førleiki
595 versir um "førleiki"
Versir
Síða 10 av 12Sálmarnir 31:6 Sálmarnir
Í hond Tína gevi eg anda mín; Tú loysir meg út, HARRI, Tú trúfasti Gud!
Sálmarnir 31:7 Sálmarnir
Eg hati tey, ið halda seg til tómar avgudar, men eg, eg líti á HARRAN.
Sálmarnir 31:8 Sálmarnir
Eg skal frøast og vera glaður um náði Tína, at Tú hevur sæð trongd mína, at Tú hevur tikið Tær av sál míni í neyðini;
Sálmarnir 31:9 Sálmarnir
Tú gavst meg ikki í fíggindahendur, Tú setti føtur mínar á rúmt stað.
Sálmarnir 31:10 Sálmarnir
Ver mær náðigur, HARRI, tí eg eri í neyð, eyga mítt tærist burtur av sorg, ja, bæði sál mín og likam mítt!
Sálmarnir 31:11 Sálmarnir
Tí lív mítt fer avstað – í sorg, og ár míni – í suffum; misgerð mín hevur volt, at kraft mín er farin, og bein míni eru tærd burtur.
Sálmarnir 31:12 Sálmarnir
Eg eri vorðin øllum fíggindum mínum til háð, ja, øllum grannum mínum til størsta spott; tey, ið kenna meg, ræðast meg; tey, ið síggja meg á vegnum, flýggja undan mær.
Sálmarnir 31:13 Sálmarnir
Eg eri gloymdur og farin teimum úr huga – sum deyður; eg eri vorðin sum sundurbrotið ílat.
Sálmarnir 31:14 Sálmarnir
Tí mong hoyri eg baktala meg, ræðsla er frá øllum síðum, táið teir leggja upp ráð móti mær, lúra eftir at taka lív mítt.
Sálmarnir 31:15 Sálmarnir
Men eg, eg líti á Teg, HARRI, eg sigi: Tú ert Gud mín!
Sálmarnir 31:16 Sálmarnir
Í hond Tíni eru tíðir mínar; bjarga mær av fíggindahondum, frá teimum, ið liggja eftir mær,
Sálmarnir 31:17 Sálmarnir
lat andlit Títt lýsa yvir tænara Tín, frels meg við náði Tíni!
Sálmarnir 31:18 Sálmarnir
Lat meg ikki verða til skammar, HARRI, tí eg rópi til Tín – lat hini gudleysu verða til skammar, søkka tigandi í deyðan,
Sálmarnir 31:19 Sálmarnir
lat hinar følsku varrar verða málleysar, tær, ið frekt tala móti hinum rættvísa, við hugmóði og vanvirðing!
Sálmarnir 31:20 Sálmarnir
Hvussu stór er ikki góðska Tín, sum Tú goymir teimum, ið Teg óttast, sum Tú, fyri eygum menniskjabarnanna, vísir teimum, ið søkja sær skjól hjá Tær!
Sálmarnir 31:21 Sálmarnir
Tú fjalir tey í skjóli andlits Tíns fyri svikaráðum manna, Tú goymir tey í tjaldi Tínum móti tunguálopum.
Sálmarnir 31:22 Sálmarnir
Lovaður veri HARRIN, tí undurfult hevur Hann víst mær náði Sína í fastari borg!
Sálmarnir 31:23 Sálmarnir
Og eg, sum í angist míni segði: „Eg eri rivin burt frá eygum Tínum!“ – Tó hoyrdi Tú bønandi rødd mína, táið eg rópti til Tín.
Sálmarnir 31:24 Sálmarnir
Elskið HARRAN, øll tit heilagu Hansara! HARRIN heldur hondina yvir hinum trúføstu, men teimum, sum halda fram í hugmóði, lønir Hann mangar ferðir.
Sálmarnir 31:25 Sálmarnir
Verið hugreyst, hjarta tykkara veri sterkt, øll tit, ið bíða eftir HARRANUM!
Sálmarnir 32:1 Sálmarnir
Eftir Dávid. Songur. Sælur er tann, ið hevur fingið misbrot sítt fyrigivið og synd sína fjalda,
Sálmarnir 32:2 Sálmarnir
sælur er tann maður, ið HARRIN ikki tilroknar misgerð, og sum ikki hevur svik í anda sínum!
Sálmarnir 32:3 Sálmarnir
So leingi sum eg tagdi, tærdust bein míni burtur, og eg gav meg líðilangan dagin;
Sálmarnir 32:4 Sálmarnir
tí dag og nátt lá hond Tín tung á mær, og lívsmáttur mín svann burt sum í summarturki. – Sela.
Sálmarnir 32:5 Sálmarnir
Tá játtaði eg synd mína fyri Tær og duldi ikki skyld mína; eg segði: „Eg skal játta misgerðir mínar fyri HARRANUM!“ – Og Tú tókst burtur syndaskyld mína. – Sela.
Sálmarnir 32:6 Sálmarnir
Tí skal hvør heilagur biðja til Tín, ta stund Tú ert at finna – vissuliga, um tá stórar vatnflóðir koma, honum skulu tær ikki náa!
Sálmarnir 32:7 Sálmarnir
Tú ert skjól mítt, Tú fríar meg úr trongd, frelsufagnað letur Tú vera rundan um meg. – Sela.
Sálmarnir 32:8 Sálmarnir
„Eg skal læra teg, og vísa tær vegin, ið tú skalt ganga, Eg skal leggja tær ráð við at hyggja á teg.“
Sálmarnir 32:9 Sálmarnir
Verið ikki sum hestur og múldýr, ið einki vit hava! Prýði teirra er teymar og boksl at tvinga tey við; annars koma tey tær ikki nær.
Sálmarnir 32:10 Sálmarnir
Hin gudleysi hevur mangar plágur; men tann, ið lítur á HARRAN, letur Hann náði Sína vera rundan um.
Sálmarnir 32:11 Sálmarnir
Gleðist í HARRANUM og frøist, tit rættvísu, fegnist, øll tit sannhjartaðu!
Sálmarnir 33:1 Sálmarnir
Fegnist í HARRANUM, tit rættvísu! Sannhjartaðum sømir lovsongur.
Sálmarnir 33:2 Sálmarnir
Prísið HARRANUM við streingjaleiki, takkið Honum á tíggjustreingjahørpu,
Sálmarnir 33:3 Sálmarnir
syngið Honum nýggjan song, sláið streingirnar vakurt við fagnaðarrópi!
Sálmarnir 33:4 Sálmarnir
Tí orð HARRANS er satt, og øll verk Hansara eru gjørd í trúfesti.
Sálmarnir 33:5 Sálmarnir
Hann elskar rættferð og rætt, jørðin er full av náði HARRANS.
Sálmarnir 33:6 Sálmarnir
Við orði HARRANS er himmalin skaptur, allur herur hansara við andanum úr munni Hansara.
Sálmarnir 33:7 Sálmarnir
Hann savnar vøtn havsins sum dunga, leggur hini djúpu vøtn í goymslur.
Sálmarnir 33:8 Sálmarnir
Øll jørðin óttist HARRAN, fyri Honum bivi tey, øll, sum á jarðarríki búgva!
Sálmarnir 33:9 Sálmarnir
Tí Hann talaði – og tað varð, Hann beyð – og har stóð tað!
Sálmarnir 33:10 Sálmarnir
HARRIN ger ráð heidninganna til einkis, Hann ger fólkasløg til skammar í tí, sum tey hava upphugsað.
Sálmarnir 33:11 Sálmarnir
Ráð HARRANS stendur fast í allar ævir, hugsanir hjarta Hansara mann eftir mann.
Sálmarnir 33:12 Sálmarnir
Sælt er tað fólk, ið hevur HARRAN til Gud, tað fólk, ið Hann hevur valt Sær til arv.
Sálmarnir 33:13 Sálmarnir
Úr Himli skoðar HARRIN niður, Hann sær øll menniskjabørnini;
Sálmarnir 33:14 Sálmarnir
haðani sum Hann býr, hevur Hann eyguni eftir øllum, ið á jørðini búgva,
Sálmarnir 33:15 Sálmarnir
Hann, sum hevur skapt hjørtu teirra alra, sum gjølla skilir øll verk teirra.
Sálmarnir 33:16 Sálmarnir
Ei sigrar kongur við stóra heri sínum, ei verður kappi bjargaður við miklu kraft síni;
Sálmarnir 33:17 Sálmarnir
svikaligur er hestur til at sigra við; hann frelsir ikki við allari stóru styrki síni.
Sálmarnir 33:18 Sálmarnir
Nei, eyga HARRANS er vent til teirra, ið óttast Hann, og sum vóna á náði Hansara;
Sálmarnir 33:19 Sálmarnir
Hann skal bjarga sál teirra frá deyða og halda lív í teimum, táið hungur er.