vørður bróður míns

Fyrsta Mósebók 4:9 Fyrsta Mósebók

Tá segði HARRIN við Káin: „Hvar er Ábel, bróðir tín?“ Hann svaraði: „Tað veit eg ikki! Skal eg ansa eftir bróður!“

5

Galatiabrævið 6:2 Galatiabrævið

Berið hvør annars byrðar, og uppfyllið soleiðis lóg Kristusar!

5

Matteus 25:35 Matteus

Tí Eg var svangur, og tit góvu Mær at eta; Eg var tystur, og tit góvu Mær at drekka; Eg var fremmandur, og tit tóku ímóti Mær;

3

Fyrsta Mósebók 4:1 Fyrsta Mósebók

Ádam helt seg til konu sína Evu, og hon varð við barn og átti Káin; tá segði hon: „Eg havi fingið son við hjálp HARRANS.“

2

Fyrsta Mósebók 4:2 Fyrsta Mósebók

Framvegis átti hon bróður hansara Ábel. Ábel varð seyðamaður, men Káin dýrkaði jørðina.

2

Fyrsta Mósebók 4:3 Fyrsta Mósebók

Táið ein tíð var liðin, bar Káin HARRANUM fram eitt offur av grøðini av jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 4:4 Fyrsta Mósebók

Eisini Ábel bar offur fram – av teimum frumbornu í fylgi sínum og av fiti teirra. HARRIN hugdi á Ábel og offur hansara.

2

Fyrsta Mósebók 4:5 Fyrsta Mósebók

Men á Káin og offur hansara hugdi Hann ikki. Tá kom ógvuliga ilt í Káin, og andlit hansara varð dapurt.

2

Fyrsta Mósebók 4:6 Fyrsta Mósebók

HARRIN segði tá við Káin: „Hví ert tú illur, og hví er andlit títt so dapurt?

2

Fyrsta Mósebók 4:7 Fyrsta Mósebók

Er tað ikki so, at gert tú rætt, so kanst tú treystliga hyggja upp! Og gert tú ikki rætt, so liggur syndin fyri durunum, og hon tráar eftir tær; men tú skalt ráða yvir henni.“

2

Fyrsta Mósebók 4:8 Fyrsta Mósebók

Men Káin segði við Ábel, bróður sín: „Lat okkum fara út á markina!“ Og meðan teir vóru úti á markini, leyp Káin á Ábel, bróður sín, og drap hann.

2

Fyrsta Mósebók 4:10 Fyrsta Mósebók

Men Hann segði: „Hvat er tað, ið tú hevur gjørt! Blóð bróður tíns rópar til Mín av jørðini.

2

Fyrsta Mósebók 4:11 Fyrsta Mósebók

So skalt tú nú vera bannlýstur av jørðini, sum læt upp munn sín og av hond tíni tók ímóti blóði bróður tíns.

2

Fyrsta Mósebók 4:12 Fyrsta Mósebók

Táið tú dýrkar jørðina, skal hon ikki longur geva tær grøði sína; umflakkandi og heimleysur skalt tú vera á jørðini.“

2

Fyrsta Mósebók 4:13 Fyrsta Mósebók

Tá segði Káin við HARRAN: „Straff mín er størri, enn eg eri mentur at bera!

2

Fyrsta Mósebók 4:14 Fyrsta Mósebók

Táið Tú nú rekur meg burtur av jørðini, og eg má krógva meg fyri ásjón Tíni og flakka heimleysur um á jørðini, so verður tað jú so, at hvør tann, ið hittir meg, hann drepur meg!“

2

Fyrsta Mósebók 4:15 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN segði við hann: „Nei! Tí drepur nakar Káin, so skal hann verða hevndur sjeyfalt.“ Og HARRIN gav Káini merki, fyri at eingin, ið hitti hann, skuldi drepa hann.

2

Fyrsta Mósebók 4:16 Fyrsta Mósebók

So fór Káin burtur frá ásjón HARRANS og búsettist í landinum Nod, eystan fyri Eden.

2

Fyrsta Mósebók 4:17 Fyrsta Mósebók

Káin helt seg til konu sína, og hon varð við barn og átti Hanok. Hann bygdi bý og kallaði hann Hanok eftir syni sínum.

2

Fyrsta Mósebók 4:18 Fyrsta Mósebók

Hanok fekk son, Irad; Irad fekk Mehujael; Mehujael fekk Metusael; Metusael fekk Lemek.

2

Fyrsta Mósebók 4:19 Fyrsta Mósebók

Lemek fekk sær tvær konur; onnur æt Ada, onnur Zilla.

2

Fyrsta Mósebók 4:20 Fyrsta Mósebók

Ada átti Jabal; hann varð ættarfaðir teirra, sum búgva í tjøldum og hava fæ.

2

Fyrsta Mósebók 4:21 Fyrsta Mósebók

Bróðir hansara æt Jubal; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið spæla á hørpu og floytu.

2

Fyrsta Mósebók 4:22 Fyrsta Mósebók

Eisini Zilla fekk son, Tubalkáin; hann varð ættarfaðir at øllum teimum, ið smíða kopar og jarn. Systir Tubalkáin var Na’ama.

2

Fyrsta Mósebók 4:23 Fyrsta Mósebók

Lemek segði við konur sínar: „Ada og Zilla, hoyrið orð míni, konur Lemek, lurtið eftir tí, ið eg sigi: Eg drepi ein mann fyri hvørt sár, ið eg fái, og ein drong fyri hvørt skursl, ið eg fái!

2

Fyrsta Mósebók 4:24 Fyrsta Mósebók

Tí verður Káin hevndur sjeyfalt, so verður Lemek hevndur 77 ferðir!“

2

Fyrsta Mósebók 4:25 Fyrsta Mósebók

Ádam helt seg aftur til konu sína, og hon átti son, sum hon gav navnið Set; „tí“ – segði hon – „Gud hevur givið mær ein annan son í staðin fyri Ábel, sum Káin drap.“

2

Fyrsta Mósebók 4:26 Fyrsta Mósebók

Eisini Set fekk son, og hann gav honum navnið Enos; um ta tíðina varð byrjað at ákalla navn HARRANS.

2

Sálmarnir 82:1 Sálmarnir

Sálmur. Eftir Asaf. Gud stígur fram í samkomu Guds, mitt ímillum gudar heldur Hann dóm:

2

Sálmarnir 82:2 Sálmarnir

„Hvussu leingi ætla tit at døma órættiliga og halda við hinum gudleysu?“ – Sela.

2

Sálmarnir 82:3 Sálmarnir

„Latið hin arma og faðirleysa fáa rætt, dømið hin neyðstadda og fátæka frían!

2

Sálmarnir 82:4 Sálmarnir

Bjargið hinum arma og fátæka, frelsið hann úr hond hinna gudleysu!

2

Sálmarnir 82:5 Sálmarnir

– Men teir skilja einki og sansa einki, teir ganga í myrkri; allir grundvøllir jarðarinnar riða.

2

Sálmarnir 82:6 Sálmarnir

Eg havi sagt: „Tit eru gudar, tit eru allir synir hins Hægsta.“

2

Sálmarnir 82:7 Sálmarnir

Men sanniliga, sum menniskju skulu tit doyggja, og sum ein av høvdingunum skulu tit falla!“

2

Sálmarnir 82:8 Sálmarnir

Reis Teg, Gud, døm jørðina, tí við arvarætti ræður Tú yvir øllum fólkunum!

2

Jóhannes 3:16 Jóhannes

Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.

2

Rómverjabrævið 12:17 Rómverjabrævið

Lønið ongum ilt fyri ilt! Leggið tykkum eftir tí, sum gott er í eygum alra menniskja!

2

Rómverjabrævið 12:18 Rómverjabrævið

Er tað møguligt – so langt sum til tykkara stendur – so haldið frið við øll menniskju!

2

Rómverjabrævið 12:19 Rómverjabrævið

Hevnið tykkum ikki sjálv, tit elskaðu, nei, gevið vreiðini rúm! Tí skrivað er: „Mær hoyrir hevndin til, Eg skal løna aftur! sigur Harrin.“

2

Rómverjabrævið 12:20 Rómverjabrævið

„Er tí fíggindi tín svangur, so gev honum at eta, er hann tystur, so gev honum at drekka! Tí táið tú hetta gert, savnar tú gløðandi kol á høvd hansara.“

2

Rómverjabrævið 12:21 Rómverjabrævið

Lat teg ikki vinna av hinum illa, nei, vinn hitt illa við góðum!

2

Rómverjabrævið 14:19 Rómverjabrævið

Latið okkum tí stevna eftir tí, sum er til frið og til uppbygging hvørs annars!

2

Hebrearabrævið 13:1 Hebrearabrævið

Bróðurkærleikin vari við!

2

Jákupsbrævið 5:16 Jákupsbrævið

Játtið tí syndirnar hvør fyri øðrum, og biðið hvør fyri øðrum, fyri at tit kunnu verða grødd! Bøn, biðin av rættvísum manni, avrikar nógv, táið hon verður biðin við kraft.

2

Fyrra Pætursbrævið 3:8 Fyrra Pætursbrævið

Og seinast: Verið øll samsint, samlíðandi, elskið brøðurnar, verið miskunnsom, eyðmjúk!

2