at læna øðrum pening

Jákupsbrævið 1:20 Jákupsbrævið

Tí vreiði mans avrikar ikki tað, sum rætt er fyri Gudi.

3

Jákupsbrævið 1:21 Jákupsbrævið

Leggið tí av alla óreinsku og allan óndskap, sum enn er eftir, og takið við spakføri móti orðinum, sum plantað er í tykkum, og sum er ment at frelsa sálir tykkara!

3

Jákupsbrævið 1:22 Jákupsbrævið

Men verið gerarar orðsins og ikki bert hoyrarar tess – við tí dára tit tykkum sjálvar!

3

Jákupsbrævið 1:23 Jákupsbrævið

Tí um onkur er hoyrari orðsins og ikki gerari tess, er hann eins og maður, ið hyggur at náttúrliga andliti sínum í spegli.

3

Jákupsbrævið 1:24 Jákupsbrævið

– Hann hyggur at sær sjálvum og fer síðani avstað og gloymir alt fyri eitt, hvussu hann sá út.

3

Jákupsbrævið 1:25 Jákupsbrævið

Men tann, sum skoðar inn í fullkomnu lóg frælsisins – og heldur á við tí, so at hann verður ikki gloymskur hoyrari, men gerari verksins – hann skal vera sælur í verki sínum.

3

Jákupsbrævið 1:26 Jákupsbrævið

Um onkur heldur seg dýrka Gud – og heldur ikki tungu sína í teymum, men dárar hjarta sítt – gudsdýrkan hansara er til einkis.

3

Jákupsbrævið 1:27 Jákupsbrævið

Rein og lýtaleys gudsdýrkan fyri Gudi og Faðirinum er hetta: At vitja faðirleys og einkjur í trongd teirra, og at halda seg ódálkaðan av heiminum.

3

Triðja Mósebók 19:10 Triðja Mósebók

Tú mást ikki henta berini, ið eftir sita á trøunum, táið tú hevur heystað av víngarði tínum, ella henta upp tey, ið niður eru dottin; tey skalt tú lata verða eftir til hin fátæka og hin fremmanda. – Eg eri HARRIN Gud tykkara!

2

Fimta Mósebók 15:1 Fimta Mósebók

„Sjeyndahvørt ár skalt tú lata vera eftirgevingarár.

2

Fimta Mósebók 15:2 Fimta Mósebók

Eftirgevingarárið skal haldast so: Ein og hvør, ið eigur nakað hjá næsta sínum, sum hann hevur lænt honum, skal geva honum tað eftir; hann skal ikki krevja næsta og bróður sín, táið eftirgevingarár er lýst fyri HARRANUM.

2

Fimta Mósebók 15:3 Fimta Mósebók

– Útlendingin kanst tú krevja; men tað, ið tú eigur hjá bróður tínum, skalt tú geva eftir.

2

Fimta Mósebók 15:4 Fimta Mósebók

– Men eingin fátækur verður hjá tær; tí HARRIN Gud tín skal ríkliga signa teg í landinum, sum HARRIN Gud tín gevur tær í arv og ogn

2

Fimta Mósebók 15:5 Fimta Mósebók

– um tú bert hoyrir rødd HARRANS Guds tíns, so tú aktar væl eftir at halda øll hesi boð, sum eg í dag áleggi tær.

2

Fimta Mósebók 15:6 Fimta Mósebók

Tí HARRIN Gud tín skal signa teg, sum Hann hevur lovað tær; tú skalt læna mongum tjóðum, men sjálvur skalt tú ongum noyðast at læna frá, og tú skalt ráða yvir mongum tjóðum, men tær skulu ikki ráða yvir tær.

2

Fimta Mósebók 15:8 Fimta Mósebók

nei, tú skalt lata hondina upp fyri honum og læna honum tað, ið honum fattast, og sum honum tørvar.

2

Fimta Mósebók 15:9 Fimta Mósebók

Varða teg, at ikki ljótur tanki kemur upp í hjarta tínum, so tú sigur: „Nú kemur skjótt sjeynda árið, eftirgevingarárið,“ og tú so hyggur við illum eygum á hin fátæka bróður tín og letur hann einki fáa! Tí hann fer tá at rópa til HARRAN undan tær, og tú fært synd á teg.

2

Fimta Mósebók 15:10 Fimta Mósebók

Av góðum huga skalt tú geva honum, og tað má ikki gera hjarta tínum ilt, táið tú gevur honum; tí so skal HARRIN Gud tín signa teg í øllum arbeiði tínum og í øllum, sum tú fert undir at gera.

2

Fimta Mósebók 15:11 Fimta Mósebók

Tí fátæk koma altíð at vera í landinum; tí gevi eg tær hetta boð: Tú skalt lata upp hondina fyri bróður tínum, fyri hinum treingjandi og fátæka, ið tú hevur í landi tínum.

2

Fimta Mósebók 15:12 Fimta Mósebók

Táið onkur av fólki tínum – hebraiskur maður ella hebraisk kvinna – verður seldur tær, skal hann tæna hjá tær í seks ár, men sjeynda árið skalt tú geva hann frían, so hann kann fara, hvar hann vil.

2

Fimta Mósebók 15:13 Fimta Mósebók

Táið tú gevur hann frían, skalt tú ikki lata hann fara tómhentan frá tær;

2

Fimta Mósebók 15:14 Fimta Mósebók

nei, tú skalt lata hann fáa ríkligt við sær av smáfæi tínum, av treskiplássi tínum og úr vínpersu tíni; av tí, ið HARRIN Gud tín hevur signað teg við, skalt tú geva honum.

2

Fimta Mósebók 15:15 Fimta Mósebók

Tú skalt minnast, at tú hevur sjálvur verið trælur í Egyptalandi, og at HARRIN Gud tín fríaði teg út; tí gevi eg tær hetta boð.

2

Fimta Mósebók 15:16 Fimta Mósebók

Men sigur hann við teg: „Eg havi ikki hug at fara frá tær“ – tí hann hevur tað gott hjá tær og er góður við teg og tíni –

2

Fimta Mósebók 15:17 Fimta Mósebók

so skalt tú taka sýl og stinga hann gjøgnum oyra hansara inn í dyrnar; so skal hann vera trælur tín við alla. Á sama hátt skalt tú gera við trælkvinnu tína.

2

Fimta Mósebók 15:18 Fimta Mósebók

– Lat ikki falla tær tungt at geva hann frían og lata hann fara frá tær! Tí í seks ár hevur hann tænt hjá tær, og daglønt fólk høvdu kostað tær dupult so mikið – og HARRIN Gud tín skal signa teg í øllum, sum tú gert.

2

Fimta Mósebók 15:19 Fimta Mósebók

Alt frumborið av hannslagi, sum kýr tínar kálva, og smáfæ títt lembir, skalt tú halga HARRANUM Gudi tínum; tú skalt ikki nýta hitt frumborna undan kúm tínum at arbeiða við, og tú mást ikki klippa ullina av hinum frumborna undan smáfæi tínum.

2

Fimta Mósebók 15:20 Fimta Mósebók

Fyri ásjón HARRANS Guds tíns skulu tú og hús títt á hvørjum ári eta tað á staðnum, sum HARRIN útvelur.

2

Fimta Mósebók 15:21 Fimta Mósebók

Men er nakað lýti á tí – er tað lamið ella blint, ella hevur tað nakað annað ringt lýti – so skalt tú ikki ofra tað til HARRAN Gud tín.

2

Fimta Mósebók 15:22 Fimta Mósebók

Heima í býum tínum kanst tú eta tað; bæði hin óreini og hin reini kunnu eta tað, sum tað høvdu verið skógargeitir ella hjørtir.

2

Fimta Mósebók 15:23 Fimta Mósebók

Men blóðið mást tú ikki eta; tú skalt lata tað renna út á jørðina sum vatn.“

2

Orðtøkini 24:1 Orðtøkini

Øvunda ikki ónd menniskju, og hav ikki hug at vera við teimum!

2

Orðtøkini 24:2 Orðtøkini

Tí hjarta teirra hugsar bert um yvirgangsverk, og varrar teirra tala vanlukku.

2

Orðtøkini 24:3 Orðtøkini

Við vísdómi verður hús bygt, við viti verður tað grundfest,

2

Orðtøkini 24:4 Orðtøkini

og við kunnskapi verða kømurini fylt við øllum, ið dýrabart er og nógv vert.

2

Orðtøkini 24:5 Orðtøkini

Vísur maður er sterkur, og kønur maður er veldigur í mátti.

2

Orðtøkini 24:6 Orðtøkini

Tú skalt søkja tær góð ráð, táið tú fert í bardaga; tí har sum nógvir ráðgevarar eru, har er frelsa.

2

Orðtøkini 24:7 Orðtøkini

Vísdómur er dáranum ov høgur; í portrinum letur hann ikki upp munnin.

2

Orðtøkini 24:8 Orðtøkini

Tann, sum hevur ilt í huga, verður kallaður svikafullur maður.

2

Orðtøkini 24:9 Orðtøkini

Dárskaparráð er synd, og spottarin er andstygd millum fólk.

2

Orðtøkini 24:10 Orðtøkini

Missir tú mótið, táið neyð kemur á, so hevur tú lítla megi.

2

Orðtøkini 24:11 Orðtøkini

Frels tey, sum verða leidd til deyðan, og halt teimum aftur, sum piprandi fara avstað at verða dripin!

2

Orðtøkini 24:12 Orðtøkini

Um tú sigur: „Ja, men vit vistu tað ikki!“ – man tá ikki Hann skilja tað, Hann sum vigar hjørtuni! Og Hann, sum aktar eftir sál tíni, man Hann ikki vita tað og løna einum og hvørjum aftur eftir verkum hansara!

2

Orðtøkini 24:13 Orðtøkini

Et hunang, sonur mín, tí hann er góður, og hunangsløgur er góma tínum søtur!

2

Orðtøkini 24:14 Orðtøkini

Tú skalt vita, at so gagnligur er vísdómur sál tíni! Hevur tú funnið hann, so hevur tú framtíð, og vón tín skal ikki koma upp í einki.

2

Orðtøkini 24:15 Orðtøkini

Lúr ikki sum gudleysur eftir bústaði hins rættvísa, forkom ikki heimi hansara!

2

Orðtøkini 24:16 Orðtøkini

Tí sjey ferðir fellur hin rættvísi – og kemur aftur á føtur; men gudleys verða rend umkoll, táið vanlukkan kemur.

2

Orðtøkini 24:17 Orðtøkini

Táið fíggindi tín fellur, mást tú ikki vera glaður, og táið hann snávar, má hjarta títt ikki frøast

2

Orðtøkini 24:18 Orðtøkini

– so HARRIN sær tað, og Honum líkar tað illa, og Hann vendir vreiði Síni frá honum!

2

Orðtøkini 24:19 Orðtøkini

Ilskast ikki um hini óndu, og øvunda ikki gudleys!

2