ovurnáttúrligt

Fjórða Mósebók 22:22 Fjórða Mósebók

Men vreiði Guds tendraðist, tí hann fór, og eingil HARRANS kom og stóð á vegnum at forða honum, nú hann kom ríðandi á esli sínum og hevði báðar tænarar sínar við sær.

2

Fjórða Mósebók 22:23 Fjórða Mósebók

Táið nú eslið sá eingil HARRANS standa á vegnum við drignum svørði í hondini, fór tað av vegnum og inn á markina; men Bileam sló eslið fyri at fáa tað aftur á vegin.

2

Fjórða Mósebók 22:24 Fjórða Mósebók

Tá fór eingil HARRANS og stóð á smølum vegi millum víngarðarnar, har grótgarður var báðumegin.

2

Fjórða Mósebók 22:25 Fjórða Mósebók

Táið eslið sá eingil HARRANS, trongdi tað seg inn at garðinum og kroysti fót Bileams móti garðinum; og hann sló tað uppaftur.

2

Fjórða Mósebók 22:26 Fjórða Mósebók

Eingil HARRANS fór nú longur og stóð á trongum staði, har ómøguliga slapst til viks, hvørki til høgru ella vinstru.

2

Fjórða Mósebók 22:27 Fjórða Mósebók

Táið eslið sá eingil HARRANS, legði tað seg við Bileam. Tá tendraðist vreiði Bileams, og hann fór at sláa eslið við stavinum.

2

Fjórða Mósebók 22:28 Fjórða Mósebók

Men HARRIN læt munnin upp á eslinum, og tað segði við Bileam: „Hvat havi eg gjørt tær – tú hevur nú tríggjar ferðir sligið meg!“

2

Fjórða Mósebók 22:29 Fjórða Mósebók

Bileam svaraði eslinum: „Tú hevur hildið meg fyri spott! Hevði eg bert havt svørð í hondini, so skuldi eg nú dripið teg!“

2

Fjórða Mósebók 22:30 Fjórða Mósebók

Tá segði eslið við Bileam: „Eri eg ikki esil títt, sum tú hevur riðið á alla tíð tína líka til henda dag! Havi eg nakrantíð verið vant at bera meg so at við teg?“ Hann svaraði: „Nei!“

2

Fjórða Mósebók 22:31 Fjórða Mósebók

Nú læt HARRIN upp eygu Bileams, so hann sá eingil HARRANS, sum stóð á vegnum við drignum svørði í hondini; tá boygdi hann seg og fall niður á andlit sítt.

2

Fjórða Mósebók 22:32 Fjórða Mósebók

Men eingil HARRANS segði við hann: „Hví hevur tú nú tríggjar ferðir sligið esil títt? Tað eri eg, sum eri gingin út at forða tær; tí eg síggi, at hesin vegur leiðir til undirgang.

2

Fjórða Mósebók 22:33 Fjórða Mósebók

Eslið sá meg og hevur nú tríggjar ferðir hildið av vegnum fyri mær; hevði tað ikki hildið av vegnum fyri mær, so hevði eg nú dripið teg, men latið tað livað!“

2

Fjórða Mósebók 22:34 Fjórða Mósebók

Tá segði Bileam við eingil HARRANS: „Eg havi syndað; tí eg visti ikki, at tú stóðst mær ímóti á vegnum; men er tað tær ímóti, so skal eg venda aftur.“

2

Fjórða Mósebók 22:35 Fjórða Mósebók

Eingil HARRANS segði við Bileam: „Far bert við hasum monnum! Men tú mást ikki tala annað enn tað, ið eg sigi við teg!“ – Bileam fór so við høvdingum Balaks.

2

Fjórða Mósebók 22:36 Fjórða Mósebók

Táið Balak nú hoyrdi, at Bileam kom, fór hann ímóti honum til tann býin í Móab, sum liggur á markinum við Arnon – ytst við landamarkið.

2

Fjórða Mósebók 22:37 Fjórða Mósebók

Balak segði við Bileam: „Sendi eg ikki boð eftir tær og bað teg koma higar! Hví komst tú tá ikki til mín? Skuldi eg ikki verið mentur at víst tær nóg miklan heiður!“

2

Fjórða Mósebók 22:38 Fjórða Mósebók

Bileam svaraði: „Nú sært tú, eg eri komin til tín – men man eg nú vera mentur at siga nakað? Tað orð, ið Gud leggur mær í munnin, tað má eg tala!“

2

Fimta Mósebók 18:9 Fimta Mósebók

Táið tú kemur inn í landið, sum HARRIN Gud tín gevur tær, mást tú ikki taka eftir teimum viðurstyggiligu siðum, ið fólkini har hava.

2

Fimta Mósebók 18:10 Fimta Mósebók

Eingin má vera hjá tær, sum letur son sín ella dóttur sína ganga gjøgnum eldin, eingin gandakallur ella spámaður, eingin, sum fæst við at leggja út tekin ella við svartakunst,

2

Fimta Mósebók 18:11 Fimta Mósebók

eingin andamanari, eingin, sum spyr deydningar ella hamar, ella sum leitar sær ráð frá deyðum.

2

Fimta Mósebók 18:12 Fimta Mósebók

Tí ein og hvør, ið slíkt ger, hann er HARRANUM andstygd, og fyri alt slíkt viðurstyggiligt er tað, HARRIN Gud tín rekur tey burtur fyri tær.

2

Fimta Mósebók 18:13 Fimta Mósebók

Ólastandi skalt tú vera fyri HARRANUM Gudi tínum.

2

Job 26:7 Job

Hann breiðir norðrið út yvir hitt tóma og heingir jørðina á einki.

2

Job 41:1 Job

„Eingin er so djarvur, at hann torir at arga hann – hvør vágar sær tá at seta seg upp móti Mær!

2

Job 41:2 Job

Hvør gav Mær nakað fyrst, so Eg skuldi givið honum viðurlag! Alt undir himli hoyrir jú Mær til!

2

Job 41:3 Job

Eg tigi ikki um limir hansara,* hvussu sterkur hann er, hvussu vakurt hann er skaptur.

2

Job 41:4 Job

Hvør var mentur at draga klædningin av honum! Hvør vágar sær inn ímillum dupultu tanngarðar hansara!

2

Job 41:5 Job

Hvør man fara at opna dyr gaps hansara! – Rundan um tenn hansara er ræðsla.

2

Job 41:6 Job

Stolt sita skjaldarøðini; hvørt teirra er fest sum við føstum innsigli.

2

Orðtøkini 7:23 Orðtøkini

– inntil pílurin klývur livur hansara – eins og fuglurin skundar sær í snerruna og veit ikki, at lívið er í váða!

2

Esaias 27:1 Esaias

Tann dag skal HARRIN við svørði Sínum, hinum harða, stóra og sterka, heimsøkja Livjatan, hin kvika orm, Livjatan, ormin, ið ringist, og drepa ódýrið í sjónum.

2

Esaias 53:1 Esaias

Hvør trúði tí, ið vit hoyrdu, og hvørjum varð armur HARRANS opinberur!

2

Esaias 53:2 Esaias

Hann* rann upp sum veik planta fyri ásjón Hansara, sum rótskot úr turrari jørð; Hann var ikki fagur og hevði onga dýrd; vit sóu Hann, men Hann sá ikki so út, at vit kundu hava tokka til Hansara.

2

Esaias 53:3 Esaias

Vanvirdur var Hann – fólk vendi sær frá Honum – maður, fullur av pínum og kunnigur við sjúku; Hann var sum ein, ið fólk fjalir andlitið fyri, vanvirdur, vit roknaðu Hann fyri einki.

2

Esaias 53:4 Esaias

Men tað vóru sjúkur okkara, ið Hann bar, tað vóru pínur okkara, ið Hann legði á Seg – og vit hildu Hann vera heimsøktan, slignan og plágaðan av Gudi.

2

Esaias 53:5 Esaias

Men Hann varð særdur fyri brot okkara, soraður fyri misgerðir okkara; straffin varð løgd á Hann, so vit skuldu hava frið, og við sárum Hansara eru vit grødd.

2

Esaias 53:6 Esaias

Vit viltust øll av leið sum seyður, vit vendu okkum hvør sín veg; men HARRIN læt falla á Hann skyldina, ið lá á okkum øllum.

2

Hann varð illa viðfarin, og Hann bar tað stillur, Hann læt ikki upp munnin – sum lamb, ið verður leitt avstað at verða dripið, og sum seyður, ið tegir, táið teir royta hann – Hann læt ikki upp munnin.

2

Esaias 53:8 Esaias

Við treinging og dómi varð Hann tikin burt – men hvør á døgum Hansara hugsaði tað, at táið Hann varð ryktur burt úr landi teirra, sum liva, var tað fyri brot fólks míns, plágan rámti Hann!

2

Esaias 53:9 Esaias

Teir ætlaðu Honum grøv millum hinar gudleysu; men hjá einum ríkum var Hann í deyðanum – tí Hann hevði ongan órætt gjørt, og svik var ikki í munni Hansara.

2

Esaias 53:10 Esaias

Tað var vilji HARRANS at sora Hann, Hann sló Hann við sjúku; táið sál Hansara hevði fullført skyldofrið, skuldi Hann síggja avkom og liva leingi, og vilji HARRANS skuldi hava framgongd við hond Hansara.

2

Esaias 53:11 Esaias

Afturfyri at sál Hansara hevur havt møði, skal Hann fáa tað at síggja, sum Hann mettast av; harvið, at tey kenna Hann, skal hin rættvísi, tænari Mín, rættvísgera mong, Hann, sum bar misgerðir teirra.

2

Esaias 53:12 Esaias

Tí skal Eg geva Honum hini mongu í lut, og sterkar skal Hann fáa sum fong – afturfyri at Hann tømdi sál Sína til deyðan og varð roknaður millum brotsmenn, Hann, sum tó bar synd mangra og bað fyri brotsmonnum.

2

Amos 3:7 Amos

– Sanniliga, Harrin HARRIN ger einki, uttan Hann hevur opinberað tænarum Sínum, profetunum, loyniráð Sítt!

2

Matteus 5:18 Matteus

Tí sanniliga, sigi Eg tykkum: Inntil Himmal og jørð forganga, skal ikki minsti bókstavur ella prikkur av lógini forganga, fyrrenn tað alt hevur hent.

2

Matteus 28:18 Matteus

Tá steig Jesus fram, talaði til teirra og segði: „Mær er givið alt vald í Himli og á jørð.

2

Markus 2:12 Markus

Tá reistist hann, tók við tað sama songina og fór út fyri eygum alra, so tey vóru øll ovfarin og prísaðu Gudi og søgdu: „Aldri hava vit sæð slíkt!“

2

Markus 10:46 Markus

Teir komu nú til Jeriko. Og táið Hann fór út úr Jeriko saman við lærisveinum Sínum og nógvum fólki, sat sonur Timeus, Bartimeus, blindur biddari, við vegin.

2

Markus 10:47 Markus

Táið hann hoyrdi, at tað var Jesus úr Nazaret, fór hann at rópa: „Sonur Dávids, Jesus, miskunna mær!“

2

Markus 10:48 Markus

Mong høvdu at honum, at hann skuldi tiga; men hann rópti nógv harðari enn: „Sonur Dávids, miskunna mær!“

2

Versir