ull / skinn

Dómararnir 6:36 Dómararnir

Nú segði Gideon við Gud: „Er tað nú so, at Tú ætlar at frelsa Ísrael við hond míni, sum Tú hevur lovað,

9

Dómararnir 6:37 Dómararnir

so hygg nú her: Eg leggi hetta seyðaskinnið á treskiplássið; kemur so døgg bert á skinnið, men øll markin er turr, tá veit eg, at Tú fert at frelsa Ísrael við hond míni, sum Tú hevur lovað.“

9

Dómararnir 6:38 Dómararnir

Soleiðis varð; táið hann tíðliga morgunin eftir vant skinnið, vant hann døgg burtur úr tí, upp í fulla skál av vatni.

9

Men Gideon segði við Gud: „Verð ikki illur við meg, um eg tali til Tín eina ferð enn! Lat meg bert eina ferð enn vita við skinninum: Lat skinnið einsamalt vera turt, men døgg falla á jørðina rundanum!“

9

Dómararnir 6:40 Dómararnir

Tá gjørdi Gud so náttina eftir: Skinnið var einsamalt turt, men døgg fall á jørðina rundanum.

9

Dómararnir 7:1 Dómararnir

Tíðliga morgunin eftir helt Jerubba’al – tað er Gideon – avstað við øllum fólkinum, ið við honum var, og tók støðu við Harodkeldu; men Midjanitar høvdu tikið støðu norðan fyri hann, av Morehædd oman í dalin.

2

Dómararnir 7:2 Dómararnir

Tá segði HARRIN við Gideon: „Tú hevur ov mikið fólk við tær! So mongum gevi Eg ikki Midjanitar í hendur; annars kundi Ísrael erpað sær ímóti Mær og sagt: „Tað er mín egna hond, ið hevur frelst meg!“

2

Dómararnir 7:3 Dómararnir

Lat tí nú rópa út fyri fólkinum: „Ein og hvør, ið óttafullur og ræddur er, hann kann venda við og fara heimaftur av Gileadsfjalli!““ Tá vendu 22000 mans av fólkinum aftur, og 10000 vórðu eftir.

2

Dómararnir 7:4 Dómararnir

Men HARRIN segði við Gideon: „Ov mikið fólk er enn! Lat teir fara oman at vatninum, so skal Eg royna teir fyri teg har, og tann, ið Eg sigi, skal fara við tær, hann skal fara við tær, men ein og hvør, sum Eg sigi, ikki skal fara við tær, hann skal ikki fara!“

2

Dómararnir 7:5 Dómararnir

Hann læt nú fólkið fara oman at vatninum, og HARRIN segði við Gideon: „Allar teir, ið leppa vatnið við tunguni eins og hundar, skalt tú lata standa fyri seg, og somuleiðis allar teir, ið leggja seg á knæ at drekka!“

2

Dómararnir 7:6 Dómararnir

Teir, ið tá leptu vatnið við at drekka úr lógvanum, vóru 300 í tali; alt hitt fólkið legði seg á knæ at drekka av vatninum.

2

Dómararnir 7:7 Dómararnir

Tá segði HARRIN við Gideon: „Við hinum 300 monnum, ið leptu, skal Eg frelsa tykkum og geva Midjanitar í hond tína; alt hitt fólkið kann fara aftur til hús!“

2

Dómararnir 7:8 Dómararnir

Hann tók so ferðakostin og hornini frá fólkinum; síðani læt hann allar Ísraelsmenn fara heimaftur hvønn til sín, teir 300 menninar undantiknar; teir hevði hann eftir hjá sær. – Og tilhald Midjanita var niðan fyri hann, á slættanum.

2

Dómararnir 7:9 Dómararnir

Somu nátt segði HARRIN við hann: „Reis teg og far oman í tilhaldið! Eg havi givið teir í hond tína.

2

Dómararnir 7:10 Dómararnir

Og ræðist tú at fara oman, so far fyrst oman við tænara tínum Pura!

2

Dómararnir 7:11 Dómararnir

Lurta so eftir tí, sum teir tosa har, so skalt tú fáa dirvi at fara oman í tilhaldið!“ So fóru hann og tænari hansara Pura oman til teirra, sum hildu vakt ytst í tilhaldinum.

2

Dómararnir 7:12 Dómararnir

Midjanitar, Amalekitar og allar ættirnar fyri eystan høvdu tikið støðu har á slættanum, so tættir sum grashoppur; ikki stóð til at telja kamelar teirra; teir vóru sum sandur á sjóvarstrond.

2

Dómararnir 7:13 Dómararnir

Júst táið Gideon kom, var har ein maður, sum segði einum øðrum frá dreymi, ið hann hevði havt; hann segði: „Eg hevði dreym, og veitst tú, byggbreyð kom rullandi oman móti tilhaldi Midjanita; táið tað kom at tjaldinum, rendi tað undir tað og koyrdi tað umkoll, og har lá tjaldið!“

2

Dómararnir 7:14 Dómararnir

Tá svaraði hin: „Hatta er einki annað enn svørð Gideons Ísraelsmans, sonar Jóasar – Gud hevur givið Midjanitar og alt tilhaldið í hond hansara!“

2

Dómararnir 7:15 Dómararnir

Táið Gideon hoyrdi henda dreym verða frásagdan, og hvussu hann varð týddur, tilbað hann. Síðani fór hann aftur, hagar sum Ísrael hevði tikið støðu, og segði: „Á føtur! HARRIN hevur givið Midjanitaherin í hond tykkara!“

2

Dómararnir 7:16 Dómararnir

Síðani býtti hann teir 300 menninar sundur í tríggjar flokkar og gav teimum øllum horn í hendurnar, somuleiðis tómar krukkur við kyndlum í.

2

Dómararnir 7:17 Dómararnir

Og hann segði við teir: „Aktið nú eftir mær og gerið sum eg! Táið eg komi tætt at tilhaldinum, skulu tit gera sum eg;

2

Dómararnir 7:18 Dómararnir

táið eg blási í hornið, eg og allir teir, ið við mær eru, skulu eisini tit blása í hornini rundan um alt tilhaldið og rópa: „Fyri HARRAN og fyri Gideon!““

2

Dómararnir 7:19 Dómararnir

Gideon og teir 100 menninir, ið hjá honum vóru, komu nú tætt at tilhaldinum – tað var, táið mittasta náttarvaktin tók við; teir høvdu júst sett vaktarmenninar. Teir blástu tá í hornini og brutu sundur krukkurnar, sum teir høvdu í hondini.

2

Dómararnir 7:20 Dómararnir

Teir blástu í hornini, allir tríggir flokkarnir, og brutu sundur krukkurnar; við vinstru hond tóku teir kyndlarnar, og í høgru hond høvdu teir hornini og blástu í tey, og teir róptu: „Svørð fyri HARRAN og fyri Gideon!“

2

Dómararnir 7:21 Dómararnir

Teir vórðu standandi, har sum teir stóðu, hvør á staði sínum, rundan um tilhaldið. Tá vaknaði allur herurin, og teir skóru í róp og flýddu.

2

Dómararnir 7:22 Dómararnir

Táið teir blástu í tey 300 hornini, vendi HARRIN svørði teirra móti teirra egnu monnum í øllum herinum; allur herurin flýddi til Bet-Hasitta, yvir ímóti Zerera, at áarbakkanum við Abel-Mehola, beint yvir av Tabbat.

2

Dómararnir 7:23 Dómararnir

Nú vórðu Ísraelsmenn stevndir saman úr Naftali, Aser og øllum Manasse, og teir hildu eftir Midjanitum.

2

Dómararnir 7:24 Dómararnir

Og Gideon sendi boð um í øllum fjallalandi Efra’ims og læt kunngera: „Farið móti Midjanitum og forðið teimum at sleppa at vatninum, líka til Bet-Bara og Jordan!“ Tá vórðu allir Efra’imitar stevndir saman, og teir forðaðu teimum at sleppa at vatninum, líka til Bet-Bara og Jordan.

2

Dómararnir 7:25 Dómararnir

Teir tóku tveir høvdingar Midjanita, Oreb og Ze’eb; Oreb drópu teir á Orebskletti, og Ze’eb í Ze’ebsvínpersu. Síðani hildu teir eftir Midjanitum; men høvd Orebs og Ze’ebs høvdu teir við sær til Gideon hinumegin Jordan.

2

Hebrearabrævið 11:1 Hebrearabrævið

Trúgv er full vissa um tað, sum vónað verður, sannføring um tað, sum ikki sæst.

2

Hebrearabrævið 11:2 Hebrearabrævið

Fyri hana var tað jú, hini gomlu fingu góðan vitnisburð.

2

Hebrearabrævið 11:3 Hebrearabrævið

Við trúgv fata vit, at heimurin er skaptur við orði Guds, so tað ikki er av hinum sjónliga, tað, sum sæst, er vorðið til.

2

Hebrearabrævið 11:4 Hebrearabrævið

Við trúgv ofraði Ábel Gudi betri offur enn Káin, og við henni fekk hann tann vitnisburð, at hann var rættvísur – táið Gud vitnaði um gávur hansara; við henni talar hann enn, tóat hann er deyður.

2

Hebrearabrævið 11:5 Hebrearabrævið

Við trúgv varð Enok tikin burtur, so hann skuldi ikki síggja deyðan; og hann var ikki at finna, tí Gud hevði tikið hann burtur. Áðrenn hann varð tikin burtur, hevði hann jú fingið tann vitnisburð, at hann hevði verið Gudi tokkaligur.

2

Hebrearabrævið 11:6 Hebrearabrævið

Uttan trúgv er tað ómøguligt at toknast Honum. Tí tann, sum stígur fram fyri Gud, má trúgva, at Hann er, og at Hann lønir teimum, ið søkja Hann.

2

Hebrearabrævið 11:7 Hebrearabrævið

Við trúgv var tað, Nóa, ávaraður av Gudi um tað, sum ikki sást enn, í heilagum ótta smíðaði ørk, húsi sínum til frelsu; við henni dómfeldi hann heimin og varð arvingi trúarrættvísinnar.

2

Hebrearabrævið 11:8 Hebrearabrævið

Við trúgv var Ábraham lýðin, táið hann varð kallaður, so hann fór út til staðið, hann skuldi fáa í arv; hann fór avstað, tóat hann visti ikki, hvar hann kom.

2

Hebrearabrævið 11:9 Hebrearabrævið

Við trúgv varð hann útlendingur í landi lyftisins, eins og í fremmandum landi, og búði í tjøldum við Ísaki og Jákupi, samarvingum hins sama lyftis.

2

Hebrearabrævið 11:10 Hebrearabrævið

Tí hann væntaði staðin, ið hevur fastan grundvøll, og hvørs byggimeistari og skapari er Gud.

2

Hebrearabrævið 11:11 Hebrearabrævið

Við trúgv fekk eisini Sára kraft at grunda ætt, tóat hon var farin um tann aldur; tí hon roknaði Hann trúfastan, sum hevði lovað tað.

2

Hebrearabrævið 11:12 Hebrearabrævið

Tí fekk eisini ein, ið útlivaður var, avkom, sum stjørnur himmalsins í mongd og sum sandin við sjóvarstrond, ið óteljandi er.

2

Hebrearabrævið 11:13 Hebrearabrævið

Í trúgv doyðu øll hesi, uttan at hava fingið tað, sum lovað var; men tey sóu tað langt burtur og heilsaðu tí og játtaðu, at tey vóru fremmand og útlendingar á jørðini.

2

Hebrearabrævið 11:14 Hebrearabrævið

– Tey, sum siga so, vísa jú harvið, at tey leita eftir fedralandi.

2

Hebrearabrævið 11:15 Hebrearabrævið

Og høvdu tey meint við landið, sum tey vóru komin úr, hevði jú borið teimum til at farið aftur hagar.

2

Hebrearabrævið 11:16 Hebrearabrævið

Men nú tráa tey eftir einum betri, tað er himmalskum; tí skammast Gud ikki við tey, at kallast Gud teirra; Hann hevur jú gjørt teimum stað til reiðar.

2

Hebrearabrævið 11:17 Hebrearabrævið

Við trúgv ofraði Ábraham Ísak, táið hann varð royndur, ja, hin einborna sín ofraði hann, ið lyftini hevði fingið,

2

Hebrearabrævið 11:18 Hebrearabrævið

og sum sagt varð við: „Í Ísaki skal avkom fáa navn eftir tær.“

2

Hebrearabrævið 11:19 Hebrearabrævið

Tí hann hevði í huga, at Gud var mentur enntá at reisa upp frá hinum deyðu – og haðani fekk hann hann jú eisini aftur – í líknilsi talað.

2

Hebrearabrævið 11:20 Hebrearabrævið

Við trúgv signaði Ísakur Jákup og Esau, við hinum komandi fyri eyga.

2

Versir