at forða

Markus 4:32 Markus

men táið tað er sáað, veksur tað upp og verður størri enn allar urtirnar og fær stórar greinar, so fuglar himmalsins fáa bygt reiður í skugga tess.“

2

Markus 4:33 Markus

Í mongum slíkum líknilsum talaði Hann orðið til teirra, eftir sum tey vóru før fyri at fata;

2

Markus 4:34 Markus

og uttan líknilsi talaði Hann ikki til teirra; men táið Hann og lærisveinar Hansara vóru einsamallir, legði Hann alt út fyri teimum.

2

Markus 4:35 Markus

Sama dagin, táið kvøldið var komið, segði Hann við teir: „Latið okkum fara yvirum!“

2

Markus 4:36 Markus

So lótu teir fólkið fara og tóku Hann við, sum Hann sat í bátinum; eisini aðrir bátar fylgdust við Honum.

2

Markus 4:37 Markus

Tá kom harður stormur, og sjógvarnir brutu inn í bátin, so hann var um at fyllast.

2

Markus 4:38 Markus

Men sjálvur lá Hann og svav í bakskutinum á kodda. Teir vaktu Hann tá og søgdu við Hann: „Meistari, leggur Tú einki í, at vit ganga burtur?“

2

Markus 4:39 Markus

Tá reistist Hann og hótti at vindinum og segði við vatnið: „Tig, ver stilt!“ Og vindurin datt burtur, og blikalogn varð.

2

Markus 4:40 Markus

So segði Hann við teir: „Hví eru tit so ræddir? Hví hava tit ikki trúgv?“

2

Markus 4:41 Markus

Teir óttaðust stórliga og søgdu hvør við annan: „Hvør er tó hesin, at bæði vindur og vatn eru Honum lýðin?“

2

Markus 10:13 Markus

Tey bóru smá børn til Hansara, fyri at Hann skuldi nema við tey; men lærisveinarnir høvdu at teimum, ið bóru tey.

2

Markus 10:14 Markus

Táið Jesus sá tað, varð Hann vreiður og segði við teir: „Latið hini smáu børn koma til Mín, forðið teimum ikki! Tí ríki Guds hoyrir slíkum til.

2

Lukas 11:52 Lukas

Vei tykkum, tit lógkønu! Tí tit hava tikið burt lykil kunnskaparins; sjálvir eru tit ikki farnir inn, og teimum, ið vildu fara inn, hava tit forðað.“

2

Ápostlasøgan 15:10 Ápostlasøgan

Hví freista tit tá nú Gud við at leggja ok á háls lærisveinanna, sum hvørki fedrar okkara ella vit hava verið mentir at bera!

2

Rómverjabrævið 3:23 Rómverjabrævið

øll hava syndað, og teimum fattast dýrd Guds;

2

Rómverjabrævið 8:28 Rómverjabrævið

Vit vita, at alt samvirkar teimum til góða, sum elska Gud, teimum, ið eftir ráði Hansara eru kallað.

2

Seinna Korintbrævið 11:20 Seinna Korintbrævið

Tit taka tað jú við toli, um onkur ger tykkum til trælir, um onkur etur tykkum upp, um onkur fangar tykkum, um onkur ger seg stóran yvir tykkum, um onkur slær tykkum í andlitið!

2

Fyrra Tessalonikabrævið 2:18 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí vit hava havt í huga at koma til tykkara, eg, Paulus, bæði eina ferð og tvær ferðir; men Satan hevur forðað okkum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Børn míni! Hetta skrivi eg tykkum, fyri at tit skulu ikki synda. Men um onkur syndar, hava vit talsmann hjá Faðirinum, Jesus Kristus, hin rættvísa;

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:2 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hann er bót fyri syndir okkara – og ikki bert fyri okkara, men eisini fyri syndir als heimsins.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:3 Fyrra Jóhannesarbrævið

Av tí vita vit, at vit kenna Hann – av, at vit halda boð Hansara.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:4 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið sigur: „Eg kenni Hann!“ – og heldur ikki boð Hansara – hann er lygnari, og í honum er sannleikin ikki.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:5 Fyrra Jóhannesarbrævið

Men tann, ið heldur orð Hansara, í honum er av sonnum kærleiki Guds vorðin fullkomin. – Av hesum vita vit, at vit eru í Honum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:6 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið sigur seg verða verandi í Honum, er eisini bundin at hava somu atferð sum Hann.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:7 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Tað er ikki nýtt boð, eg skrivi tykkum, men gamalt boð, sum tit hava havt frá upphavi. Hitt gamla boðið er orðið, ið tit hava hoyrt.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:8 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og tó er tað nýtt boð, eg skrivi tykkum, og tað er satt, í Honum og í tykkum; tí myrkrið víkur burt, og hitt sanna ljós skínur longu.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið sigur seg vera í ljósinum – og hatar bróður sín – er í myrkrinum enn.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:10 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tann, ið elskar bróður sín, verður verandi í ljósinum, og í honum er einki ástoyt.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:11 Fyrra Jóhannesarbrævið

Men tann, ið hatar bróður sín, er í myrkrinum og gongur í myrkri; og hann veit ikki, hvar hann fer, tí myrkrið hevur blindað eygu hansara.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:12 Fyrra Jóhannesarbrævið

Eg skrivi til tykkara, børn míni, tí syndir tykkara eru tykkum fyrigivnar fyri navns Hansara skuld.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:13 Fyrra Jóhannesarbrævið

Eg skrivi til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg skrivi til tykkara, tit ungu, tí tit hava sigrað hin illa. Eg havi skrivað til tykkara, børn míni, tí tit kenna Faðirin.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:14 Fyrra Jóhannesarbrævið

Eg havi skrivað til tykkara, tit fedrar, tí tit kenna Hann, sum er frá upphavi. Eg havi skrivað til tykkara, tit ungu, tí tit eru sterk, orð Guds verður verandi í tykkum, og tit hava sigrað hin illa.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:15 Fyrra Jóhannesarbrævið

Elskið ikki heimin, ei heldur tað, sum í heiminum er! Um onkur elskar heimin, er kærleiki Faðirsins ikki í honum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:16 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tí alt, sum í heiminum er – lystur holdsins, lystur eygnanna og stoltleiki lívsins – er ikki av Faðirinum, men av heiminum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:17 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og heimurin forgongur, og lystur hansara; men tann, ið ger vilja Guds, verður í allar ævir.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:18 Fyrra Jóhannesarbrævið

Børn míni! Tað er síðsti tími. Tit hava jú hoyrt, at Antikristus kemur, og longu nú eru nógvir antikristar komnir; av tí síggja vit, at tað er síðsti tími.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:19 Fyrra Jóhannesarbrævið

Teir eru farnir út frá okkum – men teir vóru ikki av okkum; tí høvdu teir verið av okkum, so høvdu teir verðið verandi hjá okkum. Men tað skuldi verða opinbert, at ikki allir eru av okkum!

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:20 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit hava salving frá hinum Heilaga og vita alt.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:21 Fyrra Jóhannesarbrævið

Eg havi ikki skrivað til tykkara, fyri tað at tit ikki kenna sannleikan, men tí tit kenna hann og vita, at eingin lygn er av sannleikanum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:22 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hvør er lygnarin, uttan tann, ið noktar, at Jesus er Kristus! Hesin er Antikristus – hann, ið avnoktar Faðirin og Sonin.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:23 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hvør tann, ið avnoktar Sonin, hevur heldur ikki Faðirin; tann, ið játtar Sonin, hevur eisini Faðirin.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:24 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tað, sum tit hoyrdu frá upphavi, verði verandi í tykkum! Verður tað verandi í tykkum, sum tit hoyrdu frá upphavi, so skulu eisini tit verða verandi í Syninum og í Faðirinum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:25 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hetta er lyftið, Hann lovaði okkum: Hitt æviga lív.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:26 Fyrra Jóhannesarbrævið

Hetta havi eg skrivað tykkum viðvíkjandi teimum, ið villleiða tykkum.

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:27 Fyrra Jóhannesarbrævið

Men tit – salvingin, ið tit fingu frá Honum, verður verandi í tykkum; og tykkum nýtist ikki, at nakar lærir tykkum; tí sum salving Hansara lærir tykkum alt, so er tað – satt og ikki lygn. Og verðið verandi í Honum, so sum hon hevur lært tykkum!

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:28 Fyrra Jóhannesarbrævið

Og nú, børn míni, verðið verandi í Honum, so vit, táið Hann opinberast, kunnu hava dirvi og ikki verða til skammar fyri Honum í komu Hansara!

2

Fyrra Jóhannesarbrævið 2:29 Fyrra Jóhannesarbrævið

Vita tit, at Hann er rættvísur, so vita tit eisini, at hvør tann, ið ger rættvísi, er føddur av Honum.

2

Versir