førleiki
595 versir um "førleiki"
Versir
Síða 11 av 12Sálmarnir 33:20 Sálmarnir
Eftir HARRANUM bíðar sál okkara, Hann er hjálp og skjøldur okkara.
Sálmarnir 33:21 Sálmarnir
Í Honum gleðist hjarta okkara, tí vit líta á heilaga navn Hansara.
Sálmarnir 33:22 Sálmarnir
– Lat náði Tína vera yvir okkum, HARRI, sum vit vóna á Teg!
Sálmarnir 34:1 Sálmarnir
Eftir Dávid. Táið hann lætst óður fyri Abimelek, so hann rak hann frá sær, og hann fór avstað.
Sálmarnir 34:2 Sálmarnir
Eg skal lova HARRANUM altíð, prís Hansara skal altíð vera mær á munni.
Sálmarnir 34:3 Sálmarnir
Sál mín skal rósa sær av HARRANUM; hini eyðmjúku skulu hoyra tað og gleðast.
Sálmarnir 34:4 Sálmarnir
Gerið HARRAN stóran saman við mær, latið okkum saman seta navn Hansara høgt!
Sálmarnir 34:5 Sálmarnir
Eg søkti HARRAN, og Hann svaraði mær og fríaði meg frá øllum, ið eg ræddist.
Sálmarnir 34:6 Sálmarnir
Tey hugdu upp til Hansara – og lýstu av gleði, og andlit teirra rodnaðu aldri av skomm.
Sálmarnir 34:7 Sálmarnir
Her er ein armur, ið rópti; og HARRIN hoyrdi og frelsti hann úr allari neyð hansara.
Sálmarnir 34:8 Sálmarnir
Eingil HARRANS tekur støðu rundan um tey, ið óttast Hann, og fríar tey út.
Sálmarnir 34:9 Sálmarnir
Smakkið, og síggið, at HARRIN er góður! Sælur er tann maður, ið søkir sær skjól hjá Honum.
Sálmarnir 34:10 Sálmarnir
Óttist HARRAN, tit heilagu Hansara, tí einki fattast teimum, ið óttast Hann!
Sálmarnir 34:11 Sálmarnir
Ungar leyvur líða neyð og svølta, men teimum, ið søkja HARRAN, fattast einki gott.
Sálmarnir 34:12 Sálmarnir
Komið higar, børn, lurtið eftir mær, eg skal læra tykkum ótta HARRANS!
Sálmarnir 34:13 Sálmarnir
Hvør er tann maður, ið tráar eftir lívi, sum ynskir sær dagar at síggja lukku?
Sálmarnir 34:14 Sálmarnir
– Halt tungu tína frá illum og varrar tínar frá at tala svik,
Sálmarnir 34:15 Sálmarnir
halt teg frá illum og ger gott, søk frið og stevn eftir honum!
Sálmarnir 34:16 Sálmarnir
Eygu HARRANS eru vend til hini rættvísu, og oyru Hansara til róp teirra.
Sálmarnir 34:17 Sálmarnir
Men ásjón HARRANS er ímóti teimum, sum gera ilt, til at strika út minnið um tey á jørðini.
Sálmarnir 34:18 Sálmarnir
Táið hini rættvísu rópa, hoyrir HARRIN og bjargar teimum úr allari neyð teirra.
Sálmarnir 34:19 Sálmarnir
HARRIN er teimum nær, sum hava sundurbrotið hjarta, Hann frelsir tey, sum hava sundursoraðan anda.
Sálmarnir 34:20 Sálmarnir
Mangar eru vanlukkur hins rættvísa, men HARRIN bjargar honum úr teimum øllum;
Sálmarnir 34:21 Sálmarnir
Hann varðveitir øll bein hansara, ikki eitt verður brotið.
Sálmarnir 34:22 Sálmarnir
Vanlukka drepur hin gudleysa, og tey, sum hata hin rættvísa, skulu verða dømd sek.
Sálmarnir 34:23 Sálmarnir
Men sál tænara Sína loysir HARRIN út, og eingin, ið lítur á Hann, verður dømdur sekur.
Sálmarnir 35:1 Sálmarnir
Eftir Dávid. HARRI, træt við teir, ið træta við meg, barst við teir, ið berjast við meg!
Sálmarnir 35:2 Sálmarnir
Tak skjøld og verju og reis Teg at hjálpa mær!
Sálmarnir 35:3 Sálmarnir
Tak til spjót og øks, og forða teimum, ið halda eftir mær! Sig við sál mína: „Eg eri frelsa tín!“
Sálmarnir 35:4 Sálmarnir
Ger teir snópnar og til skammar, sum liggja mær eftir lívinum, lat teir við skomm halda undan, teir, ið ætla mær ilt,
Sálmarnir 35:5 Sálmarnir
lat teir verða sum dumbu fyri vindinum, og eingil HARRANS reki teir burt,
Sálmarnir 35:6 Sálmarnir
lat veg teirra verða myrkan og hálan, og eingil HARRANS elti teir!
Sálmarnir 35:7 Sálmarnir
Tí uttan grund hava teir loyniliga lagt net sítt fyri meg, uttan grund hava teir grivið sál míni grøv.
Sálmarnir 35:8 Sálmarnir
Lat undirgang óvart koma á hann, lat hann sjálvan koma fastan í netið, sum hann legði, lat hann sjálvan falla í grøvina!
Sálmarnir 35:9 Sálmarnir
Tá skal sál mín gleðast í HARRANUM, frøast í frelsu Hansara;
Sálmarnir 35:10 Sálmarnir
øll bein míni skulu siga: „HARRI, hvør er sum Tú, Tú, sum frelsir hin arma frá honum, ið er honum ov sterkur, hin arma og fátæka frá ránsmanninum!“
Sálmarnir 35:11 Sálmarnir
Órættvís vitni stíga fram, tey spyrja meg um tað, sum eg ikki veit;
Sálmarnir 35:12 Sálmarnir
tey løna mær ilt fyri gott; sál mín er vinaleys.
Sálmarnir 35:13 Sálmarnir
– Og eg, sum læt meg í syrgibúna, táið tey vóru sjúk, plágaði sál mína við føstu, bað við boygdum høvdi!
Sálmarnir 35:14 Sálmarnir
Sum tað hevði verið vinur mín, bróðir mín, so gekk eg; eg gekk, sum eg hevði syrgt móður mína, tyngdur av sorg.
Sálmarnir 35:15 Sálmarnir
Men nú ið eg eri um at falla, nú gleðast tey, flokka seg saman; ja, útskot, ið eru mær ókunnig, flokkast um meg og háða meg uttan íhald!
Sálmarnir 35:16 Sálmarnir
Hesi skammleysu, ið spotta fyri breyðbita, bíta á kampi móti mær.
Sálmarnir 35:17 Sálmarnir
Harri, hvussu leingi ætlar Tú at hyggja at? Bjarga sál míni undan herverki teirra, míni einastu frá hinum ungu leyvum!
Sálmarnir 35:18 Sálmarnir
Tá skal eg takka Tær í stórari samkomu, lova Tær í miklari mannfjøld.
Sálmarnir 35:19 Sálmarnir
Lat ikki teir sleppa at gleðast yvir mær, sum uttan grund eru fíggindar mínir, lat ikki teir sleppa at blunka við eyganum, sum hata meg uttan grund!
Sálmarnir 35:20 Sálmarnir
Tí tað er ikki frið, teir tala, nei, svik upphugsa teir móti hinum stillu í landinum;
Sálmarnir 35:21 Sálmarnir
teir lata munnin vítt upp móti mær, teir siga: „Há há! Nú fingu vit at síggja!“
Sálmarnir 35:22 Sálmarnir
Tú sært tað, HARRI – tig ikki! Harri, ver ikki langt burtur frá mær!
Sálmarnir 35:23 Sálmarnir
Reis Teg, vakna upp at fáa mær rætt, at flyta mál mítt, Gud og Harri mín!
Sálmarnir 35:24 Sálmarnir
Fá mær rætt eftir rættvísi Tíni, HARRI Gud mín, og lat teir ikki gleðast yvir mær!