Spania

64 versir um "Spania"

Versir

Síða 2 av 2
Filippibrævið 2:17 Filippibrævið

Um eg tá verði ofraður undir ofringini av trúgv tykkara og tænastuni fyri hana, so gleðist eg, og gleðist saman við tykkum øllum.

2
Filippibrævið 2:18 Filippibrævið

Á sama hátt skulu eisini tit gleðast, og gleðast saman við mær.

2
Filippibrævið 2:19 Filippibrævið

Eg havi ta vón í Harranum Jesusi, at eg skjótt fái sent Timoteus til tykkara, fyri at eisini eg kann fáa gott mót, táið eg fái at vita, hvussu tykkum veit við.

2
Filippibrævið 2:20 Filippibrævið

Tí eg havi ongan samsintan, sum av sonnum hjarta vil hava umsorgan fyri, hvussu tykkum veit við;

2
Filippibrævið 2:21 Filippibrævið

allir søkja teir sítt egna, ikki tað, sum Kristi Jesusi hoyrir til.

2
Filippibrævið 2:22 Filippibrævið

Men roynda trúskap hansara kenna tit, at eins og barn tænir faðir sínum, hevur hann tænt við mær í evangeliinum.

2
Filippibrævið 2:23 Filippibrævið

Hann vóni eg tá at fáa sent, við tað sama sum eg fái at síggja, hvussu við mær verður.

2
Filippibrævið 2:24 Filippibrævið

Og eg havi tað álit á Harranum, at eg eisini sjálvur skal koma skjótt.

2
Filippibrævið 2:25 Filippibrævið

Men eg helt vera neyðugt at senda Epafroditus til tykkara, hann, sum er bróðir mín og virkar og stríðir saman við mær, og sum er sendimaður og tænari tykkara at hjálpa mær í trongd míni.

2
Filippibrævið 2:26 Filippibrævið

Tí honum longdist eftir tykkum øllum, og hann hevði ongan frið á sær, av tí at tit høvdu hoyrt, at hann var sjúkur.

2
Filippibrævið 2:27 Filippibrævið

Hann var eisini sjúkur – og deyðsjúkur; men Gud miskunnaði honum – og ikki bert honum, men mær við – so eg skuldi ikki hava sorg oman á sorg.

2
Filippibrævið 2:28 Filippibrævið

Eg skundi mær tí tess meir at senda hann, fyri at tit aftur kunnu verða glað, táið tit síggja hann, og eg kann fáa lætta í sorg míni.

2
Filippibrævið 2:29 Filippibrævið

Takið tá ímóti honum í Harranum við allari gleði, og haldið slíkar í æru!

2
Filippibrævið 2:30 Filippibrævið

Tí fyri Kristusar verks skuld mundi hann doyð, við tað at hann vágaði lívið fyri at bøta um saknin av tykkum í tænastuni móti mær.

2