tómur

Jóhannes 11:34 Jóhannes

„Hvar hava tit lagt hann?“ Tey svaraðu Honum: „Harri, kom og síggj!“

2

Jóhannes 11:36 Jóhannes

Tá søgdu Jødarnir: „Hygg, hvussu Hann elskaði hann!“

2

Jóhannes 11:37 Jóhannes

Men summir av teimum søgdu: „Kundi Hann, sum læt upp eygu hins blinda, ikki eisini havt gjørt, at hesin ikki var deyður!“

2

Jóhannes 11:38 Jóhannes

Tá suffaði Jesus aftur við Sær sjálvum og fór til grøvina. Hon var helli, og steinur lá fyri tí.

2

Jóhannes 11:39 Jóhannes

Jesus segði: „Takið burt steinin!“ Marta, systir hin deyða, segði við Hann: „Harri, hann dampar longu, tí hann hevur ligið fýra dagar!“

2

Jóhannes 11:40 Jóhannes

Jesus svaraði henni: „Segði Eg tær ikki, at um tú trýrt, skalt tú síggja dýrd Guds!“

2

Jóhannes 11:41 Jóhannes

Teir tóku tá steinin burtur. Og Jesus lyfti upp eygu Síni og segði: „Faðir, Eg takki Tær, at Tú hevur hoyrt Meg!

2

Jóhannes 11:42 Jóhannes

Eg visti jú, at Tú hoyrir Meg altíð; men fyri fólksins skuld, sum hjá stendur, segði Eg tað, fyri at tey skulu trúgva, at Tú hevur sent Meg.“

2

Jóhannes 11:43 Jóhannes

Táið Hann hetta hevði sagt, rópti Hann hart: „Lazarus, kom út!“

2

Jóhannes 11:44 Jóhannes

Tá kom hin deyði út, bundin við líkverju um føtur og hendur; og turriklæði var bundið um andlit hansara. Jesus segði við teir: „Loysið hann og latið hann fara!“

2

Jóhannes 11:45 Jóhannes

Nógvir av Jødunum, ið komnir vóru til Mariu og høvdu sæð tað, sum Hann gjørdi, komu nú til trúgv á Hann.

2

Jóhannes 11:46 Jóhannes

Men nakrir av teimum fóru avstað til Fariseararnar og søgdu teimum tað, sum Jesus hevði gjørt.

2

Jóhannes 11:47 Jóhannes

Tá kallaðu høvuðsprestarnir og Fariseararnir ráðið saman til fund og søgdu: „Hvat skulu vit gera? Hesin maður ger mong tekin.

2

Jóhannes 11:48 Jóhannes

Lata vit Hann halda so á, fara øll at trúgva á Hann, og Rómverjar fara at koma og taka bæði land og fólk okkara.“

2

Jóhannes 11:49 Jóhannes

Men ein teirra – Kaifas, sum var høvuðsprestur tað árið – segði við teir:

2

Jóhannes 11:50 Jóhannes

„Tit skilja einki! Ei heldur kemur tykkum í hug, at tað er okkum til gagn, at ein maður doyr fyri fólkið, og ikki øll tjóðin gongur til grundar.“

2

Jóhannes 11:51 Jóhannes

– Hetta segði hann ikki av sær sjálvum; nei, við tað at hann var høvuðsprestur tað árið, profeteraði hann, at Jesus skuldi doyggja fyri fólkið –

2

Jóhannes 11:52 Jóhannes

og ikki bert fyri ta tjóðina, men fyri at Hann eisini skuldi savna sundurspjaddu børn Guds saman til eitt.

2

Jóhannes 11:53 Jóhannes

Frá tí degi løgdu teir upp ráð um at drepa Hann.

2

Jóhannes 11:54 Jóhannes

Tí ferðaðist Jesus ikki longur opinlýst um millum Jødarnar; nei, Hann fór haðani út til landið nær oyðimørkini, til ein bý, sum æt Efra’im; har dvaldi Hann við lærisveinum Sínum.

2

Jóhannes 11:55 Jóhannes

Nú leið til páskir Jødanna, og mong av bygd fóru fyri páskir niðan til Jerusalem at reinsa seg.

2

Jóhannes 11:56 Jóhannes

Tey leitaðu tá eftir Jesusi og søgdu hvørt við annað, sum tey stóðu í templinum: „Hvat halda tit? Man Hann ikki fara at koma til høgtíðina?“

2

Jóhannes 11:57 Jóhannes

Men høvuðsprestarnir og Fariseararnir høvdu givið boð um, at tann, ið fekk at vita, hvar Hann var, skuldi siga frá, so teir kundu taka Hann.

2

Men táið Hann, Andi sannleikans, kemur, skal Hann leiða tykkum í allan sannleikan. Tí Hann skal ikki tala av Sær sjálvum, nei, tað, sum Hann hoyrir, skal Hann tala, og tað, sum koma skal, fer Hann at kunngera tykkum.

2

Kolossibrævið 1:1 Kolossibrævið

Paulus, við vilja Guds ápostul Krists Jesu, og bróðirin Timoteus

2

Kolossibrævið 1:2 Kolossibrævið

– til hinar heilagu og trúgvandi brøður í Kristusi í Kolosse. Náði veri við tykkum og friður frá Gudi, Faðir okkara!

2

Kolossibrævið 1:3 Kolossibrævið

Vit takka Gudi og Faðir Harra okkara Jesu Krists, altíð táið vit biðja fyri tykkum;

2

Kolossibrævið 1:4 Kolossibrævið

tí vit hava hoyrt um trúgv tykkara á Kristus Jesus og kærleikan, ið tit hava til øll hini heilagu

2

Kolossibrævið 1:5 Kolossibrævið

– fyri vónarinnar skuld, sum tykkum er goymd í Himlunum, og sum tit frammanundan hava hoyrt um við orði sannleikans í evangeliinum,

2

Kolossibrævið 1:6 Kolossibrævið

sum komið er til tykkara, eins og tað eisini er í øllum heiminum, og ber ávøkst og veksur – sum hjá tykkum, frá tí degi tit hoyrdu tað og av sonnum lærdu at kenna náði Guds.

2

Kolossibrævið 1:7 Kolossibrævið

Hitt sama hava tit jú eisini lært av Epafrasi, hinum elskaða okkara, sum tænir saman við okkum og er trúgvur tænari Kristusar fyri tykkum,

2

Kolossibrævið 1:8 Kolossibrævið

honum, sum eisini hevur sagt okkum frá kærleika tykkara í Andanum.

2

Kolossibrævið 1:9 Kolossibrævið

Frá tí degi vit hoyrdu tað, hava vit tí ikki hildið uppat at biðja fyri tykkum og bøna um, at tit skulu fyllast við kunnskapi um vilja Hansara í øllum vísdómi og andaligum viti

2

Kolossibrævið 1:10 Kolossibrævið

til at liva Harranum verdiga, sum Honum líkar á allan hátt, og við kunnskapinum um Gud bera ávøkst, vaksa í øllum góðum verki

2

Kolossibrævið 1:11 Kolossibrævið

og styrkjast við allari styrki eftir kraft dýrdar Hansara til alt tol og langmóð,

2

Kolossibrævið 1:12 Kolossibrævið

so tit við gleði takka Faðirinum, sum gjørdi okkum før fyri at fáa part í arvaluti hinna heilagra í ljósinum,

2

Kolossibrævið 1:13 Kolossibrævið

reiv okkum frá valdi myrkursins og flutti okkum inn í ríki elskaða Sonar Síns.

2

Kolossibrævið 1:14 Kolossibrævið

Í Honum hava vit endurloysingina, fyrigeving syndanna.

2

Kolossibrævið 1:15 Kolossibrævið

Hann er mynd Guds hins ósjónliga og hin frumborni als skapnings.

2

Kolossibrævið 1:16 Kolossibrævið

Tí í Honum varð alt skapt, tað í Himlunum og tað á jørðini, hitt sjónliga og hitt ósjónliga – veri tað nú hásæti, harradømi, tignir ella vald – alt er skapt við Honum og til Hansara,

2

Kolossibrævið 1:17 Kolossibrævið

Hann er framman undan øllum, og í Honum er tað, alt er standandi.

2

Kolossibrævið 1:18 Kolossibrævið

Hann er høvd likamsins – samkomunnar – Hann, sum er upphavið, hin frumborni av hinum deyðu. Soleiðis skuldi Hann í øllum vera hin fyrsti.

2

Kolossibrævið 1:19 Kolossibrævið

Tí Gudi líkaði, at øll fyllingin skuldi búgva í Honum,

2

Kolossibrævið 1:20 Kolossibrævið

og við Honum at gera alt sátt við Seg – veri tað nú tað, sum á jørðini er, ella tað, sum í Himlunum er – táið Hann gjørdi frið við blóði kross Hansara.

2

Kolossibrævið 1:21 Kolossibrævið

Eisini tykkum, sum einaferð vóru gjørd Honum fremmand og vóru fíggindar av sinnalagi, í hinum óndu verkum –

2

Kolossibrævið 1:22 Kolossibrævið

tykkum hevur Hann tó nú gjørt sáttar í holdslikami Hansara við deyðanum, fyri at føra tykkum fram fyri ásjón Sína, heilag, lýtaleys og ólastandi

2

Kolossibrævið 1:23 Kolossibrævið

– so satt sum tit verða verandi í trúnni, grundfest og føst, og lata tykkum ikki vika frá vónini í evangeliinum, sum tit hava hoyrt, sum er prædikað fyri øllum skapninginum undir himli, og hvørs tænari eg, Paulus, eri vorðin.

2

Kolossibrævið 1:24 Kolossibrævið

Nú gleðist eg í líðingum mínum fyri tykkum; og tað, sum enn vantar á í kristslíðingunum, sum eg í holdi mínum má tola, uppfylli eg nú fyri likam Hansara, samkomuna;

2

Kolossibrævið 1:25 Kolossibrævið

tí tænari hennara eri eg vorðin eftir tí húshaldi Guds, sum mær er givið tykkara millum: Til fulnar at kunngera orð Guds,

2

Versir