Týdningur

Matteus 18:12 Matteus

Hvat halda tit? Um maður eigur 100 seyðir, og ein teirra villist burtur, fer hann tá ikki frá hinum 99 og fer í fjøllini at leita eftir honum, ið burtvilstur er!

6

Filippibrævið 4:19 Filippibrævið

Og Gud mín skal eftir ríkidømi Sínum fylla alla trongd tykkara í dýrd í Kristi Jesusi.

6

Fyrsta Mósebók 1:26 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Latið Okkum gera menniskju í bílæti Okkara, til at vera Okkum lík! Hon skal ráða yvir fiskunum í sjónum og fuglunum undir himli, yvir fænum og yvir allari jørðini og øllum skriðdýrum, ið á jørðini skríða.“

5

Matteus 10:29 Matteus

Verða ikki tveir spurvar seldir fyri ein smápening! Og hvørgin teirra fellur til jarðar, uttan Faðir tykkara vil.

5

Matteus 10:30 Matteus

Á tykkum eru enntá øll hárini á høvdinum tald.

5

Matteus 10:31 Matteus

Verið tí ikki ræddir! Tit eru meiri verdir enn mangir spurvar.

5

Fyrsta Mósebók 1:27 Fyrsta Mósebók

So skapti Gud menniskjuna* í bílæti Sínum; í bílæti Guds skapti Hann hana; sum mann og kvinnu skapti Hann tey.

4

Sálmarnir 34:17 Sálmarnir

Men ásjón HARRANS er ímóti teimum, sum gera ilt, til at strika út minnið um tey á jørðini.

4

Sálmarnir 34:18 Sálmarnir

Táið hini rættvísu rópa, hoyrir HARRIN og bjargar teimum úr allari neyð teirra.

4

Sálmarnir 34:19 Sálmarnir

HARRIN er teimum nær, sum hava sundurbrotið hjarta, Hann frelsir tey, sum hava sundursoraðan anda.

4

Sálmarnir 34:20 Sálmarnir

Mangar eru vanlukkur hins rættvísa, men HARRIN bjargar honum úr teimum øllum;

4

Fyrra Korintbrævið 6:19 Fyrra Korintbrævið

Vita tit ikki, at likam tykkara er tempul Heilaga Andans, sum í tykkum er, og sum tit hava frá Gudi, og at tit eru ikki tykkara egnu?

4

Fyrra Korintbrævið 6:20 Fyrra Korintbrævið

Tit eru dýrt keypt! Ærið tí Gud í likami tykkara!

4

Opinberingin 14:12 Opinberingin

Her ræður um tol hinna heilagra, sum halda fast við boð Guds og trúnna á Jesus!“

4

Rómverjabrævið 8:1 Rómverjabrævið

So er nú eingin fordøming fyri tey, sum í Kristi Jesusi eru.

3

Fyrsta Mósebók 1:1 Fyrsta Mósebók

Í upphavi skapti Gud himmal og jørð.

2

Fyrsta Mósebók 1:2 Fyrsta Mósebók

Jørðin var oyðin og tóm, myrkur var yvir djúpinum, og Andi Guds sveimaði yvir vøtnunum.

2

Fyrsta Mósebók 1:3 Fyrsta Mósebók

Gud segði: „Verði ljós!“ Og ljós varð.

2

Fyrsta Mósebók 1:4 Fyrsta Mósebók

Gud sá, at ljósið var gott; og Gud skilti ljósið frá myrkrinum.

2

Fyrsta Mósebók 1:5 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði ljósið dag, og myrkrið kallaði Hann nátt. Og kvøld varð, og morgun varð, fyrsta dag.

2

Fyrsta Mósebók 1:6 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Eitt hvølv skal verða mitt í vøtnunum til at skilja vatn frá vatni.“

2

Fyrsta Mósebók 1:7 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tá hvølvið og skilti vatnið undir hvølvinum frá vatninum yvir hvølvinum. Og so varð.

2

Fyrsta Mósebók 1:8 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði hvølvið himmal. Og kvøld varð, og morgun varð, annan dag.

2

Fyrsta Mósebók 1:9 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Vatnið undir himli skal savna seg saman á einum staði, so at turrlendið kemur undan.“ Og so varð.

2

Fyrsta Mósebók 1:10 Fyrsta Mósebók

Gud kallaði turrlendið jørð, og vatnið, sum hevði savnað seg saman, kallaði Hann sjógv. Og Gud sá, at tað var gott.

2

Fyrsta Mósebók 1:11 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Jørðin skal bera gras, urtir, sum geva fræ, og frukttrø, sum bera frukt við frænum í, hvørt eftir sínum slagi, á jørðini.“ Og so varð;

2

Fyrsta Mósebók 1:12 Fyrsta Mósebók

jørðin bar gras, urtir, sum góvu fræ, hvør eftir sínum slagi, og trø, sum bóru frukt við frænum í, hvørt eftir sínum slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

2

Fyrsta Mósebók 1:13 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, triðja dag.

2

Fyrsta Mósebók 1:14 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Ljós skulu verða á himmalhvølvinum til at skilja dag frá nátt; tey skulu vera til tekin og til at áseta tíðir, dagar og ár;

2

Fyrsta Mósebók 1:15 Fyrsta Mósebók

og tey skulu vera til ljós á himmalhvølvinum, at lýsa á jørðini.“ Og so varð;

2

Fyrsta Mósebók 1:16 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tey bæði stóru ljósini, hitt størra til at ráða um dagin, hitt minna til at ráða um náttina, og stjørnurnar.

2

Fyrsta Mósebók 1:17 Fyrsta Mósebók

Gud setti tey á himmalhvølvið at lýsa á jørðini,

2

Fyrsta Mósebók 1:18 Fyrsta Mósebók

at ráða yvir deginum og náttini og skilja ljósið frá myrkrinum. Og Gud sá, at tað var gott.

2

Fyrsta Mósebók 1:19 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, fjórða dag.

2

Fyrsta Mósebók 1:20 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Vatnið skal verða fult av livandi skapningum, og fuglar skulu flúgva yvir jørðini, undir himmalhvølvinum.“ Og so varð;

2

Fyrsta Mósebók 1:21 Fyrsta Mósebók

Gud skapti tey stóru sjódýrini og alla ta nøgd av livandi skapningum, sum sjógvurin er fullur av, hvørt eftir tess slagi, eisini allar fuglar við veingjum, hvønn eftir hansara slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

2

Fyrsta Mósebók 1:22 Fyrsta Mósebók

Gud signaði tey og segði: „Nørist og vaksið í tali, fyllið vatnið í sjónum, og fuglurin nørist á jørðini!“

2

Fyrsta Mósebók 1:23 Fyrsta Mósebók

Og kvøld varð, og morgun varð, fimta dag.

2

Fyrsta Mósebók 1:24 Fyrsta Mósebók

So segði Gud: „Jørðin skal lata koma fram livandi skapningar, hvønn eftir hansara slagi, fæ, skriðdýr og vill dýr – hvørt eftir tess slagi.“ Og so varð;

2

Fyrsta Mósebók 1:25 Fyrsta Mósebók

Gud gjørdi tey villu dýrini, hvørt eftir tess slagi, fæið eftir tess slagi, og øll skriðdýrini á jørðini, hvørt eftir tess slagi. Og Gud sá, at tað var gott.

2

Fyrsta Mósebók 1:28 Fyrsta Mósebók

Og Gud signaði tey. Gud segði við tey: „Nørist, vaksið í tali, fyllið jørðina og gerið tykkum til harrar hennara, ráðið yvir fiskunum í sjónum, fuglunum undir himli, og yvir hvørjum dýri, ið á jørðini rørist!“

2

Fyrsta Mósebók 1:29 Fyrsta Mósebók

Framvegis segði Gud: „Eg gevi tykkum allar urtir á allari jørðini, sum bera fræ, og øll trø, sum bera frukt við frænum í; hetta skulu tit hava til føði.

2

Fyrsta Mósebók 1:30 Fyrsta Mósebók

Og øllum dýrunum á jørðini, øllum fuglunum undir himli og øllum, ið á jørðini skríður, øllum tí, ið hevur livandi sál í sær – teimum gevi Eg allar grønar urtir til føði.“ Og so varð.

2

Fyrsta Mósebók 1:31 Fyrsta Mósebók

Og Gud sá alt tað, ið Hann hevði gjørt – og tað var sera gott. Og kvøld varð, og morgun varð, sætta dag.

2

Fyrsta Mósebók 6:1 Fyrsta Mósebók

Táið nú menniskjan fór at nørast á jørðini, og døtur føddust teimum,

2

Fyrsta Mósebók 6:2 Fyrsta Mósebók

sóu gudssynirnir, at menniskjadøturnar vóru vakrar, og teir tóku sær konur, so mangar sum teimum lysti.

2

Fyrsta Mósebók 6:3 Fyrsta Mósebók

Tá segði HARRIN: „Andi Mín skal ikki til ævigar tíðir stríðast við menniskjuni! Í villing síni eru tey hold; dagar teirra skulu vera 120 ár.“

2

Fyrsta Mósebók 6:4 Fyrsta Mósebók

Á teimum døgum, og eisini seinni í tíðini, vóru kapparnir á jørðini – táið gudssynirnir fóru inn til menniskjadøturnar, og tær føddu teimum børn; hetta vóru teir veldigu í forðum, teir navngitnu.

2

Fyrsta Mósebók 6:5 Fyrsta Mósebók

Men HARRIN sá, at óndskapurin í menniskjunum var stórur á jørðini, og at hjartans hugsan og tráan teirra var ikki annað enn ilt allan dagin.

2

Fyrsta Mósebók 6:6 Fyrsta Mósebók

Tá angraði HARRIN, at Hann hevði gjørt menniskjuna á jørðini; tað voldi Honum sorg í hjartanum.

2

Versir