enkjumenn

Fyrra Timoteusarbrævið 5:5 Fyrra Timoteusarbrævið

Men tann, ið veruliga er einkja og stendur eina, hevur sett vón sína til Gud og heldur á við bøn og ákallan nátt og dag.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:6 Fyrra Timoteusarbrævið

Men tann, ið livir eftir lystum sínum, er livandi deyð.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:7 Fyrra Timoteusarbrævið

Hetta skalt tú bjóða, fyri at tey kunnu vera ólastandi.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:9 Fyrra Timoteusarbrævið

Einkja kann verða skrásett, táið hon ikki er undir 60 ár, hevur verið kona eins mans,

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:10 Fyrra Timoteusarbrævið

hevur vitnisburð um góð verk, hevur fostrað upp børn, víst gestablíðskap, vaskað heilagum um føturnar, hjálpt neyðstøddum, lagt seg eftir øllum góðum verki.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:11 Fyrra Timoteusarbrævið

Men sigst undan ungum einkjum! Tí táið tær í holdligari trá svíkja Kristus, vilja tær giftast –

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:12 Fyrra Timoteusarbrævið

og hava so tann dóm, at tær hava brotið fyrstu trúgv sína.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:13 Fyrra Timoteusarbrævið

Aftrat hesum læra tær eisini, við tað at tær mala hús úr húsi, at vera latar, ja, ikki bert at vera latar, men eisini at bera sley og blanda seg upp í tað, sum ikki kemur teimum við – og tala so tað, sum tær ikki eiga at tala.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:14 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí vil eg, at ungar einkjur skulu giftast, eiga børn, stýra húsi, einki høvi geva mótstøðumanninum til at háða.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:15 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí longu hava nakrar vent sær burtur – eftir Satan.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:16 Fyrra Timoteusarbrævið

Hevur onkur trúgvandi, maður ella kvinna, einkjur, so hjálpi tey teimum og lati tær ikki falla samkomuni til byrði – fyri at hon kann hjálpa teimum, ið veruliga eru einkjur!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:17 Fyrra Timoteusarbrævið

Hinir elstu, sum eru góðir fyristøðumenn, skulu verða hildnir tvífaldan heiður verdir, mest teir, sum arbeiða í talu og læru.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:18 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí skriftin sigur: „Tú mást ikki múlbinda oksan, ið treskir“, og: „Arbeiðsmaðurin er løn sína verdur.“

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:19 Fyrra Timoteusarbrævið

Tak ikki við klagu móti einum elsta uttan eftir tveimum ella trimum vitnum!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:20 Fyrra Timoteusarbrævið

Teimum, ið synda, skalt tú hava at, so allir hoyra, so eisini hinir kunnu hava ótta.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:21 Fyrra Timoteusarbrævið

Eg vitni fyri Gudi og Kristi Jesusi og hinum útvaldu einglum, at tú mást akta eftir øllum hesum uttan fordóm, og at tú einki gert av partakenslu.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:22 Fyrra Timoteusarbrævið

Ver ikki skjótur at leggja hendurnar á nakran, hav ikki lut í syndum annara – halt teg sjálvan reinan!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:23 Fyrra Timoteusarbrævið

Drekk ikki longur bert vatn, nei, njót eitt sindur av víni fyri maga tín og tað, sum javnan bagir tær!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:24 Fyrra Timoteusarbrævið

Syndirnar hjá summum eru opinberar og fara undan til dóm; men hjá summum koma tær aftaná.

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:25 Fyrra Timoteusarbrævið

Á sama hátt eru eisini hini góðu verkini opinber; og tey, sum ikki er so við, kunnu tó ikki dyljast.

3

Jákupsbrævið 1:27 Jákupsbrævið

Rein og lýtaleys gudsdýrkan fyri Gudi og Faðirinum er hetta: At vitja faðirleys og einkjur í trongd teirra, og at halda seg ódálkaðan av heiminum.

3

Fimta Mósebók 27:19 Fimta Mósebók

„Bannaður veri tann, ið boyggir rætt hins fremmanda, hins faðirleysa og einkjunnar!“ Og alt fólkið skal svara: „Amen!“

2

Matteus 5:32 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at hvør tann, ið skilst frá konu síni fyri nakað annað enn hor, ger, at hon drívur hor, og hvør tann, ið tekur fráskilda kvinnu til ekta, drívur hor.

2

Markus 10:1 Markus

So reistist Hann og fór haðani, gjøgnum landið hinumegin Jordan til tað landið, sum hoyrir til Judea. Aftur savnaðist nógv fólk um Hann, og Hann lærdi tey aftur, sum Hann var vanur.

2

Markus 10:2 Markus

Tá komu Fariseararnir og spurdu Hann – fyri at freista Hann: „Hevur maður loyvi at skiljast frá konu síni?“

2

Markus 10:3 Markus

Hann svaraði teimum: „Hvat boð hevur Móses givið tykkum?“

2

Markus 10:4 Markus

Teir søgdu: „Móses gav loyvi at skriva skilnaðarbræv og skiljast frá henni.“

2

Markus 10:5 Markus

Jesus segði við teir: „Tí hjørtu tykkara eru so hørð, skrivaði hann tykkum hetta boð.

2

Markus 10:6 Markus

Men úr upphavi, táið Gud skapti alt, skapti Hann tey til mann og kvinnu.

2

Markus 10:7 Markus

Tí skal maðurin fara frá faðir sínum og móður síni og halda seg til konu sína,

2

Markus 10:8 Markus

og tey skulu verða eitt hold. So eru tey tá ikki longur tvey, men eitt hold.

2

Markus 10:9 Markus

Tað, sum tí Gud hevur bundið saman, má menniskja ikki skilja sundur.“

2

Markus 10:10 Markus

Heima við hús spurdu lærisveinarnir Hann aftur um hetta.

2

Markus 10:11 Markus

Hann svaraði teimum: „Tann, ið skilst frá konu síni og giftist við aðrari, drívur hor móti henni.

2

Markus 10:12 Markus

Og skilst kona frá manni sínum og giftist við øðrum, drívur hon hor.“

2

Markus 10:13 Markus

Tey bóru smá børn til Hansara, fyri at Hann skuldi nema við tey; men lærisveinarnir høvdu at teimum, ið bóru tey.

2

Markus 10:14 Markus

Táið Jesus sá tað, varð Hann vreiður og segði við teir: „Latið hini smáu børn koma til Mín, forðið teimum ikki! Tí ríki Guds hoyrir slíkum til.

2

Markus 10:15 Markus

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið ikki tekur ímóti ríki Guds eins og lítið barn, skal als ikki koma inn í tað.“

2

Markus 10:16 Markus

So tók Hann tey í favnin, legði hendurnar á tey og signaði tey.

2

Markus 10:17 Markus

Táið Hann tá fór út á vegin, kom ein rennandi, fall á knæ fyri Honum og spurdi Hann: „Góði Meistari, hvat skal eg gera, fyri at eg kann arva ævigt lív?“

2

Markus 10:18 Markus

Jesus segði við hann: „Hví kallar tú Meg góðan? Eingin er góður uttan ein, tað er Gud.

2

Markus 10:19 Markus

Tú veitst boðini: „Tú mást ikki dríva hor“; „tú mást ikki drepa“; „tú mást ikki stjala“; „tú mást ikki bera rangan vitnisburð“; „tú mást ikki gera svik“; „ær faðir tín og móður tína!““

2

Markus 10:20 Markus

Hann svaraði Honum: „Meistari, alt hetta havi eg hildið, frá tí eg var ungur!“

2

Markus 10:21 Markus

Tá hugdi Jesus upp á hann, fekk kærleika til hansara og segði við hann: „Eitt fattast tær: Far avstað, sel alt, ið tú eigur, og gev hinum fátæku tað! So skalt tú eiga skatt í Himli; kom so og fylg Mær!“

2

Markus 10:22 Markus

Men hann varð illa við av hesi talu og fór sorgarfullur burtur; tí hann var ógvuliga ríkur.

2

Markus 10:23 Markus

Tá hugdi Jesus rundan um Seg og segði við lærisveinar Sínar: „Hvussu torført er ikki teimum, ið hava ríkdóm, at koma inn í ríki Guds!“

2

Markus 10:24 Markus

Ræðsla kom á lærisveinarnar av orðum Hansara. Tá tók Jesus aftur til orða og segði við teir: „Børn! Hvussu torført er ikki teimum, ið seta álit sítt á ríkdóm, at koma inn í ríki Guds!

2

Markus 10:25 Markus

Lættari er kameli at fara gjøgnum nálareyga, enn ríkum at fara inn í ríki Guds.“

2

Markus 10:26 Markus

Tá kom ovurhonds ræðsla á teir, og teir søgdu hvør við annan: „Hvør kann tá verða frelstur!“

2

Versir