jødadómur

Rómverjabrævið 10:14 Rómverjabrævið

Hvussu skulu tey nú kalla á tann, ið tey ikki eru komin til trúgv á! Hvussu skulu tey trúgva á tann, ið tey ikki hava hoyrt um! Hvussu skulu tey hoyra, uttan onkur er, sum prædikar!

2

Rómverjabrævið 10:15 Rómverjabrævið

Og hvussu skulu teir prædika, uttan teir verða sendir! – sum skrivað er: „Hvussu yndisligir eru ikki føtur teirra, ið bera fram góðan boðskap!“

2

Rómverjabrævið 10:16 Rómverjabrævið

Men ikki øll vóru evangeliinum lýðin. Esaias sigur jú: „Harri, hvør trúði tí, sum hann hoyrdi frá okkum!“

2

Rómverjabrævið 10:17 Rómverjabrævið

So kemur tá trúgvin av tí, sum prædikað verður; og tað, sum prædikað verður, kemur við orði Kristusar.

2

Rómverjabrævið 10:18 Rómverjabrævið

Eg spyrji tá: Hava tey ikki hoyrt? Jú, vissuliga: „Um alla jørðina er rødd teirra gingin út, og til enda jarðarríkis orð teirra.“

2

Rómverjabrævið 10:19 Rómverjabrævið

Og eg spyrji: Hevur Ísrael ikki skilt tað? – Fyrst sigur Móses: „Eg skal vekja øvund tykkara móti tjóð, ið er ikki tjóð; móti tjóð við ongum viti skal Eg vekja vreiði tykkara.“

2

Rómverjabrævið 10:20 Rómverjabrævið

Og Esaias vágar sær at siga: „Eg varð funnin av teimum, ið ikki søktu Meg; Eg varð teimum opinberur, sum ikki spurdu eftir Mær.“

2

Rómverjabrævið 10:21 Rómverjabrævið

Men við Ísrael sigur hann: „Allan dagin rætti Eg út hendurnar móti ólýdnari, treiskari tjóð.“

2

Fyrra Korintbrævið 5:7 Fyrra Korintbrævið

Reinsið tí burt hitt gamla súrdeiggið, so tit kunnu vera nýtt deiggj! Tit eru jú ósúrgaðir – tí eisini páskalamb okkara er dripið, Kristus.

2

Galatiabrævið 3:29 Galatiabrævið

Men hoyra tit Kristusi til, so eru tit eisini avkom Ábrahams, arvingar eftir lyfti.

2

Galatiabrævið 5:1 Galatiabrævið

Til frælsi hevur Kristus gjørt okkum fríar. Standið tí fastir og latið tykkum ikki aftur leggja undir trældómsok!

2

Galatiabrævið 5:2 Galatiabrævið

Eg, Paulus, sigi tykkum, at lata tit tykkum umskera, gagnar Kristus tykkum einki.

2

Galatiabrævið 5:3 Galatiabrævið

Aftur vitni eg fyri hvørjum manni, ið letur seg umskera, at hann er bundin at halda alla lógina.

2

Galatiabrævið 5:4 Galatiabrævið

Tit eru skildir frá Kristusi, tit, ið vilja verða rættvísgjørdir av lóg; tit eru falnir úr náðini.

2

Galatiabrævið 5:5 Galatiabrævið

Tí við trúgv vænta vit í Andanum tað, sum rættvísin gevur okkum vón um.

2

Galatiabrævið 5:6 Galatiabrævið

Í Kristi Jesusi hevur tað jú einki at týða, um ein er umskorin ella óumskorin; alt varir um at hava trúgv, sum virkar við kærleika.

2

Galatiabrævið 5:7 Galatiabrævið

Tit vóru á góðari leið; hvør hevur forðað tykkum at akta sannleikan?

2

Galatiabrævið 5:8 Galatiabrævið

Henda yvirtaling kemur ikki frá Honum, ið kallaði tykkum.

2

Galatiabrævið 5:9 Galatiabrævið

Eitt sindur av súrdeiggi súrgar alt deiggið.

2

Galatiabrævið 5:10 Galatiabrævið

Eg havi tað álit á tykkum í Harranum, at tit onga aðra hugsan vilja hava; men tann, ið villir tykkum, skal bera dóm sín, hvør hann so er.

2

Galatiabrævið 5:11 Galatiabrævið

Men eg, brøður – prædiki eg enn umskering, hví liggja teir tá enn eftir mær! So er jú krossurin einki ástoyt longur!

2

Galatiabrævið 5:12 Galatiabrævið

Eg vildi, at teir skuldu skorið seg sjálvar sundur, teir, ið villleiða tykkum.

2

Galatiabrævið 5:13 Galatiabrævið

Tit eru jú kallaðir til frælsi, brøður! Nýtið bert ikki frælsið holdinum til høvi, nei, tænið í kærleika hvør øðrum!

2

Galatiabrævið 5:14 Galatiabrævið

Tí øll lógin er uppfylt í einum orði, í hesum: „Tú skalt elska næsta tín sum teg sjálvan.“

2

Galatiabrævið 5:15 Galatiabrævið

Men bíta og eta tit hvør annan, síggið tá til, at tit verða ikki etnir upp hvør av øðrum!

2

Galatiabrævið 5:16 Galatiabrævið

Eg sigi: Livið í Andanum, so fullføra tit ikki girnd holdsins!

2

Galatiabrævið 5:17 Galatiabrævið

Tí holdið girnast móti Andanum, og Andin móti holdinum; hesi standa hvørt øðrum ímóti, fyri at tit skulu ikki gera tað, sum tit vilja.

2

Galatiabrævið 5:18 Galatiabrævið

Og verða tit leiddir av Andanum, so eru tit ikki undir lógini.

2

Galatiabrævið 5:19 Galatiabrævið

Verk holdsins eru opinber; tey eru: Siðloysi, óreinska, skammloysi,

2

Galatiabrævið 5:20 Galatiabrævið

avgudadýrkan, gandur, fíggindskapur, klandur, kappingarhugur, vreiði, stríð, tvídráttur, flokkadráttur,

2

Galatiabrævið 5:21 Galatiabrævið

øvund, morð, drykkjuskapur, svirr og annað tílíkt, sum eg sigi tykkum um frammanundan – eins og eg eisini áður havi sagt – at tey, sum slíkt gera, skulu ikki arva ríki Guds.

2

Galatiabrævið 5:22 Galatiabrævið

Men ávøkstur Andans er: Kærleiki, gleði, friður, langmóð, mildleiki, góðska, trúfesti,

2

Galatiabrævið 5:23 Galatiabrævið

spakføri, fráhald. – Móti slíkum er lógin ikki.

2

Galatiabrævið 5:24 Galatiabrævið

Og tey, sum hoyra Kristi Jesusi til, hava krossfest holdið við lystum og girndum tess.

2

Galatiabrævið 5:25 Galatiabrævið

Táið vit liva í Andanum, so latið eisini atburð okkara vera í Andanum!

2

Galatiabrævið 5:26 Galatiabrævið

Latið okkum ikki tráa eftir tómari æru, so vit eggja hvør annan og øvunda hvør annan!

2

Hebrearabrævið 9:11 Hebrearabrævið

Men Kristus kom sum høvuðsprestur fyri hinum komandi góðum, og hann fór gjøgnum hitt størra og fullkomnara tjaldið, sum ikki er gjørt við hondum – tað er: Sum ikki er av hesum skapningi –

2

Hebrearabrævið 9:12 Hebrearabrævið

og Hann fór, ikki við blóði av bukkum og kálvum, men við Sínum egna blóði, eina ferð fyri allar inn í halgidómin og vann æviga endurloysing.

2

Hebrearabrævið 9:13 Hebrearabrævið

Tí so satt sum blóð bukka og tarva og øskan av kvígu – við at verða slett á hini óreinu – halgar til útvortis reinleika,

2

Hebrearabrævið 9:14 Hebrearabrævið

hvussu mangan meir skal tá ikki blóð Kristusar, Hansara, sum við ævigum Anda bar fram Seg sjálvan lýtaleysan fyri Gud, reinsa samvitsku tykkara frá deyðum verkum til at tæna hinum livandi Gudi!

2

Hebrearabrævið 9:15 Hebrearabrævið

So er Hann tá millummaður fyri nýggjan sáttmála, so hini kallaðu skulu fáa hin æviga arv, ið lovaður var, eftir at deyði hevur átt sær stað til endurloysing frá brotunum undir hinum fyrra sáttmálanum.

2

Hebrearabrævið 9:16 Hebrearabrævið

Har sum arvaskjal er, er jú eisini neyðugt, at deyði hansara, ið gjørdi arvaskjalið, verður prógvaður.

2

Versir