strævi / harð arbeiði

Orðtøkini 23:23 Orðtøkini

Keyp sannleika og sel hann ikki, keyp vísdóm, tykt og vit!

2

Orðtøkini 23:24 Orðtøkini

Faðir hins rættvísa skal fegnast; tann, sum fær vísan son, skal gleðast um hann.

2

Orðtøkini 23:25 Orðtøkini

Lat faðir tín og móður tína gleðast, lat hana, ið átti teg, fegnast!

2

Orðtøkini 23:26 Orðtøkini

Sonur mín! Gev mær hjarta títt, og lat eygu tíni hava hug til leiðir mínar!

2

Orðtøkini 23:27 Orðtøkini

Tí skøkjan er botnleys grøv, og hin fremmanda kvinnan er trongur brunnur.

2

Orðtøkini 23:28 Orðtøkini

Ja, hon liggur og lúrir, eins og ránsmaður, og hon nørir um tal hinna trúleysu millum menniskjuni.

2

Orðtøkini 23:29 Orðtøkini

Hvør hevur sorg? Hvør hevur sút? Hvør hevur klandur? Hvør má eymka seg? Hvør hevur sár fyri einki? Hvør hevur reyð eygu?

2

Orðtøkini 23:30 Orðtøkini

Teir, ið sita leingi uppi hjá víninum, teir, ið koma at smakka hin sterka drykkin.

2

Orðtøkini 23:31 Orðtøkini

Hygg ikki at víninum, hvussu reytt tað er, hvussu vakurt tað glitrar í bikarinum, hvussu væl tað gongur niður!

2

Orðtøkini 23:32 Orðtøkini

– At endanum bítur tað sum ormur og høggur sum høggormur;

2

Orðtøkini 23:33 Orðtøkini

eygu tíni fara at hyggja eftir fremmandum kvinnum, og hjarta títt fer at tala tað, ið rangvørgt er.

2

Orðtøkini 23:34 Orðtøkini

Og tú verður líkur einum, ið svevur mitt úti á havinum, líkur einum, ið svevur uppi á mastrartoppinum.

2

Orðtøkini 23:35 Orðtøkini

[Tú fert at siga:] „Teir bankaðu meg, men eg fekk ikki ilt, teir skúgvaðu meg, men eg føldi tað ikki! Táið eg einaferð vakni, leiti eg aftur til vínið!“

2

Orðtøkini 24:1 Orðtøkini

Øvunda ikki ónd menniskju, og hav ikki hug at vera við teimum!

2

Orðtøkini 24:2 Orðtøkini

Tí hjarta teirra hugsar bert um yvirgangsverk, og varrar teirra tala vanlukku.

2

Orðtøkini 24:3 Orðtøkini

Við vísdómi verður hús bygt, við viti verður tað grundfest,

2

Orðtøkini 24:4 Orðtøkini

og við kunnskapi verða kømurini fylt við øllum, ið dýrabart er og nógv vert.

2

Orðtøkini 24:5 Orðtøkini

Vísur maður er sterkur, og kønur maður er veldigur í mátti.

2

Orðtøkini 24:6 Orðtøkini

Tú skalt søkja tær góð ráð, táið tú fert í bardaga; tí har sum nógvir ráðgevarar eru, har er frelsa.

2

Orðtøkini 24:7 Orðtøkini

Vísdómur er dáranum ov høgur; í portrinum letur hann ikki upp munnin.

2

Orðtøkini 24:8 Orðtøkini

Tann, sum hevur ilt í huga, verður kallaður svikafullur maður.

2

Orðtøkini 24:9 Orðtøkini

Dárskaparráð er synd, og spottarin er andstygd millum fólk.

2

Orðtøkini 24:10 Orðtøkini

Missir tú mótið, táið neyð kemur á, so hevur tú lítla megi.

2

Orðtøkini 24:11 Orðtøkini

Frels tey, sum verða leidd til deyðan, og halt teimum aftur, sum piprandi fara avstað at verða dripin!

2

Um tú sigur: „Ja, men vit vistu tað ikki!“ – man tá ikki Hann skilja tað, Hann sum vigar hjørtuni! Og Hann, sum aktar eftir sál tíni, man Hann ikki vita tað og løna einum og hvørjum aftur eftir verkum hansara!

2

Orðtøkini 24:13 Orðtøkini

Et hunang, sonur mín, tí hann er góður, og hunangsløgur er góma tínum søtur!

2

Orðtøkini 24:14 Orðtøkini

Tú skalt vita, at so gagnligur er vísdómur sál tíni! Hevur tú funnið hann, so hevur tú framtíð, og vón tín skal ikki koma upp í einki.

2

Orðtøkini 24:15 Orðtøkini

Lúr ikki sum gudleysur eftir bústaði hins rættvísa, forkom ikki heimi hansara!

2

Orðtøkini 24:16 Orðtøkini

Tí sjey ferðir fellur hin rættvísi – og kemur aftur á føtur; men gudleys verða rend umkoll, táið vanlukkan kemur.

2

Orðtøkini 24:17 Orðtøkini

Táið fíggindi tín fellur, mást tú ikki vera glaður, og táið hann snávar, má hjarta títt ikki frøast

2

Orðtøkini 24:18 Orðtøkini

– so HARRIN sær tað, og Honum líkar tað illa, og Hann vendir vreiði Síni frá honum!

2

Orðtøkini 24:19 Orðtøkini

Ilskast ikki um hini óndu, og øvunda ikki gudleys!

2

Orðtøkini 24:20 Orðtøkini

Tí hini óndu hava onga framtíð, lampa gudleysra sløknar.

2

Orðtøkini 24:21 Orðtøkini

Óttast HARRAN og kongin, sonur mín! Teir, sum seta seg upp móti teimum, mást tú einki hava við at gera.

2

Orðtøkini 24:22 Orðtøkini

Tí brádliga kemur vanlukkan frá teimum, og oyðingin frá teimum báðum – hvør kennir hana!

2

Orðtøkini 24:23 Orðtøkini

Eisini hesi eru orðtøk vísmanna: Dómari eigur ikki at gera mannamun.

2

Orðtøkini 24:24 Orðtøkini

Tann, sum sigur við hin seka: „Tú ert sakleysur!“ honum banna fólkasløg, hann ynskja fólkini ilt yvir;

2

Orðtøkini 24:25 Orðtøkini

men teimum, ið revsa hann, skal gangast væl, og lukka og signing skal koma yvir tey.

2

Orðtøkini 24:26 Orðtøkini

Koss á varrar gevur tann, ið svarar við røttum orðum.

2

Orðtøkini 24:27 Orðtøkini

Fullfør verk títt harúti, ger teg lidnan á markini! So kanst tú byggja tær hús.

2

Orðtøkini 24:28 Orðtøkini

Ver ikki uttan grund vitni móti næsta tínum! – Ella vilt tú gera svik við vørrum tínum?

2

Orðtøkini 24:29 Orðtøkini

Sig ikki: „Sum hann hevur gjørt við meg, skal eg gera við hann, eg skal løna einum og hvørjum gerðir hansara aftur!“

2

Orðtøkini 24:30 Orðtøkini

Eg kom gangandi fram við mark eins letinga, fram við víngarði eins menniskja, sum einki vit hevði.

2

Orðtøkini 24:31 Orðtøkini

Og veitst tú – alt var undirgingið í tistlum, heilt fjalt av notum, grótgarðurin rundanum lá niðri!

2

Orðtøkini 24:32 Orðtøkini

Eg skoðaði og legði mær tað í huga, eg sá og tók læru av tí:

2

Orðtøkini 24:33 Orðtøkini

[Sigur tú:] „Sova eina løtu enn, dúra eina løtu, halda saman hendur og hvíla eina løtu!“

2

Orðtøkini 24:34 Orðtøkini

– sum ránsmaður kemur tá armóðin á teg, neyðin sum vápnaður maður!

2

Orðtøkini 25:1 Orðtøkini

Eisini hetta eru orðtøk Sálomos; menn Ezekiasar judakongs hava savnað tey.

2

Orðtøkini 25:2 Orðtøkini

Gudi er tað heiður at dylja mál, men kongum er tað heiður at granska mál.

2

Orðtøkini 25:3 Orðtøkini

Hædd Himmalsins, dýpd jarðarinnar og hjørtu konga – hesi kann eingin granska út.

2