uppalingaragi hjá foreldrum

Orðtøkini 13:24 Orðtøkini

Tann, ið sparir koyrilin, hatar son sín, men tann, ið elskar hann, tyktar hann, meðan tíð er.

10

Orðtøkini 22:6 Orðtøkini

Lær hin unga leiðina, ið hann skal ganga! So víkur hann ikki av henni, heldur ikki, táið hann verður gamal.

8

Efesusbrævið 6:4 Efesusbrævið

Og tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, nei, fostrið tey upp í tykt og áminning Harrans!

7

Orðtøkini 19:18 Orðtøkini

Tykta son tín, tí enn er vón – annars stílar tú eftir at volda deyða hansara!

6

Orðtøkini 29:15 Orðtøkini

Koyril og revsing geva vísdóm, men drongur, sum sleppur at ráða sær sjálvum, ger móður síni fyri skommum.

6

Orðtøkini 29:17 Orðtøkini

Tykta son tín, so skal hann verða tær til gleði og lívga sál tína!

6

Hebrearabrævið 12:7 Hebrearabrævið

Tað er til uppfostran tykkara, tit tola líðingar; Gud ger við tykkum sum við synir – hvør er sonurin, ið faðirin tyktar ikki!

6

Orðtøkini 23:13 Orðtøkini

Lat ikki hin unga vera ótyktaðan! Táið tú slært hann við koyrlinum, sleppur hann undan deyðanum.

4

Orðtøkini 23:14 Orðtøkini

Tú slært hann við koyrlinum, men tú frelsir sál hansara frá deyðaríkinum.

4

Hebrearabrævið 12:6 Hebrearabrævið

Tí tann, ið Harrin elskar, tyktar Hann, og Hann slær harðliga hvønn tann son, ið Hann tekur Sær av.“

4

Orðtøkini 20:30 Orðtøkini

Svíðandi sár reinsa burt hitt ónda, ja, sløg reinsa hjartað innast inni.

3

Orðtøkini 22:15 Orðtøkini

Dárskapur situr fastur í hjarta hins unga; revsingarkoyrilin rekur hann burtur.

3

Kolossibrævið 3:21 Kolossibrævið

Tit fedrar! Eggið ikki børn tykkara til vreiði, so tey missa mótið!

3

Fyrra Timoteusarbrævið 5:8 Fyrra Timoteusarbrævið

Men hevur onkur ikki umsorgan fyri sínum egnu og fyrst og fremst fyri húsfólki sínum – hann hevur avnoktað trúnna og er verri enn ein vantrúgvandi.

3

Orðtøkini 3:11 Orðtøkini

Sonur mín! Virð ikki lítið tykt HARRANS, og ver ikki ótolin, táið Hann revsar teg!

2

Orðtøkini 3:12 Orðtøkini

Tí HARRIN revsar tann, ið Hann elskar, Hann straffar sonin, ið er Honum kærur.

2

Lukas 17:1 Lukas

Og Hann segði við lærisveinar Sínar: „Ómøguligt er annað, enn at tað, sum voldir fall, má koma, men vei tí, sum tað kemur við!

2

Lukas 17:2 Lukas

Tað var honum betri, at mylnusteinur varð hongdur um háls hansara, og hann varð kastaður í havið, enn at hann skuldi vera einum av hesum smáu til ástoyt.

2