Veiðimenn

Sálmur. Eftir Dávid. HARRIN er hirði mín; mær fattast einki.

2

Hann letur meg liggja á grønum eingjum, leiðir meg at hvíldarvøtnum;

2

Hann lívgar sál mína, Hann leiðir meg eftir røttum leiðum – fyri navns Síns skuld.

2

Um eg so skal ganga í dali deyðaskuggans, óttist eg einki ilt; tí Tú ert við mær, keppur Tín og stavur Tín, teir ugga meg.

2

Tú borðreiðir fyri mær, beint fyri eygum fígginda mína; Tú salvar høvd mítt við olju; tað rennur út av steypi mínum.

2

Einki uttan gott og náði skal fylgja mær, allar dagar eg livi, og eg skal búgva í húsi HARRANS allar ævir.

2

Sum hirði røktar Hann fylgi Sítt, í arm Sín savnar Hann lombini, og í favninum ber Hann tey; lambærnar leiðir Hann.

2

Eg eri hin góði hirði; hin góði hirði gevur lív Sítt fyri seyðin.

2

Eg eri hin góði hirði, og Eg kenni Míni og eri kendur av Mínum,

2

Tit vóru jú sum seyður, ið vilstur er, men hava nú vent við til hirða og umsjónarmann sálna tykkara.

2