vasectomia

Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók

Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“

9

Fimta Mósebók 23:1 Fimta Mósebók

„Eingin, ið geldur er – tað veri nú við kroysting ella við skurði – má vera í samkomu HARRANS.

9

Fyrsta Mósebók 38:8 Fyrsta Mósebók

Tá segði Juda við Onan: „Far inn til bróðurkonu tína og tak hana til ekta í bróður tíns stað og reis bróður tínum avkom upp!“

7

Fyrsta Mósebók 38:9 Fyrsta Mósebók

Men við tað at Onan visti, at avkomið ikki skuldi hoyra honum til, læt hann, hvørja ferð hann gekk inn til bróðurkonu sína, sáðið spillast á jørðina – fyri ikki at fáa bróður sínum avkom.

7

Fyrsta Mósebók 38:10 Fyrsta Mósebók

Men hetta, ið hann gjørdi, var ónt í eygum HARRANS; tí læt Hann eisini hann doyggja.

7

Sálmarnir 127:3 Sálmarnir

Børn eru gáva HARRANS, lívsfrukt er løn.

7

Sálmarnir 127:4 Sálmarnir

Sum pílar í hond hins veldiga kappa eru synir, ið ein fær í ungdóminum.

7

Sálmarnir 127:5 Sálmarnir

Lukkuligur er tann maður, ið hevur pílahúsan fullan av teimum; teir verða ikki til skammar, táið teir tala við fíggindar í portrinum.

7

Fyrsta Mósebók 9:1 Fyrsta Mósebók

Gud signaði nú Nóa og synir hansara og segði við teir: „Nørist, vaksið í tali, og fyllið jørðina!

3

Triðja Mósebók 22:24 Triðja Mósebók

Kríatúr, sum eistuni eru kleimd, kroyst, avslitin ella burturskorin á, mugu tit ikki ofra HARRANUM; slíkt mugu tit ikki gera í landi tykkara!

3

Matteus 19:12 Matteus

Tí geldingar eru, sum eru føddir so úr móðurlívi; geldingar eru, sum eru geldir av menniskjum; og geldingar eru, sum hava gelt seg sjálvar fyri Himmiríkis ríkis skuld. Tann, ið kann fata hetta orð, hann fati tað!“

3

Triðja Mósebók 21:17 Triðja Mósebók

„Tala við Áron og sig: „Eingin av avkomi tínum – nú ella í komandi tíðum – sum brekaður er, má stíga fram at bera fram mat Guds síns;

2

Triðja Mósebók 21:18 Triðja Mósebók

tað má eingin, sum brekaður er, hvørki blindur, lamin ella ein, sum hevur lýti í andlitinum, ella sum hevur lim, ið er ov stórur,

2

Triðja Mósebók 21:19 Triðja Mósebók

eingin, sum hevur brotið arm ella bein,

2

Triðja Mósebók 21:20 Triðja Mósebók

eingin, sum er kúlutur ella dvørgvaksin, eingin, sum hevur plett á eyganum, skrubb ella annað útbrot, ella sum eistuni eru kroyst á.

2

Triðja Mósebók 21:21 Triðja Mósebók

Eingin eftirkomari Árons prests, sum brekaður er, má stíga fram at bera fram eldoffur HARRANS; hann er brekaður, hann má ikki stíga fram at bera fram mat Guds síns!

2

Triðja Mósebók 21:22 Triðja Mósebók

Hann kann eta mat Guds síns, bæði hitt háheilaga og hitt heilaga;

2

Triðja Mósebók 21:23 Triðja Mósebók

men við tað at hann er brekaður, má hann ikki koma at forhanginum og fara fram at altarinum; tí so vanhalgar hann heilagu lutir Mínar. – Tí Eg eri HARRIN, sum halgar teir!““

2

Esaias 56:3 Esaias

Hin fremmandi, ið heldur seg til HARRAN, má ikki siga: „HARRIN fer vist at skilja meg frá fólki Sínum!“ Og geldingurin má ikki siga: „Eg eri følnað træ!“

2

Esaias 56:4 Esaias

Tí so sigur HARRIN: Geldingunum, ið vilja halda sabbatar Mínar, velja tað, ið Mær líkar, og halda fast við sáttmála Mín,

2

Esaias 56:5 Esaias

teimum skal Eg í húsi Mínum og innan fyri múrar Mínar geva minni og navn, sum er betri enn synir og døtur – Eg skal geva teimum ævigt navn, sum ikki skal verða útstrikað.

2

Malakias 2:15 Malakias

„Men hevur ikki ein* gjørt so og ikki doyð kortini!“ – Men hvat gjørdi hesin eini! Hann vildi fáa ættina, ið Gud hevði lovað honum;** men tit skulu varða lív tykkara, og konu ungdóms tíns mást tú ikki vera trúleysur.

2

Fyrra Korintbrævið 7:1 Fyrra Korintbrævið

Nú, viðvíkjandi tí, sum tit skrivaðu um, so er tað manni gott, ikki at nema kvinnu.

2

Fyrra Korintbrævið 7:2 Fyrra Korintbrævið

Men fyri siðloysis skuld havi hvør maður sína egnu konu, og hvør kvinna sín egna mann!

2

Fyrra Korintbrævið 7:3 Fyrra Korintbrævið

Maðurin geri konuni skyldu sína, somuleiðis eisini konan manninum!

2

Fyrra Korintbrævið 7:4 Fyrra Korintbrævið

Konan ræður ikki yvir sínum egna likami, men maðurin; somuleiðis ræður heldur ikki maðurin yvir sínum egna likami, men konan.

2

Fyrra Korintbrævið 7:5 Fyrra Korintbrævið

Haldið tykkum ikki hvørt frá øðrum uttan við samtykki frá báðum – eina tíð, so tit fáa givið tykkum til bøn – og komið so saman aftur, fyri at Satan skal ikki freista tykkum, av tí at tit eru ikki ment at vera fráhaldandi!

2

Fyrra Korintbrævið 7:6 Fyrra Korintbrævið

– Eg sigi hetta sum loyvi, ikki sum boð.

2

Fyrra Korintbrævið 7:7 Fyrra Korintbrævið

Eg vildi, at øll menniskju vóru, sum eg eri sjálvur; men hvør hevur sína egnu náðigávu frá Gudi, ein so, og annar so.

2

Fyrra Korintbrævið 7:8 Fyrra Korintbrævið

Við hini ógiftu og einkjurnar sigi eg, at tað er teimum gott, um tey verða verandi sum eg.

2

Fyrra Korintbrævið 7:9 Fyrra Korintbrævið

Men kunnu tey ikki vera fráhaldandi, so giftist tey! Betri er at giftast enn at brenna av girnd.

2

Fyrra Korintbrævið 7:10 Fyrra Korintbrævið

Hinum giftu gevi eg tað boð – tó ikki eg, men Harrin – at kona má ikki skiljast frá manni sínum –

2

Fyrra Korintbrævið 7:11 Fyrra Korintbrævið

og skilir hon seg frá honum, skal hon verða verandi ógift ella koma til sættis við mannin – og at maður má ikki skiljast frá konu síni.

2

Fyrra Korintbrævið 7:12 Fyrra Korintbrævið

Við hini* sigi eg – ikki Harrin: Hevur ein bróðir vantrúgvandi konu – og hon vil búgva saman við honum – so skilji hann seg ikki frá henni!

2

Fyrra Korintbrævið 7:13 Fyrra Korintbrævið

Og hevur ein kona vantrúgvandi mann – og hann vil búgva saman við henni – so skilji hon seg ikki frá manni sínum!

2

Fyrra Korintbrævið 7:14 Fyrra Korintbrævið

Tí hin vantrúgvandi maðurin er halgaður við konuni, og hin vantrúgvandi konan er halgað við manninum; annars vóru jú børn tykkara órein, men nú eru tey heilag.

2

Fyrra Korintbrævið 7:15 Fyrra Korintbrævið

Men skilir hin vantrúgvandi seg, so skilji hann seg! Bróðirin ella systirin eru ikki trælbundin í slíkum – men Gud hevur kallað okkum til frið.

2

Fyrra Korintbrævið 7:16 Fyrra Korintbrævið

Tí hvat veitst tú, kona, um tú kanst frelsa mann tín! Og hvat veitst tú, maður, um tú kanst frelsa konu tína!

2

Fyrra Korintbrævið 7:17 Fyrra Korintbrævið

Tó skal ein og hvør gera, so sum Harrin hevur givið honum, sum Gud hevur kallað hann. Soleiðis skipi eg fyri í øllum samkomunum.

2

Fyrra Korintbrævið 7:18 Fyrra Korintbrævið

Varð ein kallaður sum umskorin, skal hann ikki aftur gera seg líkan hinum óumskornu; varð ein kallaður sum óumskorin, skal hann ikki lata seg umskera.

2

Fyrra Korintbrævið 7:19 Fyrra Korintbrævið

At vera umskorin hevur einki at týða; at vera óumskorin hevur einki at týða – men at halda boð Guds.

2

Fyrra Korintbrævið 7:20 Fyrra Korintbrævið

Ein og hvør verði verandi í tí kalli, sum hann varð kallaður í!

2

Fyrra Korintbrævið 7:21 Fyrra Korintbrævið

Vart tú kallaður sum trælur, so ger tær onga sorg av tí! Men kanst tú eisini verða frælsur, so tak fyrr tað!*

2

Fyrra Korintbrævið 7:22 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, sum kallaður er í Harranum sum trælur, er hin frígivni Harrans; á sama hátt er eisini tann, ið kallaður er sum frælsur, trælur Kristusar.

2

Fyrra Korintbrævið 7:23 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt – verðið ikki menniskjatrælir!

2

Fyrra Korintbrævið 7:24 Fyrra Korintbrævið

Í tí standi, sum ein og hvør varð kallaður í, brøður – í honum verði hann verandi hjá Gudi!

2

Fyrra Korintbrævið 7:25 Fyrra Korintbrævið

Nú, viðvíkjandi hinum ógiftu – tá havi eg einki boð frá Harranum; men eg sigi tað, ið eg haldi – sum tann, ið Harrin av náði hevur givið at vera trúverdur.

2

Fyrra Korintbrævið 7:26 Fyrra Korintbrævið

Eg haldi tá, við teirri neyð fyri eyga, sum nú er, at tað menniskja ger væl, ið verður verandi, sum tað er.

2

Fyrra Korintbrævið 7:27 Fyrra Korintbrævið

Ert tú bundin til konu, so royn ikki at verða loystur! Ert tú ikki bundin til konu, so søk ikki konu!

2

Fyrra Korintbrævið 7:28 Fyrra Korintbrævið

Men um so er, at tú giftist, syndar tú ikki, og um hin ógifta kvinnan giftist, syndar hon ikki; tó koma slík at fáa trongd í holdinum – men eg vildi spart tykkum.

2

Versir