útbúgving hjá kvinnum

Orðtøkini 7:11 Orðtøkini

Vill er hon og kát; heima hava føtur hennara ikki frið á sær;

2

Orðtøkini 7:12 Orðtøkini

nú er hon á gøtum, nú á torgum, og á hvørjum horni lúrir hon.

2

Orðtøkini 7:13 Orðtøkini

Hon treiv í hann og kysti hann, og við frekum andliti segði hon við hann:

2

Orðtøkini 7:14 Orðtøkini

„Eg hevði takkoffur at bera fram, og í dag havi eg uppfylt lyfti míni;

2

Orðtøkini 7:15 Orðtøkini

tí fór eg út ímóti tær, at leita eftir tær, og nú havi eg funnið teg.

2

Orðtøkini 7:16 Orðtøkini

Eg havi reitt song mína við teppum, við marglittum teppum av egyptiskum líni.

2

Orðtøkini 7:17 Orðtøkini

Myrra, aloe og kanel havi eg stroytt út yvir legu mína.

2

Orðtøkini 7:18 Orðtøkini

Kom, lat okkum stuttleika okkum í kærleika, inntil lýsir, frøa okkum í elskhugalysti!

2

Orðtøkini 7:19 Orðtøkini

Tí maður mín er ikki heima, hann er farin langa ferð;

2

Orðtøkini 7:20 Orðtøkini

peningapungin tók hann við sær; hann kemur ikki aftur, fyrrenn fullmáni verður!“

2

Orðtøkini 7:21 Orðtøkini

– Soleiðis lokkaði hon hann við alskyns føgrum orðum, við sleisku vørrum sínum fekk hon vald á honum;

2

Orðtøkini 7:22 Orðtøkini

hann fylgir henni við tað sama sum tarvur, ið verður leiddur at verða dripin, sum í fótjørnum, ið dárin verður tyktaður við

2

Orðtøkini 7:23 Orðtøkini

– inntil pílurin klývur livur hansara – eins og fuglurin skundar sær í snerruna og veit ikki, at lívið er í váða!

2

Orðtøkini 7:24 Orðtøkini

So lurta nú eftir mær, sonur mín, og gev orðum muns míns gætur!

2

Orðtøkini 7:25 Orðtøkini

Lat ikki hjarta títt venda sær til vegir hennara, vilst ikki inn á gøtur hennara!

2

Orðtøkini 7:26 Orðtøkini

Tí mangar, ið hava fingið ólívssár, hevur hon felt, og stórt er tal teirra, ið hon hevur dripið.

2

Orðtøkini 7:27 Orðtøkini

Gjøgnum hús hennara liggja leiðirnar til deyðaríkið, tær, ið ganga niður í kømur deyðans.

2

Orðtøkini 15:20 Orðtøkini

Vísur sonur gleðir faðir sín, men menniskja, sum er dári, vanvirðir móður sína.

2

Fyrra Korintbrævið 11:3 Fyrra Korintbrævið

Eg vil, at tit skulu vita, at Kristus er høvur eins og hvørs mans, at maðurin er høvur kvinnunnar, og at Gud er høvur Kristusar.

2

Fyrra Korintbrævið 11:4 Fyrra Korintbrævið

Tann maður, ið biður ella profeterar og hevur á høvdinum, vanærir høvd sítt.

2

Fyrra Korintbrævið 11:5 Fyrra Korintbrævið

Og tann kvinna, ið biður ella profeterar við ongum á høvdinum, vanærir høvd sítt; tí tað er eitt og tað sama, sum hon var rakað.

2

Fyrra Korintbrævið 11:6 Fyrra Korintbrævið

Hevur kvinnan einki á høvdinum, so klippi hon hárið av sær við! Og er tað kvinnu skomm at vera klipt ella rakað, so havi hon á høvdinum!

2

Fyrra Korintbrævið 11:7 Fyrra Korintbrævið

Maður skal ikki hava á høvdinum, tí hann er mynd og dýrd Guds; men kvinnan er dýrd mansins.

2

Fyrra Korintbrævið 11:8 Fyrra Korintbrævið

Maðurin er jú ikki av kvinnuni, men kvinnan av manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:9 Fyrra Korintbrævið

Ei heldur varð maðurin skaptur kvinnuni, men kvinnan manninum.

2

Fyrra Korintbrævið 11:10 Fyrra Korintbrævið

Tí eigur kvinnan at hava á høvdinum tekin upp á undirgivni – fyri einglanna skuld.

2