vitleysur
47 versir um "vitleysur"
Versir
Síða 1 av 1Jóhannes 10:20 Jóhannes
Nógvir av teimum søgdu: „Hann er settur av illum anda og frá Sær sjálvum! Hví lurta tit eftir Honum!“
Prædikarin 10:13 Prædikarin
tos hansara byrjar við dárskapi og endar í ringasta vitloysi.
Fyrra Tessalonikabrævið 4:4 Fyrra Tessalonikabrævið
at ein og hvør tykkara veit at vinna sína egnu konu í heilagleika og æru,
Fyrra Timoteusarbrævið 6:4 Fyrra Timoteusarbrævið
so er hann uppblástur, tóat hann einki skilir, men er sjúkur eftir trætum og orðastríði, sum volda øvund, kjak, speireking, óndan illgruna,
Fimta Mósebók 22:29 Fimta Mósebók
skal maðurin, ið lá hjá henni, lata faðir gentuna fáa 50 seklar av silvuri, og hann skal taka hana til konu, afturfyri at hann neyðtók hana; hann má ikki skilja seg frá henni, so leingi sum hann livir.
Orðtøkini 23:33 Orðtøkini
eygu tíni fara at hyggja eftir fremmandum kvinnum, og hjarta títt fer at tala tað, ið rangvørgt er.
Ápostlasøgan 26:24 Ápostlasøgan
Táið hann á henda hátt vardi seg, segði Festus hart: „Tú ert frá tær sjálvum, Paulus! Hesin nógvi lærdómur ger teg svakan!“
Ápostlasøgan 26:25 Ápostlasøgan
Men Paulus svaraði: „Eg eri ikki frá mær sjálvum, mektigasti Festus, nei, eg tali sonn orð við góðum skili!
Rómverjabrævið 1:1 Rómverjabrævið
Paulus, tænari Jesu Krists, kallaður til ápostul, kosin at kunngera evangelium Guds,
Rómverjabrævið 1:2 Rómverjabrævið
sum Hann frammanundan í heilagum skriftum hevði lovað við profetum Sínum,
Rómverjabrævið 1:3 Rómverjabrævið
um Son Hansara, sum eftir holdinum er føddur av ætt Dávids,
Rómverjabrævið 1:4 Rómverjabrævið
og sum eftir Anda heilagleikans er við kraft prógvaður at vera Sonur Guds við uppreisn frá hinum deyðu – Jesus Kristus, Harra okkara.
Rómverjabrævið 1:5 Rómverjabrævið
Við Honum hava vit fingið náði og ápostlaembæti til at virka trúarlýdni millum øll heidningafólkini – navni Hansara til heiður;
Rómverjabrævið 1:6 Rómverjabrævið
millum teirra eru tit við – hini kallaðu Jesu Krists.
Rómverjabrævið 1:7 Rómverjabrævið
– Til øll hini elskaðu Guds, sum í Róm eru, kallað, heilag: Náði veri við tykkum, og friður frá Gudi, Faðir okkara, og Harranum Jesusi Kristi!
Rómverjabrævið 1:8 Rómverjabrævið
Fyrst takki eg Gudi mínum við Jesusi Kristi fyri tykkum øll, at trúgv tykkara er tiltikin um allan heimin.
Rómverjabrævið 1:9 Rómverjabrævið
Tí Gud, sum eg í anda mínum tæni í evangeliinum um Son Hansara, er vitni mítt, hvussu eg uttan íhald minnist tykkum
Rómverjabrævið 1:10 Rómverjabrævið
og altíð í bønum mínum biði um, at mær tó til endan einaferð skal eydnast, eftir vilja Guds, at koma til tykkara.
Rómverjabrævið 1:11 Rómverjabrævið
Tí mær leingist at síggja tykkum, fyri at eg kann lata tykkum fáa part í onkrari andaligari náðigávu, so tit kunnu styrkjast
Rómverjabrævið 1:12 Rómverjabrævið
– eg meini við: At eg hjá tykkum kann verða lívgaður saman við tykkum við felags trúgv okkara, tykkara og míni.
Rómverjabrævið 1:13 Rómverjabrævið
Eg vil ikki, brøður, at tit skulu vera óvitandi um, at eg mangan havi ætlað at koma til tykkara – men higartil havi eg verið hindraður – so eg kundi fingið nakað av ávøksti, eisini tykkara millum, eins og millum hini heidningafólkini.
Rómverjabrævið 1:14 Rómverjabrævið
Eg standi í skuld, bæði til Grikkar og aðrar tjóðir, bæði til vís og fávís.
Rómverjabrævið 1:15 Rómverjabrævið
Eg eri tí – fyri mín part – til reiðar at kunngera evangeliið, eisini fyri tykkum, sum eru í Róm.
Rómverjabrævið 1:16 Rómverjabrævið
Tí eg skammist ikki við evangeliið; tað er jú kraft Guds, hvørjum tí til frelsu, sum trýr, bæði Jøda – fyrst – og Grikka.
Rómverjabrævið 1:17 Rómverjabrævið
Rættvísi Guds av trúgv opinberast í tí fyri trúgv – sum skrivað er: „Hin rættvísi skal liva av trúgv.“
Rómverjabrævið 1:18 Rómverjabrævið
Tí vreiði Guds verður opinberað av Himli yvir alt gudloysi og alla órættvísi menniskja, sum við órættvísi kúga sannleikan.
Rómverjabrævið 1:19 Rómverjabrævið
Tað, sum vitast kann um Gud, liggur teimum jú opið; Gud hevur gjørt teimum tað opinbert.
Rómverjabrævið 1:20 Rómverjabrævið
Ósjónliga vera Hansara, bæði æviga kraft og guddómleiki Hansara, sæst frá skapan heimsins; tað skilst av verkum Hansara; tey hava tí onga avsakan.
Rómverjabrævið 1:21 Rómverjabrævið
Tí hóast tey kendu Gud, ærdu tey Hann ikki sum Gud og takkaðu Honum ikki, men vórðu fáfongd í hugsanum sínum, og í dárahjarta teirra gjørdist myrkt.
Rómverjabrævið 1:22 Rómverjabrævið
Meðan tey róstu sær av at vera vís, vórðu tey dárar
Rómverjabrævið 1:23 Rómverjabrævið
og skiftu dýrd hins ódeyðiliga Guds um við mynd, ið líktist deyðiligum menniskja og fuglum, fýrføttum dýrum og skriðdýrum.
Rómverjabrævið 1:24 Rómverjabrævið
Tí gav Gud tey eisini upp í hjartans lystir teirra til óreinsku, til at vanæra likam síni hvørt við øðrum.
Rómverjabrævið 1:25 Rómverjabrævið
Tey høvdu jú skift sannleika Guds um við lygn og ærdu og dýrkaðu skapningin fram um skaparan, Hann, sum hálovaður er í allar ævir. Amen.
Rómverjabrævið 1:26 Rómverjabrævið
Tí gav Gud tey upp til vanærandi lystir: Kvinnur teirra skiftu hin náttúrliga umgangin um við tann, sum er ímóti náttúruni;
Rómverjabrævið 1:27 Rómverjabrævið
og somuleiðis hildu eisini menninir uppat við hinum náttúrliga umganginum við kvinnuna og brendu í lysti sínum hvør eftir øðrum, so at menn drivu skemdarverk við monnum – og fingu á sær sjálvum lønina fyri villu sína – sum rætt var.
Rómverjabrævið 1:28 Rómverjabrævið
Og sum tey hildu tað einki vera vert at hava kunnskapin um Gud, so gav eisini Gud tey upp til sinni, ið einki er vert, til at gera tað, sum ósømiligt er
Rómverjabrævið 1:29 Rómverjabrævið
– fylt upp av alskyns órættvísi, ilsku, havisjúku, óndskapi; tey eru full av øvund, morði, klandri, sviki, rangvørgum sinni;
Rómverjabrævið 1:30 Rómverjabrævið
tey eru oyrnatutl, baktalarar, gudhatarar, yvirgangskroppar, hugmóðig, geiparar, duga væl at finna upp ilt, foreldrum ólýðin,
Rómverjabrævið 1:31 Rómverjabrævið
skilaleys, trúleys, kærleiksleys, miskunnarleys.
Rómverjabrævið 1:32 Rómverjabrævið
Og tóat tey kenna rættvísa dóm Guds, at tey, sum slíkt gera, eru deyðasek, gera tey tað kortini ikki bert, men halda eisini við teimum, sum gera tað.
Fyrra Korintbrævið 14:23 Fyrra Korintbrævið
Um nú øll samkoman heldur fund, og allir tala í tungum – og so ólærd ella vantrúgvandi koma inn, fara tey tá ikki at siga, at tit eru frá tykkum sjálvum!
Seinna Korintbrævið 5:13 Seinna Korintbrævið
Tí vóru vit „frá okkum sjálvum“, so var tað fyri Guds skuld, og hava vit skil okkara, so er tað fyri tykkara skuld.
Seinna Kongabók 9:11 Seinna Kongabók
Táið Jehu kom út til menn harra síns, spurdu teir hann: „Veit væl við? Hví kom hasin vitleysi maðurin til tín?“ Hann svaraði: „Tit kenna jú mannin og møsn hansara!“
Jeremias 29:26 Jeremias
„HARRIN hevur sett teg til prest í stað Jójada prests, so umsjónarmenn skulu vera í húsi HARRANS yvir øllum, sum eru óðir og fáast við at profetera – slíkar skalt tú seta í stokk og hálsjarn!
Jóhannes 3:16 Jóhannes
Tí so elskaði Gud heimin, at Hann gav Son Sín, hin einborna, fyri at hvør tann, ið trýr á Hann, skal ikki fortapast, men hava ævigt lív.
Jóhannes 3:17 Jóhannes
Ikki sendi Gud Son Sín í heimin, fyri at Hann skal døma heimin, men fyri at heimurin skal verða frelstur við Honum.
Ápostlasøgan 12:15 Ápostlasøgan
Tá søgdu tey við hana: „Tú ert í ørviti!“ Men hon segði, at tað skuldu tey trúgva, at so var. Tá søgdu tey: „Tað er eingil hansara!“