Tala Guds orð

Hebrearabrævið 4:12 Hebrearabrævið

Tí orð Guds er livandi og hevur kraft og er hvassari enn nakað tvíeggjað svørð; tað fer ígjøgnum, inntil tað klývur sál og anda, liðir og merg, og dømir hugsanir og ráð hjartans.

11

Seinna Timoteusarbrævið 3:16 Seinna Timoteusarbrævið

Øll skriftin er innblást av Gudi og er nyttulig til lærdóm, til sannføring, til rættleiðing, til uppfostran í rættvísi,

8

Seinna Timoteusarbrævið 3:17 Seinna Timoteusarbrævið

so gudsmenniskjað kann verða fullkomið, ført fyri at gera alt gott verk.

8

Fyrra Pætursbrævið 4:11 Fyrra Pætursbrævið

Talar onkur, so tali hann sum orð Guds! Hevur onkur tænastu, so tæni hann, eftir sum Gud gevur honum kraft til tað, so Gud kann verða ærdur í øllum við Jesusi Kristi, sum eigur dýrd og mátt í aldur og allar ævir! Amen.

6

Orðtøkini 18:21 Orðtøkini

Deyða og lív hevur tungan í valdi sínum, og tann, ið fegin nýtir hana, skal eta ávøkst hennara.

5

Seinna Pætursbrævið 1:20 Seinna Pætursbrævið

Fyrst og fremst mugu tit vita tað, at einki profetorð í skriftini er givið til egna týðing.

4

Seinna Pætursbrævið 1:21 Seinna Pætursbrævið

Tí aldri er nakað profetorð komið fram av vilja menniskja; nei, drivnir av Heilaga Andanum talaðu heilagir menn Guds.

4

Orðtøkini 18:20 Orðtøkini

Við ávøkstinum av munni mansins verður búkur hansara mettaður; av grøði varra sína verður hann mettur.

3

Markus 13:9 Markus

Men ansið eftir tykkum sjálvum! Tey skulu geva tykkum upp til dómstólarnar, og tit skulu verða húðflongdir í sýnagogunum og førdir fyri landshøvdingar og kongar fyri Mína skuld, teimum til vitnisburð.

3

Efesusbrævið 5:1 Efesusbrævið

Verðið tí eftirfylgjarar Guds sum elskað børn,

3

Fyrra Jóhannesarbrævið 1:9 Fyrra Jóhannesarbrævið

Játta vit syndir okkara, er Hann trúfastur og rættvísur, so Hann fyrigevur okkum syndirnar og reinsar okkum frá allari órættvísi.

3

Job 26:7 Job

Hann breiðir norðrið út yvir hitt tóma og heingir jørðina á einki.

2

Markus 11:23 Markus

Sanniliga, sigi Eg tykkum: Tann, ið sigur við hetta fjallið: „Lyft teg upp og kasta teg í havið!“ og ivast ikki í hjartanum, men trýr, at tað verður, sum hann sigur, honum skal verða so.

2

Lukas 12:40 Lukas

Verið eisini tit til reiðar! Tí Menniskjasonurin kemur, tann tíma tit ikki hugsa.“

2

Lukas 16:19 Lukas

Ríkur maður var, sum klæddi seg í purpur og dýrt lín og livdi hvønn dag í gleði og góðgæti.

2

Lukas 16:20 Lukas

Men fátækur maður, ið æt Lazarus, var lagdur fyri portur hansara, fullur í sárum.

2

Lukas 16:21 Lukas

Hann tráaði eftir at mettast av tí, sum fall av borði hins ríka; men eisini komu hundarnir og sleiktu sár hansara.

2

Lukas 16:22 Lukas

Nú doyði hin fátæki; og hann varð av einglum borin í fang Ábrahams. Eisini hin ríki doyði og varð jarðaður.

2

Lukas 16:23 Lukas

Táið hann læt upp eyguni í deyðaríkinum – har hann var í pínu – sá hann Ábraham langt burtur og Lazarus í fangi hansara.

2

Lukas 16:24 Lukas

Tá rópti hann: „Ábraham faðir! Miskunna mær og send Lazarus, so hann kann drepa hitt ytsta av fingri sínum í vatn og leska tungu mína! Tí eg pínist svárliga í hesum loga.“

2

Lukas 16:25 Lukas

Men Ábraham svaraði: „Sonur, minst, at tú fekst góða títt, meðan tú livdi, og Lazarus á sama hátt hitt ringa! Men nú verður hann uggaður her, og tú pínist.

2

Lukas 16:26 Lukas

Og umframt alt hetta er millum okkum og tykkum stórt djúp fest, so tey, sum vilja fara hiðani yvir til tykkara, skulu ikki kunna, og ei heldur nakar haðani skal kunna koma yvir til okkara.“

2

Lukas 16:27 Lukas

Tá segði hann: „So biði eg teg, faðir, at tú sendir hann í hús faðirs;

2

Lukas 16:28 Lukas

tí eg havi fimm brøður – fyri at hann kann vitna fyri teimum, so ikki teir við skulu koma í hetta pínustað.“

2

Lukas 16:29 Lukas

Men Ábraham segði við hann: „Teir hava Móses og profetarnar – lurti teir eftir teimum!“

2

Lukas 16:30 Lukas

Hann svaraði: „Nei, Ábraham faðir! Men hevði onkur frá hinum deyðu komið til teirra, so høvdu teir vent við!“

2

Lukas 16:31 Lukas

Men hann segði við hann: „Hoyra teir ikki Móses og profetarnar, lata teir seg heldur ikki yvirtala, um onkur rísur upp frá hinum deyðu.““

2

Ápostlasøgan 2:38 Ápostlasøgan

Pætur svaraði teimum: „Vendið við, og ein og hvør tykkara lati seg doypa í navni Jesu Krists til fyrigeving syndanna! So skulu tit fáa gávu Heilaga Andans.

2

Fyrra Korintbrævið 14:1 Fyrra Korintbrævið

Stevnið eftir kærleikanum! Tráið eftir hinum andaligu gávum, helst eftir at profetera!

2

Fyrra Korintbrævið 14:2 Fyrra Korintbrævið

Tí tann, sum talar í tungum, talar ikki fyri menniskjum, men fyri Gudi; eingin skilir hann jú; hann talar í Andanum loyndarmál.

2

Fyrra Korintbrævið 14:3 Fyrra Korintbrævið

Men tann, ið profeterar, talar menniskjum til uppbygging, áminning og troyst.

2

Fyrra Korintbrævið 14:4 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum talar í tungum, uppbyggir seg sjálvan; men tann, ið profeterar, uppbyggir samkomuna.

2

Fyrra Korintbrævið 14:5 Fyrra Korintbrævið

Eg vildi væl, at tit allir talaðu í tungum, men fyrr, at tit profeteraðu; tann, ið profeterar, er størri enn tann, sum talar í tungum – uttan so er, at hann útleggur tað, so samkoman kann fáa uppbygging av tí.

2

Fyrra Korintbrævið 14:6 Fyrra Korintbrævið

Nú, brøður! Um eg komi til tykkara og tali í tungum, hvat gagni eg tykkum tá – uttan so er, at eg eisini tali til tykkara, annaðhvørt við opinbering, við kunnskapi, við profetiskum orðum ella við læru!

2

Fyrra Korintbrævið 14:7 Fyrra Korintbrævið

Nú, hinir lívleysu lutir, ið geva ljóð frá sær, veri tað nú floyta ella harpa – kunnu tónarnir ikki skiljast hvør frá øðrum, hvussu kann tá nakar fáa skil á tí, um spælt verður á floytuni ella hørpuni!

2

Fyrra Korintbrævið 14:8 Fyrra Korintbrævið

Somuleiðis lúður – gevur hann óskilligt ljóð, hvør ger seg tá til reiðar til bardaga!

2

Fyrra Korintbrævið 14:9 Fyrra Korintbrævið

– So við tykkum eisini: Bera tit ikki fram skilliga talu við tungu tykkara, hvussu skal tá nakar skilja tað, sum sagt verður! Tá tala tit jú burt í luftina!

2

Fyrra Korintbrævið 14:10 Fyrra Korintbrævið

Í heiminum eru nú so og so mong ymisk tungumál, og einki av teimum er, sum ikki hevur týdning sín;

2

Fyrra Korintbrævið 14:11 Fyrra Korintbrævið

skilji eg nú ikki málið, so verði eg honum útlendingur, sum talar, og hann, ið talar, verður mær útlendingur.

2

Fyrra Korintbrævið 14:12 Fyrra Korintbrævið

Soleiðis eisini við tykkum: Táið tit nú tráa eftir hinum andaligu gávum, latið tað tá vera samkomuni til uppbygging, tit royna at fáa tær so ríkliga!

2

Fyrra Korintbrævið 14:13 Fyrra Korintbrævið

Tann, sum talar í tungum, skal tí biðja eftir, at hann skal kunna útleggja tað.

2

Fyrra Korintbrævið 14:14 Fyrra Korintbrævið

Tí um eg biði í tungum, biður víst andi mín, men vit mítt er uttan ávøkst.

2

Fyrra Korintbrævið 14:15 Fyrra Korintbrævið

Hvussu er tað tá? Eg vil biðja við andanum, men eg vil eisini biðja við vitinum; eg vil lovsyngja við andanum, men eg vil eisini lovsyngja við vitinum.

2

Fyrra Korintbrævið 14:16 Fyrra Korintbrævið

Annars, um tú prísar Gudi við andanum, hvussu skal tá hann, ið situr, har hini ólærdu sita, kunna siga amen til takkarbøn tína! Hann veit jú ikki, hvat tú sigur!

2

Fyrra Korintbrævið 14:17 Fyrra Korintbrævið

Víst er takkarbøn tín góð, men hin verður ikki uppbygdur.

2

Fyrra Korintbrævið 14:18 Fyrra Korintbrævið

Eg takki Gudi – eg tali meiri í tungum enn tit allir.

2

Fyrra Korintbrævið 14:19 Fyrra Korintbrævið

Men á samkomufundi vil eg fyrr tala fimm orð við viti mínum – sum eisini onnur kunnu fáa lærdóm av – enn tíggju túsund orð í tungum.

2

Fyrra Korintbrævið 14:20 Fyrra Korintbrævið

Brøður! Verið ikki børn í viti! Verið børn í óndskapi, men verið fullvaksnir í viti!

2

Fyrra Korintbrævið 14:21 Fyrra Korintbrævið

Skrivað er í lógini: „Við fólki við fremmandum tungumáli og við vørrum fremmandra skal Eg tala til hetta fólk, og heldur ikki soleiðis skulu tey hoyra Meg, sigur Harrin.“

2

Fyrra Korintbrævið 14:22 Fyrra Korintbrævið

So er tá tungutalan til tekin, ikki hinum trúgvandi, men hinum vantrúgvandi; men profetagávan er ikki hinum vantrúgvandi tað, men hinum trúgvandi.

2

Versir