svørjingar / lyftir

Lukas 6:38 Lukas

Gevið, so skal tykkum verða givið – gott, stappað, rist, rokað mál skal verða givið tykkum í fangið! Tí við málinum, ið tit mála við, skal tykkum verða mált aftur.“

5

Jákupsbrævið 5:12 Jákupsbrævið

Men fram um alt, brøður mínir, svørjið ikki – hvørki um Himmalin, um jørðina ella nakran annan eið! Ja tykkara veri ja, og nei tykkara nei – fyri at tit skulu ikki falla undir dómin!

5

Orðtøkini 17:18 Orðtøkini

Tað menniskja, sum einki vit hevur, gevur handtak og gongur í ábyrgd fyri næsta sín.

3

Matteus 5:33 Matteus

Uppaftur hava tit hoyrt, at sagt er við hinar gomlu: „Tú mást ikki svørja rangan eið; nei, tú skalt halda Harranum eiðir tínar.“

3

Matteus 5:34 Matteus

Men Eg sigi tykkum, at tit skulu als ikki svørja – ikki um Himmalin, tí hann er hásæti Guds;

3

Matteus 5:35 Matteus

ei heldur um jørðina, tí hon er fótaskammul Hansara; ei heldur um Jerusalem, tí tað er staður hins stóra kongs;

3

Matteus 5:36 Matteus

ei heldur mást tú svørja um høvd títt, tí tú fært ikki gjørt hár hvítt ella svart.

3

Matteus 5:37 Matteus

Nei, tala tykkara skal vera: „Ja, ja, nei, nei,“ og tað, sum meir er enn hetta, er av hinum illa.

3

Onnur Mósebók 22:26 Onnur Mósebók

Tekur tú kappa næsta tíns í pant, skalt tú lata hann fáa hann aftur, áðrenn sólin gongur undir;

2

Fjórða Mósebók 30:2 Fjórða Mósebók

Framvegis talaði Móses við høvd ætta Ísraelsmanna og segði: „Hetta er boðið, ið HARRIN hevur givið:

2

Ezekiel 18:12 Ezekiel

kúgar hin arma og fátæka, rænir frá øðrum, letur ikki pantin aftur, kastar eyguni á hinar andstyggiligu avgudar, ger tað, ið viðurstyggiligt er,

2

Matteus 10:33 Matteus

Men tann, ið avnoktar Meg fyri menniskjum, skal eisini Eg avnokta fyri Faðir Mínum, sum er í Himli.

2

Ápostlasøgan 5:1 Ápostlasøgan

Ein maður, ið æt Ánanias, og Saffira, kona hansara, seldu ein eigindóm.

2

Ápostlasøgan 5:2 Ápostlasøgan

Men hann tók, so kona hansara visti av, nakað burtur av tí, sum hann hevði fingið fyri hann; bert einum parti av tí kom hann við og legði tað fyri føtur ápostlanna.

2

Ápostlasøgan 5:3 Ápostlasøgan

Tá segði Pætur: „Ánanias! Hví hevur Satan fylt hjarta títt, so tú skuldi lúgva fyri Heilaga Andanum og taka nakað burtur av tí, sum tú fekst fyri jørðina?

2

Ápostlasøgan 5:4 Ápostlasøgan

Var hon ikki tín, so leingi sum tú átti hana, og ráddi tú ikki yvir tí, sum hon varð seld fyri! Hví hevur tú sett tær hetta fyri í hjarta tínum? Tú hevur ikki logið fyri menniskjum, men fyri Gudi!“

2

Ápostlasøgan 5:5 Ápostlasøgan

Táið Ánanias hoyrdi hesi orð, fall hann niður og gav upp andan. Og stórur ótti kom á øll, ið hoyrdu hetta.

2

Ápostlasøgan 5:6 Ápostlasøgan

Hinir ungu menninir reistust nú, gjørdu hann til og bóru hann út og jarðaðu hann.

2

Ápostlasøgan 5:7 Ápostlasøgan

Okkurt um tríggjar tímar seinni kom kona hansara inn – hon visti einki um tað, ið hent hevði.

2

Ápostlasøgan 5:8 Ápostlasøgan

Pætur segði tá við hana: „Sig mær, var tað fyri hetta virði, tit seldu jørðina?“ Hon svaraði: „Ja, fyri hetta virði!“

2

Ápostlasøgan 5:9 Ápostlasøgan

Tá segði Pætur við hana: „Hvussu ber tað til, at tit eru vorðin samsint um at freista Anda Harrans? – Føtur teirra, ið hava jarðað mann tín, eru fyri durunum, og teir skulu bera teg út!“

2

Ápostlasøgan 5:10 Ápostlasøgan

Við tað sama fall hon niður fyri føtur hansara og gav upp andan; og táið hinir ungu menninir komu inn, funnu teir hana deyða. Teir bóru hana tá út og jarðaðu hana hjá manni hennara.

2

Ápostlasøgan 5:11 Ápostlasøgan

Stórur ótti kom á alla samkomuna og á øll, ið hoyrdu hetta.

2

Ápostlasøgan 5:12 Ápostlasøgan

Við hondum ápostlanna vórðu mong tekin og undur gjørd millum fólkið. Tey hildu seg av einum hjarta saman í súlugong Sálomons.

2

Ápostlasøgan 5:13 Ápostlasøgan

Av hinum tordi eingin at halda seg aftrat teimum; men fólkið prísaði teimum stórliga.

2

Ápostlasøgan 5:14 Ápostlasøgan

Fleiri og fleiri, sum trúðu, løgdust til Harran, bæði menn og kvinnur í hópatali.

2

Ápostlasøgan 5:15 Ápostlasøgan

Ja, tey bóru hini sjúku út á gøturnar og løgdu tey á seingir og beinkir, fyri at um ikki annað, so tó skuggi Pæturs kundi bera á summi av teimum, táið hann kom.

2

Ápostlasøgan 5:16 Ápostlasøgan

Eisini úr bygdunum har rundanum streymaði fólkið í hópatali til Jerusalem og hevði við sær sjúk og slík, sum plágað vóru av óreinum andum. Og tey vórðu øll grødd.

2

Ápostlasøgan 5:17 Ápostlasøgan

Tá reistust høvuðspresturin og allir teir, ið hildu við honum – Saddukearaflokkurin – og teir vórðu fullir av vreiði,

2

Ápostlasøgan 5:18 Ápostlasøgan

løgdu hond á ápostlarnar og settu teir í hitt almenna fangahúsið.

2

Ápostlasøgan 5:19 Ápostlasøgan

Men eingil Harrans læt um náttina upp dyr fangahúsins, leiddi teir út og segði:

2

Ápostlasøgan 5:20 Ápostlasøgan

„Farið avstað, stígið fram, og talið í templinum øll hesi orð lívsins fyri fólkinum!“

2

Ápostlasøgan 5:21 Ápostlasøgan

Táið teir hoyrdu hetta, fóru teir í lýsingini inn í templið og lærdu. Táið so høvuðspresturin og teir, ið við honum hildu, komu, kallaðu teir saman ráðið og allar hinar elstu av Ísraelsmonnum. So sendu teir boð í fangahúsið, at teir skuldu verða leiddir fram.

2

Ápostlasøgan 5:22 Ápostlasøgan

Men táið tænararnir komu hagar, funnu teir teir ikki í fangahúsinum; teir komu tá aftur, bóru boð um hetta og søgdu:

2

Ápostlasøgan 5:23 Ápostlasøgan

„Fangahúsið funnu vit tryggiliga læst, og vaktarmenninir stóðu fyri durunum; men táið vit lótu upp, funnu vit ongan inni har.“

2

Ápostlasøgan 5:24 Ápostlasøgan

Táið høvuðsmaður tempulsins og høvuðsprestarnir hoyrdu hesi orð, vistu teir ikki, hvat teir skuldu hugsa um teir, og hvussu hetta fór at verða.

2

Ápostlasøgan 5:25 Ápostlasøgan

Tá kom ein og bar teimum hesi boð: „Menninir, ið tit settu í fangahús, standa í templinum og læra fólkið.“

2

Ápostlasøgan 5:26 Ápostlasøgan

Tá fór høvuðsmaðurin avstað við tænarunum eftir teimum; tó nýttu teir ikki vald, tí teir høvdu ótta fyri fólkinum, at teir skuldu verða steinaðir.

2

Ápostlasøgan 5:27 Ápostlasøgan

Táið teir so vóru komnir við teimum, leiddu teir teir fram fyri ráðið. Høvuðspresturin tók teir nú til avhoyringar og segði:

2

Ápostlasøgan 5:28 Ápostlasøgan

„Vit góvu tykkum av álvara tað boð, at tit máttu ikki læra í hesum navni; og nú hava tit fylt Jerusalem við læru tykkara og ætla at føra blóðið av hesum manni yvir okkum!“

2

Ápostlasøgan 5:29 Ápostlasøgan

Men Pætur og hinir ápostlarnir svaraðu: „Ein eigur at lýða Gud meir enn menniskju!

2

Ápostlasøgan 5:30 Ápostlasøgan

Gud fedra okkara reisti upp Jesus, sum tit drópu við at heingja Hann á træ.

2

Ápostlasøgan 5:31 Ápostlasøgan

Hann hevur Gud sett høgt við høgru hond Sína til høvdinga og frelsara fyri at geva Ísrael umvending og syndafyrigeving.

2

Ápostlasøgan 5:32 Ápostlasøgan

Vit eru vitni Hansara um hetta – og Heilagi Andin við – Hann, sum Gud hevur givið teimum, ið lýða Hann.“

2

Ápostlasøgan 5:33 Ápostlasøgan

Táið teir hoyrdu hetta, skar tað teir í hjartað, og teir løgdu upp ráð um at drepa teir.

2

Ápostlasøgan 5:34 Ápostlasøgan

Men tá reistist í ráðnum Fariseari, ið æt Gamaliel, lóglærari, sum var nógv umhildin av øllum fólkinum; hann segði, at teir skuldu lata menninar fara út eitt sindur.

2

Ápostlasøgan 5:35 Ápostlasøgan

So segði hann við teir: „Tit menn av Ísrael! Ansið tykkum væl, hvat tit gera við hesar menn!

2

Ápostlasøgan 5:36 Ápostlasøgan

Nakað síðani steig Teudas fram; hann segði seg at vera nakað, og flokkur av monnum fór at halda seg aftrat honum, okkurt um 400. Men hann varð dripin, og allir, ið trúðu honum, spjaddust og vórðu til einkis.

2

Ápostlasøgan 5:37 Ápostlasøgan

Eftir hann steig Judas úr Galilea fram – tað var, táið skattaútskrivingin var; hann fekk mongd av fólki at fylgja sær eftir. Men eisini hann læt lív, og øll, sum trúðu honum, vórðu spjadd sundur.

2

Ápostlasøgan 5:38 Ápostlasøgan

Nú sigi eg tykkum: Haldið tykkum frá hesum monnum, og gevið teimum frið! Tí er hetta ráð ella hetta verk frá menniskjum, so kemur tað upp í einki.

2