið nemur við Hann, at hon er syndafull kvinna.“

3

Lukas 7:40 Lukas

Tá tók Jesus til orða og segði við hann: „Símun, Eg havi nakað at siga við teg!“ Hann svaraði: „Meistari, sig tað!“

3

Lukas 7:41 Lukas

„Ein maður, ið lænti út pening, átti hjá tveimum; annar skyldaði honum 500 denarar, og annar 50.

3

Lukas 7:42 Lukas

Við tað at teir nú einki áttu at gjalda við, gav hann báðum tað eftir. Hvør teirra man nú fara at elska hann meiri?“

3

Lukas 7:43 Lukas

Símun svaraði: „Eg haldi, tann, ið hann gav meiri eftir.“ Tá segði Hann við hann: „Tú dømdi beint!“

3

So vendi Hann Sær móti kvinnuni og segði við Símun: „Sært tú hesa kvinnu! Eg kom inn hjá tær – tú gavst Mær ikki vatn til føtur Mínar, men hon vætti føtur Mínar við tárum sínum og turkaði teir við hári sínum.

3

Lukas 7:45 Lukas

Tú gavst Mær ongan koss, men hon helt ikki uppat at kyssa føtur Mínar, frá tí Eg kom inn.

3

Lukas 7:46 Lukas

Tú salvaði ikki høvd Mítt við olju, men hon salvaði føtur Mínar við salvu.

3

Lukas 7:47 Lukas

Tí sigi Eg tær: Hinar mongu syndir hennara eru henni fyrigivnar – hon hevur jú elskað nógv. Men tann, ið lítið verður fyrigivið, elskar lítið.“

3

Lukas 7:48 Lukas

So segði Hann við hana: „Syndir tínar eru fyrigivnar.“

3

Lukas 7:49 Lukas

Tá fóru teir, ið sótu til borðs við Honum, at siga við sær sjálvum: „Hvør er hesin, ið líka fyrigevur syndir!“

3

Lukas 7:50 Lukas

Men Hann segði við kvinnuna: „Trúgv tín hevur frelst teg; far í friði!“

3

Jóhannes 12:1 Jóhannes

Seks dagar fyri páskir kom Jesus tá til Betania, har Lazarus búði, hann, sum Jesus hevði reist upp frá hinum deyðu.

3

Jóhannes 12:2 Jóhannes

Har varð gjørd kvøldmáltíð fyri Honum, og Marta kokkaðist; men Lazarus var ein teirra, sum sótu til borðs saman við Honum.

3

Jóhannes 12:4 Jóhannes

Tá segði ein av lærisveinum Hansara, Judas Iskariot – hann, sum seinni sveik Hann:

3

Jóhannes 12:5 Jóhannes

„Hví varð henda salva ikki seld fyri 300 denarar og givin fátækum!“

3

Jóhannes 12:6 Jóhannes

Hetta segði hann, ikki tí at hini fátæku lógu honum á hjarta, men tí hann var tjóvur; hann hevði peningapungin undir hond og tók tað, sum í hann varð lagt.

3

Jóhannes 12:7 Jóhannes

Tá segði Jesus: „Lat hana vera! Hon hevur goymt hana til tann dag, jarðarferð Mín skal vera.

3

Jóhannes 12:8 Jóhannes

Hini fátæku hava tit altíð hjá tykkum, men Meg hava tit ikki altíð.“

3

Jóhannes 12:9 Jóhannes

Stór mongd av Jødunum fekk nú at vita, at Hann var har; og tey komu, ikki bert fyri Jesusar skuld, men eisini at síggja Lazarus, sum Hann hevði reist upp frá hinum deyðu.

3

Jóhannes 12:10 Jóhannes

Høvuðsprestarnir ráðløgdu tá um at drepa Lazarus við;

3

Jóhannes 12:11 Jóhannes

tí fyri hansara skuld fóru nógvir av Jødunum hagar og komu til trúgv á Jesus.

3

Jóhannes 12:12 Jóhannes

Dagin eftir, táið alt hitt nógva fólk, ið komið var til høgtíðina, fekk at hoyra, at Jesus kom til Jerusalem,

3

Jóhannes 12:13 Jóhannes

tóku tey pálmagreinar og fóru út ímóti Honum og róptu: „Hosianna! Signaður veri Hann, sum kemur, í navni Harrans, kongur Ísraels!“

3

Jóhannes 12:14 Jóhannes

Jesus fann nú ungt esil og setti Seg á tað – sum skrivað er:

3

Jóhannes 12:15 Jóhannes

„Óttast ikki, dóttir Zion! Hygg, kongur tín kemur, sitandi á esilsfyli!“

3

Jóhannes 12:16 Jóhannes

Hetta skiltu lærisveinar Hansara ikki tá við tað sama; men táið Jesus var vorðin dýrmætur, kom teimum í hug, at hetta var skrivað um Hann, og at teir høvdu gjørt hetta fyri Hann.

3

Jóhannes 12:17 Jóhannes

Fólkið, sum var í fylgi við Honum, vitnaði nú, at Hann hevði kallað Lazarus út úr grøvini og reist hann upp frá hinum deyðu.

3

Jóhannes 12:18 Jóhannes

Tí var tað eisini, fólkið fór ímóti Honum, tí tey frættu, at Hann hevði gjørt hetta tekinið.

3

Jóhannes 12:19 Jóhannes

Fariseararnir søgdu tá hvør við annan: „Tit síggja, at tit vinna einki! Hyggið, allur heimurin hongur uppi í Honum!“

3

Jóhannes 12:20 Jóhannes

Nú vóru nakrir Grikkar millum teirra, sum komu niðan at tilbiðja á høgtíðini.

3

Jóhannes 12:21 Jóhannes

Teir komu til Filip, sum var úr Betsaida í Galilea, og bóðu hann: „Harri, vit høvdu fegnir viljað sæð Jesus!“

3

Jóhannes 12:22 Jóhannes

Filip fór og segði tað við Andrias; Andrias og Filip komu og søgdu tað við Jesus.

3

Jóhannes 12:23 Jóhannes

Jesus svaraði teimum: „Tímin er komin, at Menniskjasonurin skal verða dýrmettur.

3

Jóhannes 12:24 Jóhannes

Sanniliga, sanniliga, sigi Eg tykkum: Fellur ikki hveitikornið í jørðina og doyr, verður bert hitt eina kornið, men doyr tað, ber tað nógvan ávøkst.

3

Jóhannes 12:25 Jóhannes

Tann, ið elskar lív sítt, missir tað, men tann, ið hatar lív sítt í hesum heimi, skal hava tað, og hava ævigt lív.

3

Jóhannes 12:26 Jóhannes

Vil nakar tæna Mær – hann fylgi Mær! Og har sum Eg eri, skal eisini tænari Mín vera! Um nakar tænir Mær – hann skal Faðirin æra.

3

Jóhannes 12:27 Jóhannes

Nú er sál Mín í angist, og hvat skal Eg siga? – Faðir, frels Meg frá hesum tíma? Tó, tað er júst tí, Eg eri komin – til henda tíma!

3

Jóhannes 12:28 Jóhannes

Faðir, dýrmet navn Títt!“ – Tá kom rødd av Himli: „Eg bæði havi dýrmett tað og skal aftur dýrmeta tað!“

3

Jóhannes 12:29 Jóhannes

Fólkið, ið stóð har og hoyrdi tað, segði tá, at tað var toran, ið gekk; onnur søgdu: „Tað var eingil, ið talaði til Hansara!“

3

Jóhannes 12:30 Jóhannes

Tá svaraði Jesus: „Ikki fyri Mína skuld kom handa rødd, men fyri tykkara skuld.

3

Jóhannes 12:31 Jóhannes

Nú gongur dómur yvir henda heim; nú skal høvdingin yvir hesum heimi verða kastaður út.

3

Jóhannes 12:32 Jóhannes

Og táið Eg verði lyftur upp frá jørðini, skal Eg draga øll til Mín.“

3

Jóhannes 12:33 Jóhannes

– Hetta segði Hann fyri at peika á, hvønn deyða Hann skuldi doyggja.

3

Jóhannes 12:34 Jóhannes

Tá svaraði fólkið Honum: „Vit hava hoyrt úr lógini, at Kristus verður í allar ævir; hvussu kanst Tú tá siga, at Menniskjasonurin skal verða lyftur upp? Hvør er hesin Menniskjasonur?“

3

Jóhannes 12:35 Jóhannes

Jesus segði við tey: „Lítla stund aftrat er ljósið hjá tykkum; gangið, meðan tit hava ljósið, so myrkrið kemur ikki á tykkum! Tann, sum gongur í myrkri, veit ikki, hvar hann fer.

3

Jóhannes 12:36 Jóhannes

Trúgvið á ljósið, meðan tit hava ljósið, so tit kunnu verða børn ljósins!“ Hetta talaði Jesus, og so fór Hann avstað og fjaldi Seg fyri teimum.

3

Jóhannes 12:37 Jóhannes

Men tóat Hann hevði gjørt so mong tekin fyri eygum teirra, trúðu tey ikki á Hann –

3

Jóhannes 12:38 Jóhannes

fyri at orð Esaiasar profets skuldi ganga út, tað, sum hann hevur sagt: „Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi av okkum, og fyri hvørjum varð armur Harrans opinberaður!“

3

Jóhannes 12:39 Jóhannes

Tí kundu tey ikki trúgva; tí Esaias hevur uppaftur sagt:

3