pinkudagur
430 versir um "pinkudagur"
Versir
Síða 2 av 9Ápostlasøgan 19:1 Ápostlasøgan
Meðan Apollos var í Korint, kom Paulus til Efesus, eftir at hann hevði ferðast um hinar ovaru landspartarnar.
Ápostlasøgan 19:2 Ápostlasøgan
Har hitti hann nakrar lærisveinar, og hann segði við teir: „Fingu tit Heilaga Andan, táið tit komu til trúgv?“ Teir svaraðu honum: „Vit hava ikki so mikið sum hoyrt, at Heilagi Andin er.“
Ápostlasøgan 19:3 Ápostlasøgan
Hann segði: „Hvørjum dópi vórðu tit tá doyptir við?“ Teir svaraðu: „Við dópi Jóhannesar.“
Ápostlasøgan 19:4 Ápostlasøgan
Tá segði Paulus: „Jóhannes doypti við umvendingardópi, táið hann segði við fólkið, at tey skuldu trúgva á Hann, sum eftir hann kom, tað er á Jesus.“
Ápostlasøgan 19:5 Ápostlasøgan
Táið teir hoyrdu hetta, lótu teir seg doypa til navn Harrans Jesusar.
Ápostlasøgan 19:6 Ápostlasøgan
Og táið Paulus legði hendurnar á teir, kom Heilagi Andin yvir teir, og teir talaðu við tungum og profeteraðu.
Ápostlasøgan 19:7 Ápostlasøgan
Teir vóru í alt um tólv menn.
Ápostlasøgan 19:8 Ápostlasøgan
Hann fór nú inn í sýnagoguna og vitnaði hugreystur í tríggjar mánaðir; hann helt samtalur og sannførdi tey um tað, sum hoyrir ríki Guds til.
Ápostlasøgan 19:9 Ápostlasøgan
Men av tí at nakrir herdu seg og vildu ikki trúgva, og tosaðu ilt um vegin, so fólkið hoyrdi, rýmdi hann frá teimum, skilti lærisveinarnar frá teimum og helt dagliga samtalur í skúla Týrannusar.
Ápostlasøgan 19:10 Ápostlasøgan
Hetta vardi við í tvey ár, so at øll, sum í Asia búðu, fingu at hoyra orð Harrans, bæði Jødar og Grikkar.
Ápostlasøgan 19:11 Ápostlasøgan
Gud gjørdi við hondum Paulusar størri kraftargerðir enn vanligt,
Ápostlasøgan 19:12 Ápostlasøgan
so at enntá sveittadúkar og fyriklæði, sum verið høvdu á likami hansara, vórðu borin til hini sjúku; sjúkurnar viku tá frá teimum, og hinir illu andarnir fóru út.
Ápostlasøgan 19:13 Ápostlasøgan
Men eisini nakrir av hinum jødisku andamanarunum, ið struku um, tóku sær fyri at nevna navn Harrans Jesusar yvir teimum, sum høvdu hinar illu andarnar; teir søgdu: „Eg mani tykkum við hinum Jesusi, sum Paulus prædikar!“
Ápostlasøgan 19:14 Ápostlasøgan
Teir, ið hetta gjørdu, vóru sjey synir Skevas, jødiskan høvuðsprest.
Ápostlasøgan 19:15 Ápostlasøgan
Men hin illi andin svaraði teimum: „Jesus kenni eg, og Paulus veit eg um; men tit, hvørjir eru tit!“
Ápostlasøgan 19:16 Ápostlasøgan
Og maðurin, sum hin illi andin var í, leyp á teir, vann av teimum og fekk slíkt vald á teimum, at teir flýddu naknir og særdir av húsinum.
Ápostlasøgan 19:17 Ápostlasøgan
Hetta fingu nú øll, sum í Efesus búðu, at vita, bæði Jødar og Grikkar; og ótti fall á tey øll, og navn Harrans Jesusar varð stórliga prísað.
Ápostlasøgan 19:18 Ápostlasøgan
Mong av teimum, ið komin vóru til trúgv, komu og játtaðu atburð sín og søgdu frá honum.
Ápostlasøgan 19:19 Ápostlasøgan
Og mong av teimum, ið høvdu fingist við at ganda, bóru saman bøkur sínar og brendu tær upp fyri eygum alra; virði teirra varð roknað út og funnið at vera 50000 silvurpeningar.
Ápostlasøgan 19:20 Ápostlasøgan
Við slíkari kraft virkaði orð Harrans og fekk vald.
Ápostlasøgan 19:21 Ápostlasøgan
Táið nú hetta var fullført, setti Paulus sær fyri í andanum, at hann skuldi ferðast um Makedonia og Akaia og so fara til Jerusalem; og hann segði: „Táið eg havi verið har, má eg eisini síggja Róm!“
Ápostlasøgan 19:22 Ápostlasøgan
Hann sendi tá tveir av teimum, ið gingu honum til handa, Timoteus og Erastus, til Makedonia; sjálvur varð hann eina tíð enn í Asia.
Ápostlasøgan 19:23 Ápostlasøgan
Um hesa tíðina varð ikki lítil gøla um vegin.
Ápostlasøgan 19:24 Ápostlasøgan
Har var silvursmiður, ið æt Demetrius. Hann gjørdi artemistempul av silvuri og veitti smiðunum ikki lítla inntøku.
Ápostlasøgan 19:25 Ápostlasøgan
Hann kallaði nú teir saman, somuleiðis arbeiðsmenninar, ið fingust við slíkt, og segði: „Tit menn! Tit vita, at av hesum arbeiði hava vit stóru inntøku okkara.
Ápostlasøgan 19:26 Ápostlasøgan
Og nú síggja og hoyra tit, at ikki bert í Efesus, men næstan um alt Asia hevur hesin Paulus við yvirtalan síni villleitt stóran hóp, við tað at hann sigur, at tað eru ikki Gudar, teir, ið gjørdir verða við hondum.
Ápostlasøgan 19:27 Ápostlasøgan
Nú er ikki bert vandi fyri, at hetta yrki okkara skal verða vanvirt, men eisini, at tempul hinnar stóru gudinnu Artemisar skal verða hildið fyri einki, og at endi skal verða gjørdur á stórleika hennara, sum alt Asia og jarðarríki dýrkar!“
Ápostlasøgan 19:28 Ápostlasøgan
Táið teir hoyrdu hetta, vórðu teir fullir av vreiði og róptu: „Stór er Artemis Efesusmanna!“
Ápostlasøgan 19:29 Ápostlasøgan
Røringur kom nú í allan staðin, og tey tustu øll sum eitt á sjónleikarstaðið og rivu við sær Gajus og Aristarkus, sum vóru úr Makedonia og ferðaðust saman við Paulusi.
Ápostlasøgan 19:30 Ápostlasøgan
Paulus ætlaði tá at fara inn ímillum fólkið, men lærisveinarnir góvu honum ikki loyvi til tað.
Ápostlasøgan 19:31 Ápostlasøgan
Eisini nakrir av leikstjórunum, sum vóru vinir hansara, sendu honum boð og bóðu hann ikki vága sær inn á sjónleikarstaðið.
Ápostlasøgan 19:32 Ápostlasøgan
Summi róptu nú eitt, summi annað; tí alt fólkið, ið samankomið var, var uppøst, og tey flestu vistu ikki, hví tey vóru komin saman.
Ápostlasøgan 19:33 Ápostlasøgan
Tey drógu nú Aleksander út úr fólkahópinum – Jødarnir skúgvaðu hann fram. Aleksander gjørdi tekin við hondini, at hann ætlaði at halda verjurøðu fyri fólkinum.
Ápostlasøgan 19:34 Ápostlasøgan
Men táið tey fingu at vita, at hann var Jødi, fóru tey at rópa, øll sum eitt, í úti við tveir tímar: „Stór er Artemis Efesusmanna!“
Ápostlasøgan 19:35 Ápostlasøgan
Býskrivarin fekk tó fólkið at sissast og segði: „Tit menn í Efesus! Man nakað menniskja vera, sum veit ikki, at staður Efesusmanna er tempulverjari hinnar stóru Artemisar og himmalfalnu myndarinnar!
Ápostlasøgan 19:36 Ápostlasøgan
Táið nú eingin kann siga ímóti hesum, eiga tit at vera sáttligir og ikki leypa framav!
Ápostlasøgan 19:37 Ápostlasøgan
Tit eru komnir higar við hesum monnum, ið hvørki eru tempulránsmenn ella spotta gudinnu tykkara.
Ápostlasøgan 19:38 Ápostlasøgan
Hava nú Demetrius og smiðirnir við honum klagu móti nøkrum, verða jú tingdagar hildnir, og landshøvdingar eru; stevni teir hvør øðrum fyri rættin!
Ápostlasøgan 19:39 Ápostlasøgan
Og hava tit nakað at krevja í nøkrum øðrum, má tað verða avgjørt á lógligum tingfundi!
Ápostlasøgan 19:40 Ápostlasøgan
Vandi er jú fyri, at vit enntá verða klagaðir fyri uppreistur fyri hetta, sum í dag hevur hent, við tað at eingin grund er fyri tí; hetta uppstig eru vit ikki førir at gera roknskap fyri.“
Ápostlasøgan 19:41 Ápostlasøgan
Við at siga hetta fekk hann fólkið, ið saman var komið, at skiljast.
Esaias 32:15 Esaias
– inntil Andin av hæddini verður útheltur yvir okkum; tá verður oyðimørkin fruktbør mark, og hin fruktbara markin verður mett javnt við skóg.
Markus 16:16 Markus
Tann, ið trýr og verður doyptur, skal verða frelstur; men tann, ið ikki trýr, skal verða fordømdur.
Jóhannes 14:1 Jóhannes
„Hjarta tykkara óttist ikki! Tit trúgva á Gud – trúgvið á Meg við!
Jóhannes 14:2 Jóhannes
Í húsi Faðirs Míns eru nógvir bústaðir; var tað ikki so, hevði Eg sagt tykkum tað; tí Eg fari burtur at gera tykkum stað til reiðar.
Jóhannes 14:3 Jóhannes
Og táið Eg eri farin burtur og havi gjørt tykkum stað til reiðar, komi Eg aftur og taki tykkum til Mín, so eisini tit skulu vera, har sum Eg eri.
Jóhannes 14:4 Jóhannes
Og hagar sum Eg fari, vita tit vegin.“
Jóhannes 14:5 Jóhannes
Tummas segði við Hann: „Harri, vit vita ikki, hvar Tú fert, og hvussu kunnu vit vita vegin!“
Jóhannes 14:6 Jóhannes
Jesus svaraði honum: „Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær.
Jóhannes 14:7 Jóhannes
Høvdu tit kent Meg, so kendu tit Faðir Mín við; og frá hesi stund kenna tit Hann og hava sæð Hann.“