vanvirðing mótvegis tí heilaga

Onnur Mósebók 5:1 Onnur Mósebók

Síðani fóru Móses og Áron til Farao og søgdu: „So sigur HARRIN Gud Ísraels: Lat fólk Mítt fara, so tey fáa hildið Mær høgtíð í oyðimørkini!“

3

Onnur Mósebók 5:2 Onnur Mósebók

Men Farao svaraði: „Hvør er HARRIN, sum eg skuldi aktað og latið Ísraelsmenn farið! Eg veit einki um HARRAN, og eg lati heldur ikki Ísraelsmenn fara!“

3

Ápostlasøgan 17:10 Ápostlasøgan

Alt fyri eitt somu nátt sendu brøðurnir Paulus og Silas avstað til Berøa. Táið teir komu hagar, fóru teir inn í sýnagogu Jødanna.

3

Ápostlasøgan 17:11 Ápostlasøgan

Hesir vóru meiri rætthugsandi enn hinir í Tessalonika; teir tóku ímóti orðinum við allari vælvild og rannsakaðu dagliga skriftirnar fyri at síggja, um hetta var so.

3

Rómverjabrævið 3:18 Rómverjabrævið

gudsótti er ikki fyri eygum teirra.“

3

Onnur Mósebók 3:5 Onnur Mósebók

Hann segði: „Kom ikki nærri! Lat teg úr skónum, tí staðið, ið tú stendur á, er heilag jørð!“

2

Onnur Mósebók 20:12 Onnur Mósebók

Ær faðir tín og móður tína, so tú kanst fáa langt lív í landinum, ið HARRIN Gud tín gevur tær!

2

Onnur Mósebók 22:28 Onnur Mósebók

Gud mást tú ikki spotta, og høvdinga av fólki tínum mást tú ikki banna.

2

Fimta Mósebók 8:3 Fimta Mósebók

Ja, Hann eyðmýkti teg og læt teg svølta, og Hann gav tær manna at eta, føði, sum hvørki tú ella fedrar tínir kendu – so tú skuldi vita, at menniskjað livir ikki bert av breyði, men at menniskjað livir av hvørjum orði, ið gongur út av munni HARRANS.

2

Fyrra Sámuelsbók 12:24 Fyrra Sámuelsbók

– Men óttist HARRAN og tænið Honum av sonnum, av øllum hjarta tykkara! Hyggið stórverkini, ið Hann hevur gjørt fyri tykkum!

2

Sálmarnir 119:33 Sálmarnir

HARRI, vís mær veg fyriskipanna Tína! So skal eg líka til endan halda meg eftir honum.

2

Sálmarnir 119:34 Sálmarnir

Gev mær vit! So skal eg akta eftir lóg Tíni og halda hana av øllum hjarta mínum.

2

Orðtøkini 1:7 Orðtøkini

At óttast HARRAN er upphav kunnskapar; dárar vanvirða vísdóm og tykt.

2

Matteus 10:40 Matteus

Tann, sum tekur ímóti tykkum, tekur ímóti Mær; tann, sum tekur ímóti Mær, tekur ímóti Honum, sum sendi Meg.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 4:7 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hinum vanheilagu kellingaævintýrum skalt tú sigast undan; ven teg heldur til gudsótta!

2

Fyrra Timoteusarbrævið 6:15 Fyrra Timoteusarbrævið

sum hin sæli og eina valdandi skal lata okkum síggja á tíð síni – Kongur konganna og Harri harranna,

2

Fyrra Timoteusarbrævið 6:16 Fyrra Timoteusarbrævið

Hann, sum eina hevur ódeyðiligleika, sum býr í ljósi, sum eingin kann koma til, Hann, sum einki menniskja hevur sæð ella kann síggja – Honum tilhoyrir heiður og ævigt vald! Amen.

2

Fyrra Timoteusarbrævið 6:20 Fyrra Timoteusarbrævið

Á, Timoteus! Varðveit tað, sum tær er litið upp í hendur, og vend tær burt frá hinum vanheilaga, tóma tosi og mótstøðu „kunnskaparins“ – sum tað av órøttum verður kallað,

2

Hebrearabrævið 5:7 Hebrearabrævið

Hann hevur á døgum holds Síns við hørðum rópi og tárum borið fram bønir og neyðarróp til Hansara, sum var mentur at frelsa Hann frá deyðanum; og Hann varð bønhoyrdur út úr angist Síni.

2

Hebrearabrævið 12:28 Hebrearabrævið

Táið vit nú fáa ríki, sum ikki kann verða rist, so latið okkum tá vera takksom og harvið tæna Gudi, Honum til tokka, við gudræðslu og ótta!

2

Fyrra Pætursbrævið 2:21 Fyrra Pætursbrævið

Tí tað vórðu tit kallað til, og Kristus leið jú eisini fyri tykkum og læt tykkum fyridømi eftir, so tit skulu fylgja eftir í fótasporum Hansara,

2

Seinna Pætursbrævið 3:3 Seinna Pætursbrævið

Fyrst og fremst skulu tit vita hetta, at á síðstu døgum skulu koma spottarar, sum spotta og ganga eftir sínum egnu lystum

2

Judasarbrævið 1:8 Judasarbrævið

Tó gera eisini hesi á sama hátt: Tey ganga í dreymum, dálka holdið, vanvirða harradømi og spotta dýrdir.

2

Judasarbrævið 1:9 Judasarbrævið

Mikael yvireingil hættaði sær tó ikki, táið hann trætti við Djevulin um likam Mósesar, at leggja á hann háðandi dóm; nei, hann segði: „Harrin straffi teg!“

2

Judasarbrævið 1:10 Judasarbrævið

Men hesi spotta tað, sum tey kenna ikki; og tað, sum tey av náttúruni vita um – eins og dýrini, ið einki vit hava – við tí oyða tey seg sjálv.

2

Opinberingin 1:1 Opinberingin

Opinbering Jesu Krists, sum Gud gav Honum, til at vísa tænarum Sínum tað, sum skjótt skal henda. Hann sendi boð við eingli Sínum og kunngjørdi Jóhannesi, tænara Sínum, tað í teknum,

2

Opinberingin 14:7 Opinberingin

Hann segði við harðari rødd: „Óttist Gud, og gevið Honum dýrd! Tí dómstími Hansara er komin; tilbiðið Hann, sum hevur gjørt himmalin, jørðina, havið og vatnkeldurnar!“

2