vígsla til tænastu
43 versir um "vígsla til tænastu"
Versir
Síða 1 av 1Jóhannes 15:16 Jóhannes
Tit hava ikki útvalt Meg, nei, Eg havi útvalt tykkum; og Eg havi sett tykkum til tað, at tit skulu fara út og bera ávøkst, og ávøkstur tykkara skal vara við, so Faðirin kann geva tykkum alt, sum tit biðja Hann um í navni Mínum.
Seinna Timoteusarbrævið 2:15 Seinna Timoteusarbrævið
Ger tær ómak at vísa teg sjálvan fram sum ein, ið royndur er fyri Gudi, sum arbeiðsmann, ið einki hevur at skammast við, sum lærir sannleiksorðið rætt!
Efesusbrævið 4:1 Efesusbrævið
Eg áminni tykkum tí, eg, fangin í Harranum, at liva kallinum verdiga, sum tit vórðu kallað við,
Efesusbrævið 4:2 Efesusbrævið
við øllum eyðmjúkleika og spakføri, við langmóði, so tit í kærleika umbera hvørt annað
Efesusbrævið 4:3 Efesusbrævið
og leggja tykkum eina við at verða verandi í einleika Andans í bandi friðarins:
Efesusbrævið 4:4 Efesusbrævið
Eitt likam og ein Andi, eins og tit eru kallað til eina vón í kalli tykkara,
Efesusbrævið 4:5 Efesusbrævið
ein Harri, ein trúgv, ein dópur,
Efesusbrævið 4:6 Efesusbrævið
ein Gud, Faðir alra, sum er yvir øllum, við øllum og í øllum.
Efesusbrævið 4:7 Efesusbrævið
Men hvørjum einstøkum av okkum varð náðin givin eftir máli gávu Kristusar.
Efesusbrævið 4:8 Efesusbrævið
Tí sigur skriftin: „Hann fór upp á hæddina, førdi fangar burtur og gav menniskjunum gávur.“
Efesusbrævið 4:9 Efesusbrævið
Hetta orð: „Hann fór upp“ – hvat er tað annað, enn at Hann fyrst fór niður til hinar lægru partar jarðarinnar!
Efesusbrævið 4:10 Efesusbrævið
Hann, sum niður fór, er eisini tann, sum upp fór – yvir allar himlar, fyri at Hann skuldi fylla alt.
Efesusbrævið 4:11 Efesusbrævið
Og Hann gav okkum – nakrar til ápostlar, nakrar til profetar, nakrar til evangelistar, nakrar til hirðar og lærarar,
Efesusbrævið 4:12 Efesusbrævið
fyri at hini heilagu skuldu verða gjørd fullkomin til tænastuverk, likami Kristusar til uppbygging,
Efesusbrævið 4:13 Efesusbrævið
inntil vit øll vinna fram til at vera eitt í trúnni á Son Guds og kunnskapinum um Hann, til at vera fullvaksnir menn, til vakstarmark fyllingar Krists.
Efesusbrævið 4:14 Efesusbrævið
So skulu vit tá ikki longur vera børn og lata okkum kasta og reka higar og hagar av hvørjum lærdómsvindi, tøld av snildum menniskjum við svikabrøgdum villunnar.
Efesusbrævið 4:15 Efesusbrævið
Nei, sannleikanum trúgv í kærleika skulu vit á allan hátt vaksa upp til Hansara, sum er høvdið, Kristus.
Efesusbrævið 4:16 Efesusbrævið
Tí út frá Honum verður alt likamið samanbundið og samanknýtt við hvørjum bandi, ið Hann gevur, og soleiðis veksur tað vøkst sín sum likam til uppbygging í kærleika, alt eftir teirri virkan, ið tilmáld er hvørjum parti fyri seg.
Efesusbrævið 4:17 Efesusbrævið
Hetta sigi eg tá og vitni í Harranum, at tit mugu ikki longur liva, sum heidningarnir liva í tómleika sinnis síns.
Efesusbrævið 4:18 Efesusbrævið
Tí teir eru blindaðir í hugsan síni og gjørdir lívi Guds fremmandir. Hetta stendst av vankunnleikanum, sum teir liva í, av tí at hjarta teirra er forherðað.
Efesusbrævið 4:19 Efesusbrævið
Teir hava jú kensluleysir givið seg upp til skammloysi, so teir í havisjúku dríva alla óreinsku.
Efesusbrævið 4:20 Efesusbrævið
Men tit hava ikki soleiðis lært um Kristus,
Efesusbrævið 4:21 Efesusbrævið
so satt sum tit hava hoyrt um Hann og eru upplærd í Honum, soleiðis sum sannleiki er í Jesusi –
Efesusbrævið 4:22 Efesusbrævið
at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum,
Efesusbrævið 4:23 Efesusbrævið
endurnýggjast í anda sinnis tykkara
Efesusbrævið 4:24 Efesusbrævið
og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans.
Efesusbrævið 4:25 Efesusbrævið
Leggið tí lygnina av og talið sannleika, hvør við næsta sín, við tað at vit eru hvør annars limir!
Efesusbrævið 4:26 Efesusbrævið
Verða tit ill, so syndið ikki, latið ikki sólina seta yvir vreiði tykkara –
Efesusbrævið 4:27 Efesusbrævið
og gevið ikki Djevulinum rúm!
Efesusbrævið 4:28 Efesusbrævið
Tann, ið stolið hevur, stjali ikki longur, men arbeiði heldur og geri við hondum sínum tað, sum gott er, so hann kann hava nakað at geva tí, ið treingir!
Efesusbrævið 4:29 Efesusbrævið
Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!
Efesusbrævið 4:30 Efesusbrævið
Gerið ikki Heilaga Anda Guds sorg, Honum, sum tit eru innsiglað við til endurloysingardagin!
Efesusbrævið 4:31 Efesusbrævið
Allur beiskleiki, alt illsinni, øll vreiði, allur gangur og øll háðan veri langt frá tykkum, somuleiðis allur óndskapur!
Efesusbrævið 4:32 Efesusbrævið
Verið í tann stað góð hvørt við annað, miskunnsom, so tit fyrigeva hvørt øðrum, eins og Gud hevur fyrigivið tykkum í Kristusi!
Fyrra Timoteusarbrævið 1:12 Fyrra Timoteusarbrævið
Eg takki Honum, sum gav mær kraft, Kristi Jesusi, Harra okkara, at Hann roknaði meg trúgvan og setti meg til tænastuna,
Fyrra Timoteusarbrævið 5:22 Fyrra Timoteusarbrævið
Ver ikki skjótur at leggja hendurnar á nakran, hav ikki lut í syndum annara – halt teg sjálvan reinan!
Jóhannes 15:14 Jóhannes
Gera tit tað, sum Eg gevi tykkum boð um, eru tit vinir Mínir.
Jóhannes 15:15 Jóhannes
Eg kalli tykkum ikki longur tænarar; tí tænarin veit ikki, hvat harri hansara ger; nei, tykkum havi Eg kallað vinir; tí alt tað, sum Eg havi hoyrt av Faðir Mínum, havi Eg kunngjørt tykkum.
Jóhannes 15:17 Jóhannes
Hetta er boð Mítt, at tit skulu elska hvør annan.
Ápostlasøgan 6:3 Ápostlasøgan
Útveljið tí millum tykkara, brøður, sjey menn, sum hava góðan vitnisburð um seg og eru fullir av Anda og vísdómi! Teir skulu vit so seta at røkja hetta starv.
Ápostlasøgan 14:23 Ápostlasøgan
So valdu teir teimum elstar í hvørji samkomu og fingu síðani við bøn og føstu Harranum tey, Honum, sum tey høvdu fest trúgv á.
Titusarbrævið 1:5 Titusarbrævið
Tí var tað, eg læt teg verða eftir á Kreta – at tú skuldi fáa skil á tí, sum eftir var at gera, og seta inn elstar í hvørjum býi, soleiðis sum eg álegði tær,
Fyrra Pætursbrævið 2:5 Fyrra Pætursbrævið
og latið tykkum sjálv – sum livandi steinar – byggja upp til andaligt hús, heilagan prestaskap, at bera fram andalig offur, sum við Jesusi Kristi toknast Gudi!