tunga

Har sum nógv orð eru, tvørrar ikki synd, men tann, ið heldur vakt yvir munni sínum, er klókur.

2

Mong tala orð, ið stinga sum svørð, men tunga hinna vísu er heilsubót.

2

Spakfør tunga er træ lívsins, men rangvørg tunga særir hjartað.

2

Deyða og lív hevur tungan í valdi sínum, og tann, ið fegin nýtir hana, skal eta ávøkst hennara.

2

Tann, ið varðar munn sín og tungu sína, varðar lív sítt frá trongdum.

2

Eingin ólíklig tala komi tykkum av munni, nei, slík, sum góð er til uppbygging, sum nú tørvar, so tey, sum hoyra, kunnu fáa náði við henni!

2

Um onkur heldur seg dýrka Gud – og heldur ikki tungu sína í teymum, men dárar hjarta sítt – gudsdýrkan hansara er til einkis.

2

men tunguna fær einki menniskja tamt, hetta óstýriliga illa, fult av drepandi eitri!

2

Tí tann, ið vil elska lívið og síggja góðar dagar, haldi tungu síni frá illum og vørrum sínum frá at tala svik!

2