trumpet

Fyrra Korintbrævið 15:52 Fyrra Korintbrævið

og tað í einum nú, í einum eygnabragdi, við hin seinasta lúður. Lúðurin skal ljóða, og hini deyðu skulu rísa upp óforgeingilig, og vit skulu umbroytast.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:13 Fyrra Tessalonikabrævið

Men vit vilja ikki, brøður, at tit skulu vera óvitandi um, hvussu er við teimum, ið sovnað eru – fyri at tit skulu ikki syrgja sum hini, ið onga vón eiga.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:14 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí so satt sum vit trúgva, at Jesus doyði og reis upp aftur, so skal Gud eisini við Jesusi leiða tey, sum sovnað eru, fram saman við Honum.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:15 Fyrra Tessalonikabrævið

Tí hetta siga vit tykkum við orði Harrans, at vit, ið liva – sum verða eftir til komu Harrans – skulu als ikki koma undan teimum, ið sovnað eru.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:16 Fyrra Tessalonikabrævið

Harrin skal sjálvur koma niður av Himli við veldisrópi, við rødd yvireingils og lúðuri Guds, og tey, sum deyð eru í Kristusi, skulu fyrst rísa upp;

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:17 Fyrra Tessalonikabrævið

síðani skulu vit, ið liva – sum eftir eru – verða rykt burtur í skýggjum saman við teimum at møta Harranum í luftini; og so skulu vit altíð vera saman við Harranum.

2

Fyrra Tessalonikabrævið 4:18 Fyrra Tessalonikabrævið

Troystið tá hvør annan við hesum orðum!

2

Opinberingin 11:15 Opinberingin

Sjeyndi eingilin blásti í lúður; tá hoyrdust í Himli harðar røddir, ið søgdu: „Kongadømi heimsins er fallið Harra okkara og hinum salvaða Hansara í lut, og Hann skal vera kongur í aldur og allar ævir!“

2

Opinberingin 11:16 Opinberingin

Hinir 24 elstu, sum sita í hásætum sínum fyri ásjón Guds, fullu niður á andlit síni, tilbóðu Gud og søgdu:

2

Opinberingin 11:17 Opinberingin

„Vit takka Tær, Harri Gud, Tú Alvaldi, Tú, sum ert, og sum vart, at Tú hevur tikið stóra mátt Tín og ert vorðin kongur!

2

Opinberingin 11:18 Opinberingin

Fólkasløgini vórðu vreið; men vreiði Tín er komin, og tíðin táið hini deyðu skulu verða dømd, og táið Tú skalt løna profetunum, tænarum Tínum, og hinum heilagu og teimum, ið óttast navn Títt, hinum smáu og hinum stóru – og táið Tú skalt oyða tey, sum oyða jørðina.“

2

Versir