sivilisatión
212 versir um "sivilisatión"
Versir
Síða 3 av 5Sálmarnir 147:3 Sálmarnir
Hann grøðir tey, ið hava sundurbrotið hjarta, og bindur um sár teirra;
Sálmarnir 147:4 Sálmarnir
Hann ger av, hvussu mangar stjørnurnar skulu vera, og Hann gevur teimum øllum navn.
Sálmarnir 147:5 Sálmarnir
Harri okkara er stórur og veldigur í megi, vit Hansara stendur ikki til at meta.
Sálmarnir 147:6 Sálmarnir
HARRIN heldur eyðmjúkum uppi, men boyggir gudleys til jarðar.
Sálmarnir 147:7 Sálmarnir
Syngið fyri HARRANUM við tøkk, lovsyngið Gudi okkara við sitara,
Sálmarnir 147:8 Sálmarnir
Honum, sum fjalir himmalin við skýggjum, letur jørðina fáa regn, letur grógva gras á fjøllunum,
Sálmarnir 147:9 Sálmarnir
Honum, sum gevur fænum føði, ravnaungunum, ið rópa!
Sálmarnir 147:10 Sálmarnir
Honum líkar ikki sterkar hestar, Hann hevur ikki tokka til kvikan mann;
Sálmarnir 147:11 Sálmarnir
nei, HARRIN hevur tokka til teirra, sum óttast Hann, sum bíða eftir náði Hansara.
Sálmarnir 147:12 Sálmarnir
Prísa HARRANUM, Jerusalem, lova Gudi tínum, Zion!
Sálmarnir 147:13 Sálmarnir
Tí Hann ger porturstengur tínar sterkar, Hann signar børn tíni í tær;
Sálmarnir 147:14 Sálmarnir
landamarkum tínum gevur Hann frið, mettar teg við bestu hveiti;
Sálmarnir 147:15 Sálmarnir
Hann sendir boð Sítt til jarðar, skjótt rennur orð Hansara avstað;
Sálmarnir 147:16 Sálmarnir
Hann gevur kava sum ull, stroyir út rím sum øsku;
Sálmarnir 147:17 Sálmarnir
Hann kastar hegling Sín sum breyðmolar; hvør kann standa fyri frosti Hansara!
Sálmarnir 147:18 Sálmarnir
Aftur sendir Hann orð Sítt; tá tiðnar ísurin; Hann letur vind Sín blása; tá renna vøtnini.
Sálmarnir 147:19 Sálmarnir
Hann hevur kunngjørt Jákupi orð Sítt, Ísrael boð Síni og lógir Sínar;
Sálmarnir 147:20 Sálmarnir
tað hevur Hann ikki gjørt við nakra aðra tjóð; lógir Hansara kenna tær ikki. – Halleluja!
Orðtøkini 20:1 Orðtøkini
Vín er spottari, sterkur drykkur heldur gang; tann, ið sløðrar av tí, verður ikki vísur.
Orðtøkini 20:2 Orðtøkini
Ræðslan, ið kongur vekur, er sum leyvubrøl; at vekja vreiði hansara er at vága lívið.
Orðtøkini 20:3 Orðtøkini
Tað er manninum æra, at hann heldur seg frá trætu, men allir dárar elva klandur.
Orðtøkini 20:4 Orðtøkini
Um veturin vil letingin ikki pløga; tí leitar hann um heystið eftir grøði, men finnur onga.
Orðtøkini 20:5 Orðtøkini
Ráð í hjarta mansins eru djúp vøtn; men vitigur maður dregur tey upp.
Orðtøkini 20:6 Orðtøkini
Mong eru tey, sum rópa hart, hvør um kærleika sín; men hvør finnur trúfastan mann?
Orðtøkini 20:7 Orðtøkini
Hin rættvísi gongur ólastandi fram; lukkulig eru børn hansara eftir hann.
Orðtøkini 20:8 Orðtøkini
Kongurin, ið situr á dómstólinum, skilir út alt ilt við eygnakasti sínum.
Orðtøkini 20:9 Orðtøkini
Hvør kann siga: „Eg havi reinsað hjarta mítt, eg eri reinur frá synd“!
Orðtøkini 20:10 Orðtøkini
Tvey sløg av vekt og tvey sløg av máli – bæði eru HARRANUM andstygd.
Orðtøkini 20:11 Orðtøkini
Longu smádrongurin kennist á tí, sum hann ger, um atferð hansara verður rein og røtt.
Orðtøkini 20:12 Orðtøkini
Oyrað, ið hoyrir, og eygað, ið sær – HARRIN hevur skapt bæði.
Orðtøkini 20:13 Orðtøkini
Elska ikki svøvn, tí so verður tú fátækur! Lat eyguni upp, so fært tú nóg mikið av breyði at eta.
Orðtøkini 20:14 Orðtøkini
„Vánaligt, vánaligt!“ sigur keyparin, men táið hann fer avstað, rósar hann sær.
Orðtøkini 20:15 Orðtøkini
Víst finnast bæði gull og nógvar perlur, men kunnskaparvarrar eru dýrabart prýði.
Orðtøkini 20:16 Orðtøkini
Tak klæðini frá honum, tí hann er gingin í ábyrgd fyri ein annan, og panta hann fyri fremmand!
Orðtøkini 20:17 Orðtøkini
Breyð, vunnið við sviki, smakkar søtt í munninum, men aftaná fyllist muðurin av smásteinum.
Orðtøkini 20:18 Orðtøkini
Ætlanir fáa framgongd við ráðlegging; søk tær góð ráð, táið tú fert í bardaga!
Orðtøkini 20:19 Orðtøkini
Baktalarin sigur frá tí, sum undir hann er lagt, og tann, ið ikki dugir at tiga, skalt tú einki hava við at gera.
Orðtøkini 20:20 Orðtøkini
Tann, ið bannar faðir sínum og móður síni, í bølamyrkri skal lampa hansara sløkna.
Orðtøkini 20:21 Orðtøkini
Arvur, sum ein av fyrstum hevur skrætt til sín, verður til endan uttan signing.
Orðtøkini 20:22 Orðtøkini
Sig ikki: „Eg skal løna ilt við illum!“ – Bíða eftir HARRANUM, so hjálpir Hann tær!
Orðtøkini 20:23 Orðtøkini
Tvey sløg av loddum eru HARRANUM andstygd; svikavekt er ikki góð.
Orðtøkini 20:24 Orðtøkini
Frá HARRANUM eru stig mansins; hvussu skuldi menniskjað skilt veg sín!
Orðtøkini 20:25 Orðtøkini
Tað er menniskjanum vandafult í gáloysni at halga okkurt og so ikki fyrrenn aftaná at hugsa um tað, ið lovað varð.
Orðtøkini 20:26 Orðtøkini
Vísur kongur skilir út hini gudleysu og letur hjólið ganga yvir tey.
Orðtøkini 20:27 Orðtøkini
Andi menniskjans er lampa HARRANS, sum rannsakar øll kømur í hjarta hansara.
Orðtøkini 20:28 Orðtøkini
Kærleiki og trúfesti eru vakt um kongin; hann styðjar hásæti sítt við kærleika.
Orðtøkini 20:29 Orðtøkini
Prýði hinna ungu er styrki teirra, og heiður hinna gomlu er hini gráu hár.
Orðtøkini 20:30 Orðtøkini
Svíðandi sár reinsa burt hitt ónda, ja, sløg reinsa hjartað innast inni.
Orðtøkini 21:1 Orðtøkini
Hjarta kongsins er sum løkir í hond HARRANS; Hann leiðir tað, hagar sum Hann vil.
Orðtøkini 21:2 Orðtøkini
Allar leiðir mansins eru beinar í hansara egnu eygum; men HARRIN vigar hjørtuni.