vanar
46 versir um "vanar"
Versir
Síða 1 av 1Rómverjabrævið 12:2 Rómverjabrævið
Og berið tykkum ikki at sum henda øld, nei, verðið umskapt við endurnýggjan sinnis tykkara, so tit kunnu royna, hvat vilji Guds er – hitt góða, dámliga og fullkomna!
Fyrra Korintbrævið 9:24 Fyrra Korintbrævið
Vita tit ikki, at teir, sum á skeiðvøllinum renna, renna víst allir, men bert ein fær sigurslønina! Rennið soleiðis, fyri at tit kunnu vinna hana!
Fyrra Korintbrævið 9:25 Fyrra Korintbrævið
Teir, sum eru við í kappleikum, eru allir fráhaldandi í øllum; teir gera tað fyri at fáa forgeingiligan krans, men vit fyri at fáa óforgeingiligan.
Fyrra Korintbrævið 9:26 Fyrra Korintbrævið
Eg renni tí ikki eins og upp á óvist; eg berjist ikki sum ein, ið høggur í luftina;
Fyrra Korintbrævið 9:27 Fyrra Korintbrævið
nei, eg kúgi likam mítt og haldi tað í trældómi, fyri at eg, sum prædikað havi fyri øðrum, skal ikki sjálvur verða vrakaður.
Orðtøkini 22:6 Orðtøkini
Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.
Fyrra Korintbrævið 10:13 Fyrra Korintbrævið
Eingin freisting er komin á tykkum uttan menniskjalig; og Gud er trúfastur, Hann skal ikki lata tykkum verða freistað út um tað, ið tit eru ment; nei, Hann skal saman við freistingini gera eisini útgongdina úr henni, so tit fáa tolt hana.
Efesusbrævið 4:22 Efesusbrævið
at tit, viðvíkjandi atburði tykkara áður, skulu leggja av hitt gamla menniskja, sum verður spilt við dárandi lystum,
Efesusbrævið 4:23 Efesusbrævið
endurnýggjast í anda sinnis tykkara
Efesusbrævið 4:24 Efesusbrævið
og lata tykkum í hitt nýggja menniskja, sum er skapt eftir Gudi í rættvísi og heilagleika sannleikans.
Fyrra Timoteusarbrævið 4:7 Fyrra Timoteusarbrævið
Men hinum vanheilagu kellingaævintýrum skalt tú sigast undan; ven teg heldur til gudsótta!
Fyrra Timoteusarbrævið 4:8 Fyrra Timoteusarbrævið
Tí hin likamliga venjingin er nyttulig til lítið; men gudsóttin er nyttuligur til alt og hevur lyfti, bæði fyri lívið, ið nú er, og fyri hitt, ið kemur.
Fyrra Korintbrævið 6:12 Fyrra Korintbrævið
Eg havi loyvi til alt – men ikki alt er til gagn! Eg havi loyvi til alt – men eg má einki lata fáa vald á mær!
Filippibrævið 4:8 Filippibrævið
Og síðani, brøður: Alt, sum satt er, alt, sum sámiligt er, alt, sum rætt er, alt, sum reint er, alt, sum elskuligt er, alt, sum væl verður talað um, eina og hvørja dygd og ein og hvønn heiður – hugsið um hetta!
Filippibrævið 4:9 Filippibrævið
Tað, sum tit eisini hava lært og tikið við og hoyrt og sæð hjá mær – gerið tað, so skal Gud friðarins vera við tykkum!
Kolossibrævið 3:9 Kolossibrævið
Lúgvið ikki hvørt fyri øðrum, tit, sum jú hava latið tykkum úr hinum gamla menniskjanum við verkum tess
Kolossibrævið 3:10 Kolossibrævið
og latið tykkum í hitt nýggja, sum verður endurnýggjað til kunnskap – eftir mynd Hansara, sum skapti tað!
Hebrearabrævið 5:14 Hebrearabrævið
Men maturin er fyri hini fullkomnu, tey, sum við at nýta sansarnar hava vant teir at skilja millum gott og ilt.
Jákupsbrævið 1:22 Jákupsbrævið
Men verið gerarar orðsins og ikki bert hoyrarar tess – við tí dára tit tykkum sjálvar!
Jákupsbrævið 1:23 Jákupsbrævið
Tí um onkur er hoyrari orðsins og ikki gerari tess, er hann eins og maður, ið hyggur at náttúrliga andliti sínum í spegli.
Jákupsbrævið 1:24 Jákupsbrævið
– Hann hyggur at sær sjálvum og fer síðani avstað og gloymir alt fyri eitt, hvussu hann sá út.
Jákupsbrævið 1:25 Jákupsbrævið
Men tann, sum skoðar inn í fullkomnu lóg frælsisins – og heldur á við tí, so at hann verður ikki gloymskur hoyrari, men gerari verksins – hann skal vera sælur í verki sínum.
Seinna Pætursbrævið 1:5 Seinna Pætursbrævið
Leggið tykkum tí júst eina við í trúgv tykkara at vísa dygd, í dygdini kunnskap,
Seinna Pætursbrævið 1:6 Seinna Pætursbrævið
í kunnskapinum fráhald, í fráhaldinum tol, í tolinum gudsótta,
Seinna Pætursbrævið 1:7 Seinna Pætursbrævið
í gudsóttanum bróðurkærleika og í bróðurkærleikanum kærleika til øll!
Seinna Pætursbrævið 1:8 Seinna Pætursbrævið
Táið hetta finst hjá tykkum og eykast, letur tað tykkum ikki standa yrkisleys ella ófruktbør í kunnskapinum um Harra okkara Jesus Kristus.
Orðtøkini 4:20 Orðtøkini
Sonur mín! Gev orðum mínum gætur, legg oyrað til tað, ið eg sigi!
Orðtøkini 4:21 Orðtøkini
Lat tað ikki fara tær úr eygsjón, varða tað djúpt í hjarta tínum!
Orðtøkini 4:22 Orðtøkini
Tí tað er øllum teimum lív, sum finna tað, og øllum likami teirra grøðing.
Orðtøkini 4:23 Orðtøkini
Varðveit hjarta títt, fram um alt, ið varðveitt verður, tí úr tí gongur lívið út!
Orðtøkini 4:24 Orðtøkini
Halt teg frá sviki við munninum, lat falskar varrar vera langt frá tær!
Orðtøkini 4:25 Orðtøkini
Lat eygu tíni hyggja beint fram, og eygnakøst tíni vera beint fram undan tær!
Orðtøkini 4:26 Orðtøkini
Ger fóti tínum gøtuna slætta, lat allar vegir tínar miða á málið!
Orðtøkini 4:27 Orðtøkini
Halt ikki av, hvørki til høgru ella vinstru, lat fót tín víkja frá illum!
Jeremias 13:23 Jeremias
Man Etiopari fáa broytt húð sína, leopardur flekkir sínar! So kunnu eisini tit gera gott, tit, sum hava vant tykkum at gera ilt!
Markus 7:20 Markus
Men Hann segði: „Tað, sum út fer úr menniskjanum, tað ger menniskjað óreint.
Markus 7:21 Markus
Tí innanfrá, úr hjarta menniskjanna, koma hinar illu hugsanir: Siðloysi, stuldur, manndráp,
Markus 7:22 Markus
hor, havisjúka, óndskapur, svik, skammloysi, øvund, spottan, hugmóð, fávitska.
Markus 7:23 Markus
Alt hetta illa kemur innanfrá og ger menniskjað óreint.“
Lukas 9:23 Lukas
Og Hann segði við allar: „Vil onkur koma aftan á Mær, má hann avnokta seg sjálvan og dagliga taka upp kross sín og fylgja Mær.
Rómverjabrævið 12:1 Rómverjabrævið
Eg áminni tykkum tí, brøður, við miskunn Guds, at bera fram likam tykkara sum livandi, heilagt, Gudi dámligt offur – hetta er andaliga gudsdýrkan tykkara.
Galatiabrævið 6:7 Galatiabrævið
Villist ikki! Gud letur Seg ikki spotta; tað, sum menniskjað sáar, skal tað eisini heysta.
Galatiabrævið 6:8 Galatiabrævið
Tann, sum sáar í holdi sínum, skal av holdinum heysta oyðing; men tann, sum sáar í Andanum, skal av Andanum heysta ævigt lív.
Galatiabrævið 6:9 Galatiabrævið
Latið okkum ikki troyttast av at gera hitt góða! Tí vit skulu heysta í síni tíð, so satt sum vit geva ikki uppat.
Seinna Timoteusarbrævið 1:7 Seinna Timoteusarbrævið
Tí Gud gav okkum ikki anda mótloysis, men anda kraftar, kærleika og siðprýðis.
Hebrearabrævið 10:25 Hebrearabrævið
og ikki geva uppat at koma saman hvør við annan – soleiðis sum siður er hjá summum – men áminna hvør annan, og tað so mikið meiri, sum tit síggja, at dagurin nærkast!