sebra

Fyrsta Mósebók 2:12 Fyrsta Mósebók

Gullið í tí landi er gott; har fæst eisini bdellium og sjóamsteinur.

2

Fyrsta Mósebók 2:13 Fyrsta Mósebók

Onnur áin eitur Gihon; tað er hon, ið rennur rundan um alt landið Kus.

2

Fyrsta Mósebók 2:14 Fyrsta Mósebók

Triðja áin eitur Hiddekel; tað er hon, ið rennur eystan fyri Assur. Fjórða áin er Frat.

2

Fyrsta Mósebók 2:15 Fyrsta Mósebók

So tók Gud HARRIN Ádam og setti hann í urtagarðin Eden at dýrka hann og varðveita hann.

2

Fyrsta Mósebók 2:16 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN gav Ádami hetta boð: „Tú hevur loyvi at eta av øllum trøum í urtagarðinum

2

Fyrsta Mósebók 2:17 Fyrsta Mósebók

uttan av trænum til kunnskap um gott og ilt; av tí mást tú ikki eta; tann dag ið tú etur av tí, skalt tú vissuliga doyggja.“

2

Fyrsta Mósebók 2:18 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN segði nú: „Ikki er manninum gott at vera einsamallur; Eg skal gera honum eina hjálp, sum hóskar honum.“

2

Fyrsta Mósebók 2:19 Fyrsta Mósebók

Gud HARRIN hevði úr jørðini myndað øll dýr á markini og allar fuglar undir himli; og Hann leiddi tey til Ádam fyri at vita, hvat hann fór at kalla tey; tað, ið Ádam kallaði hvønn livandi skapning, tað skuldi vera navn hansara.

2

Fyrsta Mósebók 2:20 Fyrsta Mósebók

Ádam gav tá øllum fænum navn, somuleiðis fuglunum undir himli og øllum dýrunum á markini; men Ádami var eingin hjálp at finna, slík, sum hóskaði honum.

2

Fyrsta Mósebók 2:21 Fyrsta Mósebók

Tá læt Gud HARRIN fastan svøvn falla á Ádam, og táið hann var sovnaður, tók Hann eitt av rivum hansara og fylti aftur í aftur við holdi.

2

Fyrsta Mósebók 2:22 Fyrsta Mósebók

Av rivinum, ið Hann hevði tikið úr Ádami, myndaði Gud HARRIN kvinnu og leiddi hana til Ádam.

2

Fyrsta Mósebók 2:23 Fyrsta Mósebók

Tá segði Ádam: „Hesa ferð er tað bein av mínum beinum og hold av mínum holdi! Hon skal eita kvinna, tí av manninum er hon tikin.“

2

Fyrsta Mósebók 2:24 Fyrsta Mósebók

Tí fer maðurin frá faðir og móður og heldur seg til konu sína, og tey bæði verða eitt hold.

2

Fyrsta Mósebók 2:25 Fyrsta Mósebók

– Tey vóru nakin, bæði Ádam og kona hansara; men tey blúgvaðust ikki.

2

Fyrsta Mósebók 9:1 Fyrsta Mósebók

Gud signaði nú Nóa og synir hansara og segði við teir: „Nørist, vaksið í tali, og fyllið jørðina!

2

Fyrsta Mósebók 9:2 Fyrsta Mósebók

Ótti fyri tykkum og ræðsla fyri tykkum skal vera á øllum dýrum á jørðini, á øllum fuglum undir himli, á øllum, ið á jørðini rørist, og á øllum fiskunum í sjónum – í hond tykkara er tað givið.

2

Fyrsta Mósebók 9:3 Fyrsta Mósebók

Alt tað, ið rørist og livir, skal vera tykkum til føði; sum Eg gav tykkum tær grønu urtirnar, so gevi Eg tykkum tað alt.

2

Fyrsta Mósebók 9:4 Fyrsta Mósebók

Tó – kjøt við sálini, tað er blóðinum, í, tað skulu tit ikki eta.

2

Fyrsta Mósebók 9:5 Fyrsta Mósebók

Men fyri tykkara egna blóð krevji Eg hevnd; av hvørjum dýri krevji Eg hevnd fyri tað, og av menniskjanum, av bróður hansara, krevji Eg hevnd fyri lív menniskjans.

2

Fyrsta Mósebók 9:6 Fyrsta Mósebók

Tann, ið úthellir blóð menniskja, blóð hansara skal verða úthelt av menniskjum; tí í bílæti Sínum skapti Gud menniskjuna.

2

Fyrsta Mósebók 9:7 Fyrsta Mósebók

Nørist tit og vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar yvir henni!“

2

Fyrsta Mósebók 9:8 Fyrsta Mósebók

Síðani segði Gud við Nóa og synir hansara:

2

Fyrsta Mósebók 9:9 Fyrsta Mósebók

„Nú geri Eg sáttmála Mín við tykkum og við eftirkomarar tykkara

2

Fyrsta Mósebók 9:10 Fyrsta Mósebók

og við hvønn livandi skapning, ið hjá tykkum er, fuglarnar, fæið og øll tey villu dýrini, ið hjá tykkum eru, alt tað, ið fór út úr ørkini, øll dýr á jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 9:11 Fyrsta Mósebók

Eg geri sáttmála Mín við tykkum og lovi, at aldri aftur skal alt hold verða týnt við vatnflóð; aldri aftur skal ein vatnflóð koma, sum forkemur jørðini.“

2

Fyrsta Mósebók 9:12 Fyrsta Mósebók

Framvegis segði Gud: „Hetta er tekinið upp á sáttmálan, ið Eg til ævigar tíðir geri millum Meg og tykkum og hvønn livandi skapning, ið hjá tykkum er:

2

Fyrsta Mósebók 9:13 Fyrsta Mósebók

Boga Mín seti Eg í skýggið, og hann skal vera tekin upp á sáttmálan millum Meg og jørðina.

2

Fyrsta Mósebók 9:14 Fyrsta Mósebók

Táið Eg dragi skýggj yvir jørðina, og bogin so sæst í skýggjunum,

2

Fyrsta Mósebók 9:15 Fyrsta Mósebók

tá skal Eg minnast sáttmálan, ið er millum Meg og tykkum og hvønn livandi skapning av øllum holdi, og vatnið skal aldri aftur verða ein vatnflóð, sum oyðir alt hold.

2

Fyrsta Mósebók 9:16 Fyrsta Mósebók

Táið tá bogin stendur í skýggjunum, skal Eg hyggja á hann og minnast hin æviga sáttmála, ið er millum Gud og hvønn livandi skapning av øllum holdi á jørðini.“

2

Fyrsta Mósebók 9:17 Fyrsta Mósebók

So segði nú Gud við Nóa: „Hetta er sáttartekinið, ið Eg havi gjørt millum Meg og alt hold á jørðini.“

2

Fyrsta Mósebók 9:18 Fyrsta Mósebók

Synir Nóa, ið fóru út úr ørkini, vóru Sem, Kam og Jafet; Kam var faðir Kána’an.

2

Fyrsta Mósebók 9:19 Fyrsta Mósebók

Hesir tríggir vóru synir Nóa, og frá teimum breiddust menniskjuni út um alla jørðina.

2

Fyrsta Mósebók 9:20 Fyrsta Mósebók

Nóa dýrkaði jørðina; hann var hin fyrsti, ið plantaði víngarð.

2

Fyrsta Mósebók 9:21 Fyrsta Mósebók

Táið hann nú drakk av víninum, varð hann drukkin og lá nakin inni í tjaldi sínum.

2

Fyrsta Mósebók 9:22 Fyrsta Mósebók

Kam, faðir Kána’an, sá tá blygd faðirs síns og segði tað fyri báðum brøðrum sínum – teir vóru uttanfyri.

2

Fyrsta Mósebók 9:23 Fyrsta Mósebók

Men Sem og Jafet tóku kappan, løgdu hann á herðar sínar, gingu øvutir inn og løgdu við burturvendum andlitum aftur yvir blygd faðirs síns, so at teir sóu ikki skomm faðirs síns.

2

Fyrsta Mósebók 9:24 Fyrsta Mósebók

Táið nú rann av Nóa, og hann vaknaði, fekk hann at vita tað, ið yngsti sonur hansara hevði gjørt honum.

2

Fyrsta Mósebók 9:25 Fyrsta Mósebók

Tá segði hann: „Bannaður veri Kána’an! Trælur træla skal hann vera hjá brøðrum sínum!“

2

Fyrsta Mósebók 9:26 Fyrsta Mósebók

Framvegis segði hann: „Lovaður veri HARRIN, Gud Sems – og Kána’an skal vera trælur teirra!

2

Fyrsta Mósebók 9:27 Fyrsta Mósebók

Gud geri tað rúmt fyri Jafet! Hann skal búgva í tjøldum Sems – og Kána’an skal vera trælur teirra!“

2

Fyrsta Mósebók 9:28 Fyrsta Mósebók

Nóa livdi 350 ár eftir vatnflóðina.

2

Fyrsta Mósebók 9:29 Fyrsta Mósebók

Tíðin, ið Nóa livdi, var soleiðis í alt 950 ár; so doyði hann.

2

Fyrsta Mósebók 30:37 Fyrsta Mósebók

Men Jákup tók sær grønar greinar av øsp, mandlutræi og lyni og skavaði hvítar strikur á tær, so tað hvíta á greinunum varð bert.

2

Fyrsta Mósebók 30:38 Fyrsta Mósebók

Hesar greinar, sum hann hevði skavað, legði hann í rennurnar ella vatntrogini, sum fylgini komu at drekka úr, so at smáfæið hevði tær beint framman fyri seg; og tað paraði seg, táið tað kom at drekka.

2

Fyrsta Mósebók 30:39 Fyrsta Mósebók

So paraði smáfæið seg framman fyri greinarnar – og lembdi gjørðut, flekkut og skørvut.

2

Triðja Mósebók 11:1 Triðja Mósebók

HARRIN talaði við Móses og Áron og segði við teir:

2

Triðja Mósebók 11:2 Triðja Mósebók

„Talið við Ísraelsmenn og sigið: „Hesi eru dýrini, ið tit kunnu eta av øllum fýrføttum dýrum á jørðini:

2

Triðja Mósebók 11:3 Triðja Mósebók

Øll dýr, ið hava kleyvar, klovnar heilt niðan, og sum jótra, tey kunnu tit eta.

2

Triðja Mósebók 11:4 Triðja Mósebók

Men hesi mugu tit ikki eta av teimum, ið jótra, og av teimum, ið hava kleyvar: Kamelin, tí víst jótrar hann, men hann hevur ikki kleyvar; – hann skal vera tykkum óreinur;

2

Versir