kend fólk

Markus 10:49 Markus

Tá steðgaði Jesus og segði: „Rópið hann higar!“ Tey róptu so hin blinda og søgdu við hann: „Ver hugreystur, reis teg upp, Hann rópar teg!“

3

Markus 10:50 Markus

Tá kastaði hann kappan av sær, leyp á føtur og kom til Jesus.

3

Markus 10:51 Markus

Jesus tók til orða og segði við hann: „Hvat vilt tú, at Eg skal gera fyri teg?“ Hin blindi svaraði Honum: „Rabbuni, at eg kann fáa sjón mína!“

3

Markus 10:52 Markus

Jesus segði við hann: „Far avstað – trúgv tín hevur frelst teg!“ Við tað sama fekk hann sjónina aftur, og hann fylgdi Honum á leið.

3

Sálmarnir 83:5 Sálmarnir

teir siga: „Komið, latið okkum beina fyri teimum, so tey eru ikki eitt fólk longur! Eingin skal aftur minnast navn Ísraels!“

2

Esaias 51:7 Esaias

Lurtið eftir Mær, tit, sum kenna rættvísi, tú fólk, sum hevur lóg Mína í hjartanum! Óttist ikki spott menniskjanna, og ræðist ikki háðorð teirra!

2

Esaias 51:8 Esaias

Tí mølur skal eta tey upp sum plagg, og maðkur skal eta tey upp sum ull; men rættvísi Mín skal vara til ævigar tíðir, og frelsa Mín mann eftir mann.

2

Esaias 51:9 Esaias

Vakna, vakna, lat teg í styrki, tú armur HARRANS! Vakna, sum í gomlum døgum, sum í fornum tíðum! Var tað ikki tú, sum feldi Rahab og stakst havódýrið!

2

Esaias 51:10 Esaias

Var tað ikki tú, sum turkaði upp havið, vatnið í hinum stóra djúpi, og sum gjørdi havsbotnin til veg, so hitt frelsta fólkið fekk gingið ígjøgnum tað!

2

Esaias 51:11 Esaias

Ja, endurloystu HARRANS skulu koma aftur og koma til Zion við fagnaði; ævig gleði er yvir høvdi teirra, frøi og gleði skulu tey fáa, sorg og suff skulu flýggja.

2

Esaias 51:12 Esaias

Eg, Eg eri tann, sum troystar tykkum. – Hvør ert tú, at tú ræðist menniskjað, sum skal doyggja, menniskjabarnið, ið skal verða grasi líkt,

2

Esaias 51:13 Esaias

og gloymir HARRAN, skapara tín, Hann, sum tandi út himmalin og grundfesti jørðina, og altíð – allan dagin – óttast vreiði kúgarans, táið hann ger seg til at oyða! – Hvar er tá vreiði kúgarans?

2

Esaias 51:14 Esaias

Skjótt skal tann verða loystur, sum í leinkjum liggur; hann skal ikki doyggja og fara í grøvina, og honum skal ikki fattast breyð.

2

Matteus 24:24 Matteus

Tí lygikristar og lygiprofetar skulu stíga fram og gera stór tekin og undur, so eisini hini útvaldu skuldu verið villleidd – hevði tað verið møguligt.

2

Matteus 24:25 Matteus

Nú havi Eg sagt tykkum tað frammanundan.

2

Matteus 24:26 Matteus

Um tá verður sagt við tykkum: „Hann er í oyðimørkini!“ so farið ikki út hagar! – „Hann er í kømurunum!“ so trúgvið tí ikki!

2

Matteus 24:27 Matteus

Tí eins og snarljósið skyggir í eystri og lýsir líka í vestur, so skal vera, táið Menniskjasonurin kemur.

2

Matteus 24:28 Matteus

Har sum ræið er, flykkjast ørnirnar.

2

Matteus 24:29 Matteus

Men alt fyri eitt eftir trongdina á teimum døgum skal sólin myrkna, og mánin ikki geva skin sítt; stjørnurnar skulu falla niður av himli, og kreftir himmalsins vikast.

2

Matteus 24:30 Matteus

Tá skulu tekin Menniskjasonarins síggjast á himli, og tá skulu allar ættir jarðarinnar vena seg; og tey skulu síggja Menniskjasonin koma á skýggjum himmalsins við mátti og miklari dýrd.

2

Matteus 24:31 Matteus

Hann skal senda út einglar Sínar við veldigum lúðraljóði; teir skulu savna hini útvaldu Hansara úr hinum fýra ættunum, úr øðrum enda himmalsins í annan.

2

Matteus 24:32 Matteus

Lærið líknilsi av fikutrænum! Táið greinar tess longu eru blotnaðar og bløðini spretta, vita tit, at summarið er nær.

2

Matteus 24:33 Matteus

Soleiðis skulu eisini tit, táið tit síggja alt hetta, vita, at Hann er nær fyri durunum.

2

Matteus 24:34 Matteus

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Henda ætt skal als ikki forganga, fyrrenn alt hetta hevur hent.

2

Matteus 24:35 Matteus

Himmal og jørð skulu forganga, men orð Míni skulu als ikki forganga.

2

Matteus 24:36 Matteus

Men tann dag og tíma veit eingin, heldur ikki einglarnir í Himli, heldur ikki Sonurin – eingin uttan Faðirin.

2

Matteus 24:37 Matteus

Men eins og var á døgum Nóa, so skal eisini verða, táið Menniskjasonurin kemur.

2

Matteus 24:38 Matteus

Sum tey á døgunum fyri flóðina ótu og drukku, giftust og giftu, líka til tann dag Nóa fór inn í ørkina,

2

Matteus 24:39 Matteus

og tey vistu av ongum, fyrrenn flóðin kom og tók tey øll – so skal eisini vera, táið Menniskjasonurin kemur.

2

Matteus 24:40 Matteus

Tá skulu tveir vera úti á markini; annar verður tikin við, og annar verður latin eftir.

2

Matteus 24:41 Matteus

Tvær kvinnur skulu mala á kvørnini; onnur verður tikin við, og onnur verður latin eftir.

2

Matteus 24:42 Matteus

Vakið tí! Tit vita jú ikki, hvønn dag Harri tykkara kemur.

2

Matteus 24:43 Matteus

Men tað má vera tykkum greitt, at visti húsbóndin, í hvørji náttarvøku tjóvurin fór at koma, so vakti hann og læt ongan sleppa at bróta inn hjá sær.

2

Matteus 24:44 Matteus

Verið tí eisini tit til reiðar! Tí Menniskjasonurin kemur, tann tíma tit ikki hugsa.

2

Matteus 24:45 Matteus

Hvør er so hin trúgvi og skilagóði tænarin, ið húsbóndi hansara hevur sett yvir húsfólk Sítt, at geva teimum at eta í rættari tíð?

2

Matteus 24:46 Matteus

Sælur er tann tænari, ið Harri hansara, táið Hann kemur, finnur bera seg so at!

2

Matteus 24:47 Matteus

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Hann skal seta hann yvir alt, ið Hann eigur.

2

Matteus 24:48 Matteus

Men sigur hin óndi tænarin so í hjarta sínum: „Harri mín drálar!“ –

2

Matteus 24:49 Matteus

og fer so at sláa samtænarar sínar og eta og drekka við drykkjumonnum,

2

Kolossibrævið 2:23 Kolossibrævið

Hetta hevur víst orð fyri at vera vísdómur – við sjálvvaldari dýrkan, „eyðmjúkleika“ og ringari viðferð av likaminum, ikki við nøkrum, sum er æru vert! Tað er einki til uttan at metta holdið!

2

Kolossibrævið 3:1 Kolossibrævið

Eru tit tá uppreist við Kristusi, so søkið tað, sum omanfyri er, har Kristus situr við høgru hond Guds!

2

Kolossibrævið 3:2 Kolossibrævið

Tráið eftir tí, sum omanfyri er, ikki eftir tí, sum á jørðini er!

2

Kolossibrævið 3:3 Kolossibrævið

Tit eru jú deyð, og lív tykkara er fjalt við Kristusi í Gudi.

2

Kolossibrævið 3:4 Kolossibrævið

Táið Kristus, lív okkara, opinberast, skulu eisini tit opinberast við Honum í dýrd.

2

Kolossibrævið 3:5 Kolossibrævið

Deyðið tí hinar jørðisku limirnar: Siðloysi, óreinsku, girndarbruna, ónda tráan – og havisjúkuna, sum jú er avgudadýrkan!

2

Kolossibrævið 3:6 Kolossibrævið

Fyri hetta kemur vreiði Guds.

2

Kolossibrævið 3:7 Kolossibrævið

Í hesum livdu tit eisini áður, táið tit høvdu lív tykkara í tí.

2

Kolossibrævið 3:8 Kolossibrævið

Men nú skulu eisini tit leggja tað av alt samalt: Vreiði, illsinni, óndskap, háð, skammiligt tos av munni tykkara.

2

Kolossibrævið 3:9 Kolossibrævið

Lúgvið ikki hvørt fyri øðrum, tit, sum jú hava latið tykkum úr hinum gamla menniskjanum við verkum tess

2

Kolossibrævið 3:10 Kolossibrævið

og latið tykkum í hitt nýggja, sum verður endurnýggjað til kunnskap – eftir mynd Hansara, sum skapti tað!

2

Versir