Tala við deyðar

Triðja Mósebók 19:31 Triðja Mósebók

Vendið tykkum ikki til teirra, ið mana upp deyð, og sum spáa! Leitið ikki til teirra, so tit gera tykkum órein við teimum! – Eg eri HARRIN Gud tykkara!

8

Fimta Mósebók 18:10 Fimta Mósebók

Eingin má vera hjá tær, sum letur son sín ella dóttur sína ganga gjøgnum eldin, eingin gandakallur ella spámaður, eingin, sum fæst við at leggja út tekin ella við svartakunst,

6

Fimta Mósebók 18:11 Fimta Mósebók

eingin andamanari, eingin, sum spyr deydningar ella hamar, ella sum leitar sær ráð frá deyðum.

6

Fimta Mósebók 18:12 Fimta Mósebók

Tí ein og hvør, ið slíkt ger, hann er HARRANUM andstygd, og fyri alt slíkt viðurstyggiligt er tað, HARRIN Gud tín rekur tey burtur fyri tær.

6

Fimta Mósebók 18:13 Fimta Mósebók

Ólastandi skalt tú vera fyri HARRANUM Gudi tínum.

6

Prædikarin 9:5 Prædikarin

Tí víst vita tey, sum liva, at tey mugu doyggja, men hini deyðu vita einki; tey hava onga løn meir at vænta sær, tí minnið um tey verður strikað út.

5

Fyrra Jóhannesarbrævið 4:1 Fyrra Jóhannesarbrævið

Tit elskaðu! Trúgvið ikki einum og hvørjum anda, nei, roynið andarnar, um teir eru frá Gudi! Tí mangir lygiprofetar eru farnir út í heimin.

5

Esaias 8:19 Esaias

Og táið tey siga við tykkum: „Spyrjið andamanarar og spámenn, teir, ið teska og mutla!“ skulu tit svara: „Skal fólk ikki spyrja Gud sín! Skal ein spyrja hini deyðu fyri hini livandi!“

4

Esaias 8:20 Esaias

– „Til orðið og til vitnisburðin!“ – Siga tey ikki so, hetta fólk, ið ongan morgunroða hevur,

4

Fyrra Timoteusarbrævið 2:5 Fyrra Timoteusarbrævið

Tí ein Gud er, og ein millummaður millum Gud og menniskju, menniskjað Kristus Jesus,

4

Triðja Mósebók 20:27 Triðja Mósebók

Táið onkur – maður ella kvinna – fæst við at mana upp deyð ella spáa, skal hann lata lív; tey skulu verða steinað, blóðskyld hvílir á teimum.““

3

Prædikarin 12:7 Prædikarin

– og dustið fer aftur í moldina og verður, sum tað var áður, og andin fer aftur til Gud, sum gav hann!

3

Lukas 16:19 Lukas

Ríkur maður var, sum klæddi seg í purpur og dýrt lín og livdi hvønn dag í gleði og góðgæti.

3

Lukas 16:20 Lukas

Men fátækur maður, ið æt Lazarus, var lagdur fyri portur hansara, fullur í sárum.

3

Lukas 16:21 Lukas

Hann tráaði eftir at mettast av tí, sum fall av borði hins ríka; men eisini komu hundarnir og sleiktu sár hansara.

3

Lukas 16:22 Lukas

Nú doyði hin fátæki; og hann varð av einglum borin í fang Ábrahams. Eisini hin ríki doyði og varð jarðaður.

3

Lukas 16:23 Lukas

Táið hann læt upp eyguni í deyðaríkinum – har hann var í pínu – sá hann Ábraham langt burtur og Lazarus í fangi hansara.

3

Lukas 16:24 Lukas

Tá rópti hann: „Ábraham faðir! Miskunna mær og send Lazarus, so hann kann drepa hitt ytsta av fingri sínum í vatn og leska tungu mína! Tí eg pínist svárliga í hesum loga.“

3

Lukas 16:25 Lukas

Men Ábraham svaraði: „Sonur, minst, at tú fekst góða títt, meðan tú livdi, og Lazarus á sama hátt hitt ringa! Men nú verður hann uggaður her, og tú pínist.

3

Lukas 16:26 Lukas

Og umframt alt hetta er millum okkum og tykkum stórt djúp fest, so tey, sum vilja fara hiðani yvir til tykkara, skulu ikki kunna, og ei heldur nakar haðani skal kunna koma yvir til okkara.“

3

Lukas 16:27 Lukas

Tá segði hann: „So biði eg teg, faðir, at tú sendir hann í hús faðirs;

3

Lukas 16:28 Lukas

tí eg havi fimm brøður – fyri at hann kann vitna fyri teimum, so ikki teir við skulu koma í hetta pínustað.“

3

Lukas 16:29 Lukas

Men Ábraham segði við hann: „Teir hava Móses og profetarnar – lurti teir eftir teimum!“

3

Lukas 16:30 Lukas

Hann svaraði: „Nei, Ábraham faðir! Men hevði onkur frá hinum deyðu komið til teirra, so høvdu teir vent við!“

3

Lukas 16:31 Lukas

Men hann segði við hann: „Hoyra teir ikki Móses og profetarnar, lata teir seg heldur ikki yvirtala, um onkur rísur upp frá hinum deyðu.““

3

Jóhannes 14:6 Jóhannes

Jesus svaraði honum: „Eg eri vegurin, sannleikin og lívið; eingin kemur til Faðirin uttan við Mær.

3

Seinna Korintbrævið 11:14 Seinna Korintbrævið

Og ikki er undur í tí; Satan sjálvur skapir seg jú um til eingil ljósins;

3

Triðja Mósebók 20:6 Triðja Mósebók

Vendir onkur sær til teirra, ið mana upp deyð, og sum spáa, og rennur eftir teimum í trúleysum fráfalli, so skal Eg seta ásjón Mína móti tí menniskja og týna tað úr fólki tess.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:1 Fyrra Sámuelsbók

Um hesa tíðina savnaðu Filistarar herar sínar til at fara í hernað móti Ísrael. Tá segði Akis við Dávid: „Tað veitst tú av, at tú kemur við mær í bardagan, bæði tú og menn tínir!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:2 Fyrra Sámuelsbók

Dávid svaraði Akis: „Gott, so skalt tú eisini fáa at síggja, hvat tænari tín dugir til!“ Tá segði Akis við Dávid: „Nú, so seti eg teg til lívvakt mína allar dagar!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:3 Fyrra Sámuelsbók

Sámuel var deyður, og alt Ísrael hevði syrgt hann; teir høvdu jarðað hann í Rama, har sum hann búði. Saul hevði rikið av landinum tey, sum manaðu deyð, og sum spáaðu.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:4 Fyrra Sámuelsbók

Táið nú Filistarar høvdu savnað seg, komu teir og tóku støðu við Sunem. Tá savnaði eisini Saul alt Ísrael, og teir tóku støðu á Gilboa.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:5 Fyrra Sámuelsbók

Táið Saul sá Filistaraherin, ræddist hann so, at hjarta hansara pipraði.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:6 Fyrra Sámuelsbók

Og Saul spurdi HARRAN; men HARRIN svaraði honum ikki, hvørki í dreymum, við urim ella við profetum.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:7 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Saul við tænarar sínar: „Finnið mær eina kvinnu, sum dugir at mana upp deyð, so skal eg fara til hennara og spyrja hana!“ Tænarar hansara svaraðu: „Í En-Dor er ein kvinna, sum dugir at mana.“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:8 Fyrra Sámuelsbók

Saul gjørdi seg nú ókenniligan, læt seg í onnur klæði og fór so avstað við tveimum fylgissveinum. Teir komu á náttartíð til kvinnuna, og Saul segði: „Spáa mær við at mana upp ein deyðan, og fá mær tann upp, sum eg sigi tær!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:9 Fyrra Sámuelsbók

Kvinnan svaraði honum: „Tú veitst jú sjálvur, hvat Saul hevur gjørt, hvussu hann hevur beint av landinum tey, sum mana upp deyð, og sum spáa – hví setur tú tá snerru fyri lív mítt til at volda mær deyðan?“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:10 Fyrra Sámuelsbók

Tá svór Saul henni eið um HARRAN og segði: „So satt sum HARRIN livir, skal eingin skyld koma oman yvir teg í hesum!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:11 Fyrra Sámuelsbók

So segði kvinnan: „Hvønn skal eg tá mana tær upp?“ Hann svaraði: „Mana mær Sámuel upp!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:12 Fyrra Sámuelsbók

Men táið kvinnan sá Sámuel, skar hon í hart róp, og hon segði við Saul: „Hví hevur tú svikið meg? Tú ert jú Saul!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:13 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði kongurin við hana: „Ræðst ikki! Men hvat sært tú?“ Kvinnan svaraði Saul: „Eg síggi ein gud koma upp úr jørðini.“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:14 Fyrra Sámuelsbók

Hann segði aftur við hana: „Hvussu sær hann út?“ Hon svaraði: „Gamal maður kemur upp, sveipaður í kappa.“ Tá skilti Saul, at tað var Sámuel, og hann kastaði seg niður við andlitinum til jarðar.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:15 Fyrra Sámuelsbók

Men Sámuel segði við Saul: „Hví hevur tú órógvað meg og fingið meg upp?“ Saul svaraði: „Eg eri í stórari neyð; Filistarar eru komnir í hernað móti mær, og Gud er vikin frá mær og svarar mær ikki longur, hvørki við profetum ella í dreymum. Tí havi eg kallað teg upp, fyri at tú skalt siga mær, hvat eg skal gera.“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:16 Fyrra Sámuelsbók

Tá segði Sámuel: „Hví spyrt tú meg, táið HARRIN er vikin frá tær og er vorðin fíggindi tín?

2

Fyrra Sámuelsbók 28:17 Fyrra Sámuelsbók

HARRIN hevur nú gjørt við teg, sum Hann segði við mær – HARRIN hevur rivið kongadømið úr hond tíni og givið einum øðrum tað, Dávidi.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:18 Fyrra Sámuelsbók

Aftur fyri at tú aktaði ikki orð HARRANS og lætst ikki Amalek kenna brennandi vreiði Hansara, so hevur HARRIN nú gjørt hetta við teg!

2

Fyrra Sámuelsbók 28:19 Fyrra Sámuelsbók

HARRIN skal geva bæði teg og Ísrael í hendur Filistara, og í morgin skulu tú og synir tínir vera hjá mær; eisini her Ísraels skal HARRIN geva í hendur Filistara!“

2

Fyrra Sámuelsbók 28:20 Fyrra Sámuelsbók

Tá fall Saul við tað sama endilangur til jarðar, slík ræðsla kom á hann av orðum Sámuels; hann hevði eisini fingið maktarloysi, tí hann hevði einki leskað allan dagin og alla náttina.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:21 Fyrra Sámuelsbók

Kvinnan kom nú yvir til Saul, og táið hon sá, at hann var frá sær sjálvum av ræðslu, segði hon við hann: „Tænastukvinna tín aktaði orð tíni; eg vágaði lívið og gjørdi, sum tú segði við meg.

2

Fyrra Sámuelsbók 28:22 Fyrra Sámuelsbók

So akta nú eisini tú tænastukvinnu tína – lat meg seta ein breyðbita fyri teg, og et, so tú kanst hava megi, táið tú fert avstað!“

2