jødadómur

Jóhannes 4:20 Jóhannes

Fedrar okkara hava tilbiðið á hesum fjalli, og tit siga, at í Jerusalem er staðið, har tilbiðið eigur at verða.“

2

Jóhannes 4:21 Jóhannes

Jesus segði við hana: „Trúgv Mær, kvinna, tann tíð kemur, táið tað hvørki skal vera á hesum fjalli ella í Jerusalem, tit tilbiðja Faðirin.

2

Jóhannes 4:22 Jóhannes

Tit tilbiðja tað, ið tit ikki kenna; vit tilbiðja tað, ið vit kenna; tí frelsan kemur frá Jødunum.

2

Jóhannes 4:23 Jóhannes

Men tann tíð kemur – og er nú – táið hinir sonnu tilbiðjarar skulu tilbiðja Faðirin í anda og sannleika; tí tað er slíkar tilbiðjarar, Faðirin vil hava.

2

Jóhannes 4:24 Jóhannes

Gud er Andi, og tey, sum tilbiðja Hann, mugu tilbiðja í anda og sannleika.“

2

Jóhannes 4:25 Jóhannes

Kvinnan segði við Hann: „Eg veit, at Messias kemur, Hann, sum kallast Kristus; táið Hann kemur, skal Hann kunngera okkum alt.“

2

Jóhannes 4:26 Jóhannes

Jesus svaraði henni: „Tað eri Eg, Hann, sum talar við teg!“

2

Jóhannes 4:27 Jóhannes

Í tí sama komu lærisveinar Hansara; teir undraðust á, at Hann talaði við kvinnu; tó segði eingin: „Hvat vilt Tú henni?“ ella: „Hví tosar Tú við hana?“

2

Jóhannes 4:28 Jóhannes

Tá læt kvinnan vatnkrukku sína standa og fór inn í býin og segði við fólkið har:

2

Jóhannes 4:29 Jóhannes

„Komið og síggið mann, sum hevur sagt mær alt, ið eg havi gjørt! Man Hann ikki vera Kristus?“

2

Jóhannes 4:30 Jóhannes

Tey fóru tá út úr býnum og tóku leiðina út til Hansara.

2

Jóhannes 4:31 Jóhannes

Meðan hetta fór fram, bóðu lærisveinarnir Hann og søgdu: „Rabbi, fá Tær at eta!“

2

Jóhannes 4:32 Jóhannes

Hann svaraði teimum: „Eg havi mat at eta, sum tit ikki vita um.“

2

Jóhannes 4:33 Jóhannes

Tá søgdu lærisveinarnir hvør við annan: „Man nakar hava borið Honum mat?“

2

Jóhannes 4:34 Jóhannes

Jesus segði við teir: „Matur Mín er at gera vilja Hansara, sum sendi Meg, og fullføra verk Hansara.

2

Jóhannes 4:35 Jóhannes

Siga tit ikki: „Fýra mánaðir eru enn, áðrenn heystið kemur“! Men Eg sigi tykkum: Lyftið upp eygu tykkara og síggið markirnar – tær eru longu hvítar til at heysta!

2

Jóhannes 4:36 Jóhannes

Tann, ið heystar, fær løn og savnar ávøkst til ævigt lív, so at teir kunnu gleðast saman, bæði tann, ið sáar, og tann, ið heystar.

2

Jóhannes 4:37 Jóhannes

Tí her er orðið satt: „Ein sáar, og annar heystar.“

2

Jóhannes 4:38 Jóhannes

Eg havi sent tykkum út at heysta tað, sum tit ikki hava arbeitt; aðrir hava arbeitt, og tit eru komnir inn í arbeiði teirra.“

2

Jóhannes 4:39 Jóhannes

Nógvir Samverjar úr býnum komu til trúgv á Hann av tí, sum kvinnan segði, táið hon vitnaði: „Hann hevur sagt mær alt, ið eg havi gjørt!“

2

Jóhannes 4:40 Jóhannes

Táið nú Samverjar komu til Hansara, bóðu teir Hann steðga hjá sær; Hann varð tá har tveir dagar.

2

Jóhannes 4:41 Jóhannes

Og uppaftur mong onnur komu til trúgv av tí, sum Hann talaði.

2

Jóhannes 4:42 Jóhannes

Tey søgdu við kvinnuna: „Nú trúgva vit ikki longur av tí, sum tú hevur sagt; tí nú hava vit sjálv hoyrt, og nú vita vit, at hesin er sanniliga frelsari heimsins.“

2

Jóhannes 4:43 Jóhannes

Eftir teir báðar dagarnar fór Hann haðani til Galilea.

2

Jóhannes 4:44 Jóhannes

Tí Jesus vitnaði sjálvur, at profetur verður ikki ærdur á sínum egna heimstaði.

2

Jóhannes 4:45 Jóhannes

Táið Hann nú kom til Galilea, tóku Galilearar ímóti Honum; tí teir høvdu sæð alt, ið Hann hevði gjørt í Jerusalem um høgtíðina; tí eisini teir høvdu verið til høgtíðina.

2

Jóhannes 4:46 Jóhannes

Hann kom tá aftur til Kana í Galilea, har sum Hann hevði gjørt vatnið til vín. Í Kapernaum var ein embætismaður kongsins; hann hevði son liggjandi sjúkan.

2

Jóhannes 4:47 Jóhannes

Táið hann frætti, at Jesus var komin úr Judea til Galilea, fór hann avstað til Hansara og bað Hann koma oman og grøða son sín; tí hann lá fyri deyðanum.

2

Jóhannes 4:48 Jóhannes

Tá segði Jesus við hann: „Síggja tit ikki tekin og undur, trúgva tit ikki!“

2

Jóhannes 4:49 Jóhannes

Embætismaðurin segði við Hann: „Harri, kom, áðrenn barn mítt doyr!“

2

Jóhannes 4:50 Jóhannes

Jesus segði við hann: „Far avstað – sonur tín livir!“ – Maðurin trúði orðinum, ið Jesus segði við hann, og fór.

2

Jóhannes 4:51 Jóhannes

Meðan hann enn var á heimferðini, møttu tænarar hansara honum og søgdu: „Sonur tín livir!“

2

Jóhannes 4:52 Jóhannes

Tá spurdi hann teir um tíman, táið hann var vorðin betri, og teir svaraðu honum: „Í gjár um sjeynda tíman slapp hann frá feprinum.“

2

Jóhannes 4:53 Jóhannes

Tá fekk faðirin at síggja, at tað hevði verið í tí tíma, táið Jesus segði við hann: „Sonur tín livir!“ Og hann trúði sjálvur, og alt hús hansara.

2

Jóhannes 4:54 Jóhannes

Hetta tekinið – sum var hitt annað – gjørdi Jesus, táið Hann var komin úr Judea til Galilea.

2

Rómverjabrævið 6:14 Rómverjabrævið

Tí synd skal ikki ráða yvir tykkum – tit eru jú ikki undir lóg, men undir náði.

2

Rómverjabrævið 7:6 Rómverjabrævið

Men nú eru vit loyst frá lógini, við tað at vit eru deyð frá tí, sum fyrr helt okkum fangað, so at vit tæna á nýggja hátt andans og ikki á gamla hátt bókstavsins.

2

Rómverjabrævið 10:1 Rómverjabrævið

Brøður! Hjartans ynski mítt og bøn mín til Gud fyri teimum er, at tey skulu verða frelst.

2

Rómverjabrævið 10:2 Rómverjabrævið

Tí eg gevi teimum tann vitnisburð, at tey hava íðinskap fyri Gud – men ikki við skili.

2

Rómverjabrævið 10:3 Rómverjabrævið

Tey kenna ikki rættvísi Guds og royna at fáa í lag sína egnu rættvísi; tí hava tey ikki boygt seg undir rættvísi Guds.

2

Rómverjabrævið 10:4 Rómverjabrævið

Tí Kristus er endi lógarinnar, hvørjum tí til rættvísi, sum trýr.

2

Rómverjabrævið 10:5 Rómverjabrævið

Móses skrivar jú um rættvísina av lógini: „Tað menniskja, sum hetta ger, skal liva við tí.“

2

Rómverjabrævið 10:6 Rómverjabrævið

Men rættvísin, ið er av trúgv, sigur so: „Sig ikki í hjarta tínum: „Hvør skal fara upp til Himmals?““ – tað er, at fáa Kristus niður –

2

Rómverjabrævið 10:7 Rómverjabrævið

„ella: „Hvør skal fara niður í avgrundina?““ – tað er, at fáa Kristus upp frá hinum deyðu.

2

Rómverjabrævið 10:8 Rómverjabrævið

Hvat sigur hon tá? – „Orðið er tær nær, í munni tínum og hjarta tínum“ – tað er orðið um trúnna, tað, sum vit prædika.

2

Rómverjabrævið 10:9 Rómverjabrævið

Tí um tú við munninum játtar Jesus sum Harra og trýrt í hjartanum, at Gud reisti Hann upp frá hinum deyðu, so skalt tú verða frelstur.

2

Rómverjabrævið 10:10 Rómverjabrævið

Tí við hjartanum trýr ein – til rættvísi; og við munninum játtar ein – til frelsu.

2

Rómverjabrævið 10:11 Rómverjabrævið

Skriftin sigur jú: „Eingin, ið trýr á Hann, skal verða til skammar.“

2

Rómverjabrævið 10:12 Rómverjabrævið

Eingin munur er á Jøda og Grikka; hin sami er jú Harri alra og nóg ríkur fyri øll tey, sum kalla á Hann.

2

Rómverjabrævið 10:13 Rómverjabrævið

Tí „hvør tann, ið kallar á navn Harrans, skal verða frelstur.“

2

Versir